Wulpia mysi ogon

Wulpia mysi ogon
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	wulpia
Gatunek	wulpia mysi ogon
	Nazwa systematyczna
	Vulpia C.C.Gmel.; Fl. bad. 1:8. 1805
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wulpia mysi ogon (Vulpia myuros (L.) C.C.Gmel.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae).

Zasięg geograficzny[edytuj | edytuj kod]

Występuje dziko na kontynentach^[3]:

Afryka: Algieria, Azory, Egipt, Libia, Madera, Maroko, Tunezja, Wyspy Kanaryjskie
Azja: Afganistan, Armenia, Azerbejdżan, Cypr, Gruzja, Indie, Iran, Irak, Izrael, Jordan, Kirgistan, Liban, Pakistan, Rosja (Kaukaz Północny, Dagestan), Syria, Turcja, Turkmenistan, Uzbekistan
Europa: Albania, Anglia, Austria, Belgia, Bułgaria, Czechy, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Niemcy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Ukraina, Węgry, Włochy, dawna Jugosławia

Ponadto gatunek rozprzestrzenił się w południowej Afryce, w Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, na południu Ameryki Południowej, w Melanezji i Polinezji. W Polsce rośnie w południowo-zachodniej części kraju^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Źdźbło do 50 cm wysokości, całe ukryte w pochwach liściowych.
Kwiaty: Zebrane w kłoski rozszerzające się ku górze po przekwitnieniu, te z kolei zebrane w ścieśnioną wiechę do 20 cm długości. Plewa górna długości 5 mm. Plewa dolna 2-3 razy krótsza od górnej. Plewka dolna oścista. Ość długości 10-15 mm. W każdym kwiecie znajduje się 1 pręcik. Znamię drobne, wzniesione^[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Rośnie głównie na przydrożach. Kwitnie od maja do lipca. Gatunek charakterystyczny związku Vicio lathyroidis-Potentillion argenteae i zespołu Filagini-Vulpietum^[6]. Liczba chromosomów 2n = 42^[7].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)^[8] w grupie gatunków narażonych na wymarcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)^[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
↑ Vulpia myuros. [w:] Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory. Beltsville, Maryland. [dostęp 2008-03-30]. (ang.).
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
↑ Vulpia myuros na Flora of China [dostęp 2014-01-02].
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).

[3] Vulpia myuros. [w:] Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory. Beltsville, Maryland. [dostęp 2008-03-30]. (ang.).

[4] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[5] Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[6] WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .

[7] Vulpia myuros na Flora of China [dostęp 2014-01-02].

[8] Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[9] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]