Virola surinamensis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Virola surinamensis
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

magnoliowce

Rodzina

muszkatołowcowate

Rodzaj

Virola

Gatunek

Virola surinamensis

Nazwa systematyczna
Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb.
Nova Acta Acad. Caes. Leop.-Carol. German. Nat. Cur. 68: 208 1897[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb. – gatunek rośliny z rodziny muszkatołowcowatych (Myristicaceae). Występuje naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[5][6]. Ponadto został naturalizowany na Karaibach. Bywa uprawiany[5].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie naturalnie w Ameryce Centralnej i Południowej[5][6]. Występuje w takich państwach jak Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Surinam, Brazylia, Ekwador, Peru oraz Boliwia[7]. W Brazylii występuje w stanach Acre, Amazonas, Mato Grosso, Pará, Rondônia i Roraima, Amapá, Tocantins, Ceará, Maranhão i Piauí[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielone drzewo dorastający do 25–40 m wysokości[5].
Liście
Blaszka liściowa jest skórzasta i ma lancetowaty kształt. Mierzy 10–22 cm długości oraz 2–5 cm szerokości, ma nasadę od zaokrąglonej do ostrokątnej i spiczasty lub ogoniasty wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 15–20 mm długości[5].
Kwiaty
Jednopłciowe, zebrane w wiechy, rozwijają się w kątach pędów. Kwiatostany męskie osiągają 7–17 cm długości, natomiast żeńskie 2–8 cm długości. Okwiat jest owłosiony, o długości 1–3 cm[5].
Owoce
Mają kształt od elipsoidalnego do niemal kulistego, mierzą 13–21 mm długości i 11–18 mm szerokości[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Jest rośliną dwupienną. Rośnie w podmokłych wiecznie zielonych lasach, na terenach nizinnych[5].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Drewno tego gatunku jest dobrej jakości i jest stosowane w przemyśle[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. a b Virola surinamensis (Rol. ex Rottb.) Warb.. The Plant List. [dostęp 2017-04-29]. (ang.).
  4. Virola surinamensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e f g h i Virola surinamensis. Plantes & botanique. [dostęp 2017-04-29]. (fr.).
  6. a b Discover Life: Point Map of Virola surinamensis. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-04-29]. (ang.).
  7. Virola surinamensis. Neotropical Flora - Google Map. [dostęp 2017-04-29]. (ang.).
  8. 0. [w:] Lista de Espécies da Flora do Brasil [on-line]. Instituto de Pesquisas Jardim Botânico do Rio de Janeiro. [dostęp 2017-04-29]. (port.).