Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Układ wielki kanoniczny, zespół wielki kanoniczny – pojęcie z fizyki statystycznej.
Jest to układ termodynamiczny spełniający następujące warunki:
- ma kontakt z termostatem, tj. jest podukładem układu o stałej temperaturze,
- ma kontakt z zasobnikiem masy (może wymieniać cząstki z otoczeniem),
- ma stałą objętość
ale:
- – aktywność,
- – suma kanoniczna układu niezależnych cząstek,
to:
gdzie:
- – Hamiltonian całego układu,
- – stała Boltzmana,
- – temperatura układu (równa temperaturze otoczenia),
- – potencjał chemiczny.
Prawdopodobieństwo stanu układu i-tego o energii i liczbie cząstek wynosi:
W układzie wielkim kanonicznym definiujemy wielki potencjał kanoniczny
więc:
- – ciśnienie,
- – entropia,
- – średnia liczba cząstek.
Dodatkowo:
czyli
Na mocy twierdzenia Eulera o funkcji jednorodnej: