Pfännerschaftliche Kohlebahn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Węglowa kolej warzelnicza)
Linia kolejowa
Pfännerschaftliche Kohlebahn
Dane podstawowe
Długość

5,6 km

Rozstaw szyn

900 mm

Prędkość maksymalna

12 km/h

Zdjęcie LK
Pomnik węglowej kolei warzelniczej
Historia
Lata budowy

1875–1876

Pfännerschaftliche Kohlebahn – funkcjonująca niegdyś na obszarze dzisiejszego miasta Halle (Saale) towarowa linia kolejowa. Kolej dostarczała niezbędne do procesu warzenia soli paliwo w postaci węgla brunatnego, wydobywanego w kopalni „Alt-Zscherben”. Kopalnia ta (obecnie zalana wodami stawu Friedhofsteich) znajdowała się w połowie drogi między miejscowościami Zscherben i Nietleben (obecnie Halle-Neustadt). Torowisko o długości ok. 5,6 km i rozstawie szyn wynoszącym 900 mm zbudowano w latach 1875–1876. Maksymalna dopuszczalna prędkość pociągów wynosiła 12 km/h.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Linia kolejowa przebiegała wzdłuż granicy między Nietleben i Passendorfem. Na wschód od Soławy istniał punkt umożliwiający przeładunek towarów na pociągi spółki Halle-Hettstedter Eisenbahn. Po przekroczeniu Wilden Saale (odnogi Soławy) torowisko kolei krzyżowało się z torami kolei portowej. Kolejnym miejscem przeznaczonym do przeładunków był plac położony w obrębie dzisiejszego Holzplatz. Po opuszczeniu Holzplatz pociągi przejeżdżały nad częściowo obecnie skanalizowanym akwenem Kotgraben, oddzielającym dawniej od stałego lądu wyspę, na której znajdowała się warzelnia soli. Kolej kończyła swój bieg nieopodal budynku warzelni.

Na linii eksploatowano lokomotywy wyprodukowane przez firmę Krauss & Comp., które ze względu na charakterystyczny lejkowaty kształt kominów, nazywano potocznie „filtrami do kawy”[1].

Stan obecny[edytuj | edytuj kod]

Po wyczerpaniu złóż w kopalni „Alt-Zscherben” kolej węglową wraz z całą infrastrukturą kopalni rozebrano, gdyż w umowie o funkcjonowaniu zakładu zawarty był zapis o konieczności przywrócenia pierwotnego wyglądu krajobrazu po likwidacji kopalni[2]. O dawnej kolei węglowej przypomina obecnie pomnik w postaci składu złożonego z trzech wagonów towarowych i lokomotywy spalinowej; wagony te jednak stanowią jedynie symboliczne upamiętnienie funkcjonowania kolei, gdyż nie stanowiły one nigdy części taboru. Skład ustawiono na moście nad dawnym akwenem Kotgraben, na wschód od budynków warzelni.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wystawa „175 Jahre Eisenbahn in Halle an der Saale” w Halloren- und Salinemuseum, Halle (Saale), 2015 r.
  2. Wanderrouten im Naturpark Unteres Saaletal, Dölau-Nietleben. Halle (Saale): Verband Naturpark Unteres Saaletal e.V..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Olaf Thomsen: Wie Halle ins Rollen kam. 125 Jahre Nahverkehr in der Saalestadt. Halle fliegenkopf, 2007. ISBN 978-3-930195-90-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]