Władimir Pikałow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Pikałow
Владимир Карпович Пикалов
ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

15 września 1924
Armawir

Data i miejsce śmierci

29 marca 2003
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1989

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

naczelnik Wojsk Chemicznych Ministerstwa Obrony ZSRR

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Stalingradu” Order 9 września 1944, I klasy (Bułgaria)

Władimir Karpowicz Pikałow (ros. Владимир Карпович Пикалов, ur. 15 września 1924 w Armawirze, zm. 29 marca 2003 w Moskwie) – szef Wojsk Chemicznych Ministerstwa Obrony ZSRR, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1986).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył 9 klas szkoły średniej. W czerwcu 1941 został powołany do Armii Czerwonej, w lutym 1942 ukończył rostowską szkołę artylerii. Od marca 1942 walczył kolejno na Froncie Zachodnim, Stalingradzkim, Dońskim, Stepowym i 2 Białoruskim[1]. Brał udział w bitwie pod Moskwą, operacji woronesko-woroszyłowgradzkiej, bitwie pod Stalingradem i Kurskiem, operacji białoruskiej i innych walkach. W lipcu 1944 został lekko ranny, a w marcu 1945 ciężko. Za zasługi bojowe został odznaczony trzema orderami i wieloma medalami. Po wojnie służył w wojskach chemicznych, w 1952 ukończył Wojskową Akademię Obrony Chemicznej im. Woroszyłowa. Od 1949 należał do WKP(b), w 1968 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i został zastępcą naczelnika Wojskowej Akademii Obrony Chemicznej, a w 1969 naczelnikiem Wojsk Chemicznych Ministerstwa Obrony ZSRR. Pełnił tę funkcję również podczas katastrofy w Czarnobylu 26 kwietnia 1986. Za udział w likwidacji skutków tej katastrofy otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Na początku 1989 został zwolniony ze służby. Został pochowany na Cmentarzu Dońskim.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • generał major wojsk technicznych (16 czerwca 1965)
  • generał porucznik wojsk technicznych (29 kwietnia 1970)
  • generał pułkownik wojsk technicznych (25 kwietnia 1975)
  • generał pułkownik (1984)

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]