Władysław Filipiak (pilot)
podporucznik pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 kwietnia 1925 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Władysław Filipiak (ur. 7 marca 1898 w Szamotułach, zm. 23 kwietnia 1925 w Poznaniu) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 marca 1898 w Szamotułach, w rodzinie Józefa i Marii z Lempiczów[1]. 1 lipca 1916 roku został powołany do służby w armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1917 roku został skierowany na kurs podstawowego pilotażu do Berlina, Poznania, a następnie do Münchberg. Szkolenie lotnicze ukończył 1 sierpnia 1918 roku[2].
7 stycznia 1919 roku zgłosił się do służby w Wojsku Polskim, otrzymał przydział służbowy do Stacji Lotniczej w Ławicy. Tu, 20 lutego 1919 roku, został przydzielony do 2. eskadry wielkopolskiej. W kwietniu 1919 roku wraz ze swoją jednostką wyruszył na front południowy, następnie brał udział w działaniach bojowych na froncie północnym. Od 28 lipca 1919 roku walczył na froncie białoruskim. Podczas lotu bojowego 6 sierpnia 1919 roku, wspólnie z sierżantem Tadeuszem Kostro, zaatakował radziecki pociąg pancerny. Ostatnią posiadaną bombą zniszczyli tory i doprowadzili do unieruchomienia pociągu. Ich samolot Halberstadt C.V został podczas ataku uszkodzony, pilot lądował na terenie zajętym przez nieprzyjaciela[3]. Załoga dostała się do niewoli, z której po kilku dniach udało im się zbiec. Po tygodniu wędrówki przedostali się na tereny opanowane przez polskie oddziały[4].
We wrześniu 2 eskadra wielkopolska prowadziła rozpoznanie obszarów koncentracji wojsk sowieckich, podczas jednego z takich lotów załoga plut. pil. Filipiak — plut. obs. Stefan Kazimierczak była zmuszona do lądowania w rejonie miasteczka Gołoszyce z powodu awarii silnika. Lądowanie nastąpiło na terenach opanowanych przez polskie oddziały, lotnicy nie ponieśli obrażeń[5]. W późniejszym okresie walk wyróżnił się podczas walk za wycofującą się Armią Czerwoną w rejonie Radzymina, Nasielska, Pułtuska, Ciechanowa i Płocka. Z powodu strat wśród sprzętu i załóg pod koniec lipca sierż. Filipiak i sierż. Ludwik Patalas byli jedną z dwóch załóg wykonujących loty w 13 eskadrze[6]. Skutecznie zaatakowali nieprzyjacielską baterię artyleryjską, ostrzeliwującą polską piechotę. Pomimo uszkodzenia samolotu zdołał doprowadzić maszynę na macierzyste lotnisko[7].
Po zakończeniu walk otrzymał przydział do 3 pułku lotniczego w Poznaniu. 2 października 1920 roku został mianowany podporucznikiem[2]. Służbę zakończył 19 października 1921 roku i został przeniesiony do rezerwy[7]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 19. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. Posiadał przydział w rezerwie do 3 pułku lotniczego[8].
27 lipca 1922 zawarł związek małżeński z Marią I voto Dittmer z domu Wolf (ur. 27 sierpnia 1890 w Czerwonaku)[1].
Zmarł razem z żoną 23 kwietnia 1925 w Poznaniu, w następstwie zatrucia tlenkiem węgla[9][1].
Ordery i odznaczenia[7][edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8097 (27 lipca 1922)[10]
- Krzyż Walecznych[11]
- Polowa Odznaka Pilota (pośmiertnie, 11 listopada 1928)[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2022-05-05]..
- ↑ a b Ks. Robert Kulczyński SDB: Historia w zdjęciach zapisana. kruszwica.tk. [dostęp 2019-12-25].
- ↑ U lotników w Mińsku. „Polska Flota Napowietrzna: dwutygodnik ilustrowany : lotnictwo, aeronautyka i automobilizm : organ Inspektoratu Wojsk Lotniczych”. 6-7, s. 196, 15 października i 1 listopada 1919. Poznań: Inspektorat Wojsk Lotniczych. OCLC 1036659616.
- ↑ U lotników w Mińsku. „Polska Flota Napowietrzna: dwutygodnik ilustrowany : lotnictwo, aeronautyka i automobilizm : organ Inspektoratu Wojsk Lotniczych”. 8, s. 228-229, 15 listopada 1919. Poznań: Inspektorat Wojsk Lotniczych. OCLC 1036659616.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 33.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 84.
- ↑ a b c Filipiak Władysław ppor. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2019-12-26]. (pol.).
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 933, 952.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 91 z 9 września 1925, s. 499.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 933.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 435 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
- Żołnierze Lotnictwa Cesarstwa Niemieckiego
- Ludzie urodzeni w Szamotułach
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Polową Odznaką Pilota
- Ofiary wypadków
- Podporucznicy lotnictwa II Rzeczypospolitej
- Polacy – żołnierze armii Cesarstwa Niemieckiego
- Polacy – żołnierze Armii Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej
- Polscy lotnicy w wojnie polsko-bolszewickiej
- Polscy piloci myśliwscy
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w 1925