Ulica Piekarska w Warszawie

Piekarska

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{jednostki}}}
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Długość	120 m
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
ul. Piwna 80 m ul. Rycerska 40 m ul. Podwale
Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Ulica infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość = | jednostki = | plan = | opis zdjęcia = | współrzędne = | poprzednie nazwy = | nazwa oryginalna = | państwo = Nieznane pola: "sekundN", "państwo_kod", "rodzaj", "miasto", "sekundE", "stopniN", "stopniE", "minutE", "jedn1", "minutN", "mapa", "jedn1_nazwa" oraz "zdjęcie_podpis".

Kamień pamiątkowy w miejscu domu, w który w latach 1879-1882 mieszkała Maria Konopnicka

Ulica Piekarska w Warszawie – jedna z ulic Starego Miasta, biegnąca od ul. Piwnej do linii murów obronnych i ulicy Podwale.

Historia

Po raz pierwszy została wzmiankowana w 1435 jako (z łac.) Platea Pistorum – miano, jakie otrzymała z racji zamieszkiwania przy niej piekarzy, i które zachowało swoją trwałość do dzisiaj. Takie zapewne było najprawdopodobniej pochodzenie nazwy, jako że w XVI wieku stały tu młyny miejskie, znajdujące się na tyłach posesji parzystych.

Pierwotnie ulica Piekarska zaczynała swój bieg na Rynku Starego Miasta. Od roku 1770 do dziś, ten odcinek ulicy nosi nazwę Zapiecek. Niegdyś kończyła się na murach obronnych; połączenie z ulicą Podwale otrzymała dopiero po ich częściowej rozbiórce w 1772.

Pierwszą zabudową były drewniane kamieniczki wznoszone od XVI wieku, spalone w pożarze w 1669 – świadectwa przekazują, że "ulica Piekarska wszystka zgorzała". Na podstawie źródeł o ich wyglądzie niczego nie można powiedzieć, poza tym, że zapewne były skromnymi domostwami. Po owym pożarze, do połowy XVIII wieku, wznoszono jedynie zabudowania murowane.

Cała zabudowa ulicy została zniszczona w 1944. Powojenna odbudowa z lat 1959–1961 nie objęła dwóch ostatnich domów od strony ulicy Podwale – pierwotnie pod numerami 7 i 9. Dla badaczy dziejów zabudowy ulicy ważna była powojenna zmiana numeracji oraz niekonsekwencja, polegająca na wznoszeniu jednego domu w miejsce dwóch wcześniej istniejących – na przykład kamienica nr 5 zastąpiła dwie odrębne, znajdujące się pod numerami 11 i 13. Pozostałe domy odbudowano z licznymi zmianami, czasem zachowując jedynie liczbę kondygnacji i układ osiowy fasady. Uproszczono wystrój i zmieniono wykrój otworów – okien i drzwi. W okresie odbudowy w kamienicy nr 4 (dawniej nr 10) zniszczono zachowane kolebkowe sklepienia piwnic sprzed 1562.

Ważniejsze obiekty

Nagranie kurantów zegara przy ulicy Piekarskiej 20 w Warszawie wykonane 31 grudnia 2013 roku o godzinie 12

• Pod numerem 20 mieści się (obecnie nieczynne) Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych, utworzone w 1966. Na fasadzie XVIII-wiecznej kamienicy umieszczony jest zegar z kurantem wygrywający pierwsze takty melodii do wiersza Marii Konopnickiej A jak poszedł król na wojnę.
• U zbiegu z Podwalem znajduje się głaz narzutowy upamiętniający stojący tu w XIX wieku dom, w którym w latach 1879–1882 mieszkała Maria Konopnicka. Uroczystość odsłonięcia kamienia miała miejsce 16 października 1962.
• Przy skrzyżowaniu ulicy Piekarskiej z Podwalem stoi pomnik Jana Kilińskiego, odsłonięty w tym miejscu 10 listopada 1959 roku.

Bibliografia

• Praca Zbiorowa: Katalog Zabytków Sztuki tom XI część 1: Stare Miasto. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1993, s. 337. ISBN 83-221-0628-9.
• Przez Stare i Nowe Miasto. W: Karol Mórawski, Wiesław Głębocki: ''Bedeker warszawski: w 400-lecie stołeczności Warszawy. Warszawa: Iskry, 1996. ISBN 83-207-1525-3.Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce