Uniejowice
Na mapach: 
51°09′43″N 15°51′25″E/51,161944 15,856944
51°09′43″N 15°51′25″E/51,161944 15,856944| wieś | |
 Budynek Muzeum Armii Czerwonej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
198 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
692[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-516[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZL |
| SIMC |
0368444 |
Położenie na mapie gminy Zagrodno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
| 51°09′43″N 15°51′25″E/51,161944 15,856944[1]
| |
Uniejowice (niem. Leisersdorf[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 692 mieszkańców[2]. Są trzecią co do wielkości miejscowością gminy Zagrodno.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
- park, z drugiej połowy XIX i przełomu XIX/XX w.
Muzeum Armii Czerwonej[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość znana jest z tego, iż w jednym z gospodarstw znajduje się, jedyne na ziemiach polskich, Muzeum Armii Czerwonej. Prowadzi je Michał Sabadach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142927
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1325 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 267. [dostęp 2012-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pogórze Kaczawskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7, pod red. M. Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
