Ulica Wenedów w Warszawie
| Nowe Miasto | |||||||||||||
 Ulica Wenedów, widok w kierunku skrzyżowania z Wybrzeżem Gdańskim | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
260 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°15′31,6″N 21°00′20,4″E/52,258778 21,005667
| |||||||||||||
Ulica Wenedów – ulica na Nowym Mieście w Warszawie, biegnąca od ul. Wybrzeże Gdańskie do ul. Zakroczymskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nieistniejąca już ulica Spadek została wytyczona w 1772 roku przez Komisję Brukową w miejscu starszej drogi, która korytem rzeczki Bełczącej prowadziła z ul. Zakroczymskiej nad brzeg Wisły. Trakt ten stanowił północną granicę Nowego Miasta, poza którą rozciągały się grunty przedmiejskie należące do Starej Warszawy.
W tym samym rejonie ok. 1925 roku, w trakcie zagospodarowywania terenów esplanady Cytadeli, została wytyczona ulica Wenedów, jako zjazd z mostu przy Cytadeli na ul. Zakroczymską. Ulica została przebudowana w latach 1958−1959, podczas budowy mostu Gdańskiego.
W 1991 powstał przy ulicy 30-miejscowy dom-kontener „Przytulisko” dla narkomanów będących nosicielami wirusa HIV oraz chorych na AIDS, przeciwko czemu protestowali lokalni mieszkańcy[1].
Nazwa ulicy pochodzi od ludu Wenedów.
Ważniejsze obiekty
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marek Kotański, Sprzedałem się ludziom, Białystok: Studio Astropsychologii "Kreator", 2003, s. 170, ISBN 978-83-7344-008-1
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Mączyński: Ulice Nowego Miasta. Wydawnictwo Veda, 1998, s. 218. ISBN 83-85584-54-4.