Ustawa o prawach konsumenta
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Data wydania | 30 maja 2014 | |
| Miejsce publikacji |  Polska, Dz.U. z 2014 r. poz. 827
| |
| Tekst jednolity | Dz.U. z 2019 r. poz. 134 | |
| Data wejścia w życie | 25 grudnia 2014 | |
| Rodzaj aktu | ustawa | |
| Przedmiot regulacji | prawo handlowe | |
| Status | obowiązujący | |
| Ostatnio zmieniony przez | Dz.U. z 2017 r. poz. 2361 | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany | 1 lipca 2018 | |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | ||
Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta – ustawa uchwalona przez Sejm, regulująca kwestie prawne związane z prawami konsumenta i obowiązki przedsiębiorcy w stosunku do niego. Uchwalenie ustawy wynikało z konieczności dostosowania ustawodawstwa polskiego do uregulowań prawa unijnego.
Konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie. Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy.
Przedmiot regulacji[edytuj | edytuj kod]
Ustawa określa:
- obowiązki przedsiębiorcy zawierającego umowę z konsumentem
- zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość (np. handel elektroniczny) i poza lokalem przedsiębiorstwa (np. sprzedaż towaru przez akwizytora)
- zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
- zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych.
Ustawa zawiera 2 załączniki:
- wzór pouczenia o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
- wzór formularza odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.
Wprowadzone zmiany[edytuj | edytuj kod]
Ustawa wprowadziła m.in. następujące zmiany:
- wydłużyła termin złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy[1] zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa z 10 do 14 dni[2]
- rozszerzyła katalog obowiązków informacyjnych ciążących na przedsiębiorcy w stosunku do konsumenta
- zmieniła kodeksową definicję konsumenta[3]; konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową
- przywróciła stosowanie rękojmi za wady rzeczy sprzedanej w stosunku do umów zawieranych przez konsumenta
- przedłużyła okres rękojmi za wady fizyczne z roku do 2 lat, a w przypadku nieruchomości[4] – z 3 do 5 lat, od dnia wydania rzeczy
- zdefiniowała wadę fizyczną jako niezgodność rzeczy z umową
- przedłużyła okres gwarancji z roku do 2 lat, jeżeli gwarant nie wskazał innego terminu w oświadczeniu gwarancyjnym
- wprowadziła do Kodeksu cywilnego instytucję roszczenia sprzedawcy w stosunku do poprzednich sprzedawców w związku z wadliwością rzeczy sprzedanej[5].
Ustawa uchyliła:
- ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. z 2012 r. poz. 1225)[6]
- ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176, z późn. zm.).
Nowelizacje[edytuj | edytuj kod]
Ustawę znowelizowano 5 razy. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2018 roku[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Podanie przyczyny odstąpienia nie jest wymagane.
- ↑ Od dnia wejścia w życie ustawy oświadczenie to może być złożone w dowolnej formie.
- ↑ Art. 221 Kodeksu cywilnego.
- ↑ Przed wejściem w życie ustawy rękojmią były objęte wyłącznie wady budynku.
- ↑ Roszczenie to przedawnia się z upływem 6 miesięcy. Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem poniesienia kosztów przez sprzedawcę w wyniku wykonania uprawnień z tytułu rękojmi przez konsumenta, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca powinien wykonać swoje obowiązki wobec konsumenta (art. 576² § 1 Kodeksu cywilnego).
- ↑ Przepisy Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie zostały uchylone.
- ↑ Ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2361).
