Włocki
Włocki – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Nieczuja.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Na tarczy dzielonej w słup, w polu prawym, czerwonym, trzy groty włóczni srebrne w gwiazdę;
W polu lewym, czerwonym, ostrzew złota z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim i trzema sękami z prawej, dwoma z lewej.
Klejnot: nieznany.
Labry czerwone, z prawej podbite srebrem, z lewej złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany Franciszkowi Włockiemu 14 września 1581. Herb powstał w wyniku adopcji do herbu Nieczuja[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ herb Włocki był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Włocki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 313. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Włockiki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Odmiany herbu Nieczuja
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
