Ustawa o radcach prawnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych
Państwo

 Polska

Data wydania

6 lipca 1982

Miejsce publikacji

Dz.U. z 1982 r. nr 19, poz. 145

Tekst jednolity

Dz.U. z 2024 r. poz. 499

Data wejścia w życie

30 września 1982

Rodzaj aktu

ustawa

Przedmiot regulacji

działalność radców prawnych

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 2024 r. poz. 1860

Wejście w życie ostatniej zmiany

14 marca 2024

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych – polska ustawa, uchwalona przez Sejm PRL, regulująca kwestie związane z działalnością radców prawnych.

Ustawa określa:

  • zasady wykonywania zawodu radcy prawnego
  • zasady przetwarzania danych osobowych przez radców prawnych
  • uprawnienia do wykonywania zawodu radcy prawnego
  • zasady odbywania aplikacji radcowskiej i przeprowadzania egzaminu radcowskiego
  • działalność i organizację samorządu radców prawnych
  • zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej radców prawnych.

Nowelizacje[edytuj | edytuj kod]

Ustawę znowelizowano wielokrotnie. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1860)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]