Ustawa o leczeniu niepłodności
| Nazwa potoczna |
ustawa o in vitro |
|---|---|
| Państwo | |
| Data wydania |
25 czerwca 2015 |
| Miejsce publikacji | |
| Tekst jednolity | |
| Data wejścia w życie |
1 listopada 2015 |
| Rodzaj aktu |
ustawa |
| Przedmiot regulacji | |
| Status |
obowiązujący |
| Ostatnio zmieniony przez | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany |
7 września 2019 |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 roku o leczeniu niepłodności, pot. ustawa o in vitro – polska ustawa określająca m.in. zasady ochrony zarodka i komórek rozrodczych (gamet) zastosowanych w leczeniu niepłodności, sposoby leczenia niepłodności oraz zasady działania ośrodków medycznie wspomaganej prokreacji oraz banków komórek rozrodczych i zarodków.
13 marca 2015 projekt ustawy przygotowany przez rząd Ewy Kopacz wpłynął do Sejmu, gdzie głosowany był 25 czerwca (261 za, 176 przeciw, 6 wstrzymało się)[1]. Senat nie wniósł żadnych poprawek. Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ustawę 22 lipca 2015, kierując jednocześnie do Trybunału Konstytucyjnego jeden z punktów ustawy w celu zbadania jego zgodności z Konstytucją RP[2]. Ustawa weszła w życie 1 listopada 2015. Tuż przed wejściem ustawy w życie Polska była jedynym krajem w UE, które nie posiadało regulacji prawnych dotyczących procedur związanych z medycznie wspomaganą prokreacją, choć takich procedur dokonywano w ok. 40 ośrodkach w kraju[3].
Zakres regulacji[edytuj | edytuj kod]
Ustawa jest podzielona na rozdziały:
- Rozdział 1. Przepisy ogólne (art. 1-11)
- Rozdział 2. Centra leczenia niepłodności (art. 12-16)
- Rozdział 3. Postępowanie z komórkami rozrodczymi i zarodkami w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji (art. 17-28)
- Rozdział 4. Pobieranie komórek rozrodczych oraz dawstwo zarodka w procedurze medycznie wspomaganej prokreacji (art. 29-36)
- Rozdział 5. Rejestr dawców komórek rozrodczych i zarodków (art. 37-38)
- Rozdział 6. Znakowanie, monitorowanie, przechowywanie, transport oraz kryteria bezpieczeństwa i jakości komórek rozrodczych i zarodków (art. 39-43)
- Rozdział 7. Ośrodki medycznie wspomaganej prokreacji i banki komórek rozrodczych i zarodków (art. 44-56)
- Rozdział 8. Wywóz i przywóz komórek rozrodczych i zarodków (art. 57-59)
- Rozdział 9. Szkolenia (art. 60-65)
- Rozdział 10. Zadania ministra właściwego do spraw zdrowia, w tym w zakresie kontroli i nadzoru (art. 66-71)
- Rozdział 11. Rada do spraw Leczenia Niepłodności (art. 72-75)
- Rozdział 12. Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne (art. 76-90)
- Rozdział 13. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe (art. 91-100)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rządowy projekt ustawy o leczeniu niepłodności (druk nr 3245). Kancelaria Sejmu. [dostęp 2015-08-11].
- ↑ Prezydent podpisał ustawę o in vitro. Jeden punkt skierowany do Trybunału Konstytucyjnego. TVP Parlament (Telewizja Polska S.A), 2015-07-22. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Joanna Haberko: Ustawa o leczeniu niepłodności. Komentarz. Wolters Kluwer Polska, 2016, s. 14. ISBN 978-83-8092-179-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności (Dz.U. z 2015 r. poz. 1087)
- Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 lutego 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o leczeniu niepłodności (Dz.U. z 2020 r. poz. 442)
