WB Electronics Warmate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
WB Electronics Warmate
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

WB Electronics

Typ

mikro-UAV

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

1,4 m

Długość

1,1 m

Masa
Własna

4 kg

Startowa

5 kg

Osiągi
Prędkość maks.

80 km/h

Pułap

500 m

Pułap praktyczny

30-200 m

Zasięg

40 km

Długotrwałość lotu

30-50 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Polska,  Ukraina,  Turcja,  Zjednoczone Emiraty Arabskie

WB Electronics Warmate (Warmate 1) – bojowy, bezzałogowy statek powietrzny (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez polską firmę WB Electronics i Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, przeznaczony – w zależności od używanej na pokładzie głowicy – do obserwacji, wykrywania, śledzenia i identyfikacji celów oraz rażenia siły żywej lub lekko opancerzonych celów (amunicja krążąca).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku zainteresowanie pozyskaniem amunicji krążącej wyraziło polskie Ministerstwo Obrony Narodowej, zainteresowanie nie przekształciło się jednak w rozpoczęcie finansowania prób pozyskania tego typu uzbrojenia. Niemniej jednak firma WB Electronics rozpoczęła prace nad zaprojektowaniem i budową systemu odpowiadającego takiemu zapotrzebowaniu. Podstawowym kryterium przy opracowywaniu aparatu, obok parametrów technicznych, była jego cena. Aparat nie mógł kosztować więcej niż połowa kosztów przeciwpancernego pocisku rakietowego. W efekcie prac otrzymano system mogący pełnić rolę zarówno platformy obserwacyjnej, jak również amunicji krążącej[1][2]. Do 2021 roku firma otrzymała zamówienia na system Warmate od sześciu, nieujawnionych oficjalnie odbiorców zagranicznych oraz Wojska Polskiego, w tym od 2016 roku dostarczane są krajom należącym do NATO[3]. W pierwszej połowie 2022 roku spodziewano się przekroczenia liczby 1000 zakontraktowanych Warmate[3].

Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku wdrożono do produkcji ulepszoną wersję 3.0, która m.in. może atakować pod różnymi kątami, w tym pionowo, posiada cichszy napęd elektryczny ze składanym śmigłem i możliwością ataku z lotu szybowego, dysponuje większą długotrwałością lotu i posiada liczne ulepszenia elektroniki i płatowca[3].

W związku ze zwiększonym zapotrzebowaniem na pociski Warmate, które eksportowane są na Ukrainę, w drugiej połowie 2022 roku w Skarżysku-Kamiennej uruchomiono zakład produkcyjny skupiający się na wytwarzaniu amunicji krążącej[4].

Służba[edytuj | edytuj kod]

20 listopada 2017 roku podpisano umowę na dostawę amunicji krążącej Warmate 1 wersji 2.0 dla Sił Zbrojnych RP w latach 2017 – 2018[3][5]. Przedstawiciele Wojska Polskiego mieli okazję po raz pierwszy zapoznać się z systemem Warmate podczas jego wstępnej prezentacji na poligonie artyleryjskim pod Toruniem pod koniec kwietnia 2016 roku[6]. Podpisany kontrakt wraz z opcjami obejmował 100 zestawów, każdy po 10 aparatów latających (łącznie 1000 sztuk amunicji krążącej) z zestawem głowic, pakiet logistyczny i zestaw szkoleniowy. Zestaw szkoleniowy obejmuje treningowe aparaty latające z głowicą typu Inert, symulator, trenażery oraz wsparcie ze strony kadry instruktorskiej WB Electronics. Gwarantowany był zakup 10 zestawów, a opcja w ramach umowy przewidywała zakup kolejnych 90 zestawów (900 aparatów)[7]. Pierwsze zestawy miały trafić w ręce żołnierzy Jednostki Wojskowej Nil a następnie do Wojsk Obrony Terytorialnej[8][9]. 19 grudnia 2017 roku pierwsze zestawy Warmate trafiły do Wojska Polskiego o czym poinformowała grupa WB. Zostały one dostarczone do Regionalnej Bazy Logistycznej skąd trafią do Jednostki Wojskowej Nil. Tam wykorzystane zostaną do szkolenia i przećwiczenia taktyki użycia nowego sprzętu[10][11][6]. Ostatecznie do końca 2018 roku dostarczono jedynie 10 zestawów ze 100 aparatami, a z uruchomienia zakupu opcji – kolejnych 90 zestawów, wojsko zrezygnowało[7][5].

W trakcie trwania Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach we wrześniu 2017 roku, WB Group podpisała umowę na dostawę zestawów Warmate na Ukrainę z firmą SpetcTechnoExport. Zestawy Warmate mają być produkowane na Ukrainie na podstawie umowy licencyjnej przez firmę CzeZaRa (ukr. Чернігівський завод радіоприладів «ЧЕЗАРА») pod nazwą Sokoł[12].

29 kwietnia 2022 roku zamówiono kolejną partię Warmate 1 dla Wojska Polskiego, prawdopodobnie wersji 3.0, z nieujawnioną liczbą zestawów, wartości ok. 50 milionów zł[5].

Informacje o użyciu bojowym aparatu są bardzo skromne i fragmentaryczne. 15 kwietnia 2020 roku upublicznione zostało zdjęcie zdekompletowanego aparatu, wykonane prawdopodobnie w Libii, w rejonie na zachód od Syrty. Rejon był areną starć pomiędzy Libijską Armią Narodową a siłami wiernymi Rządowi Jedności Narodowej. Nie jest jasna, która ze stron wykorzystywała aparat. Zarówno Turcja, wspierająca Rząd Jedności Narodowej jak i Zjednoczone Emiraty Arabskie, wspierające Libijską Armię Narodową, zakupiły WB Electronics Warmate i z powodzeniem mogły dostarczyć samoloty wspieranym ugrupowaniom[13].

Głowice[edytuj | edytuj kod]

W zależności od rodzaju zamontowanej w dziobie aparatu głowicy, może on pełnić różne zadania. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia zaprojektował dwie, wymienne głowice bojowe dla samolotu. Pierwsza z nich GO-1, odłamkowo-burząca, przenosi 300 g TNT o skutecznym zasięgu rażenia wynoszącym 10 m. Druga GK-1, kumulacyjna, jest zdolna przebić 200-240 mm jednorodnej stali walcowanej przy uderzeniu pod kątem prostym. Obydwie głowice zaopatrzone są w niestabilizowaną kamerę umożliwiającą operatorowi naprowadzenie na cel. Operator może również zdalnie ją zdetonować lub zabezpieczyć i sprowadzić aparat na ziemię w celu ponownego użycia. Głowice zaopatrzone są w zapalniki uderzeniowe. Montując głowicę obserwacyjną GS-9 ze stabilizowaną kamerą dzienną i nocną, samolot służy do obserwacji, wykrywania, śledzenia i identyfikacji. Na mocy umowy licencyjnej, produkcja głowic używanych w aparatach ma odbywać się w Bydgoskich Zakładach Elektromechanicznych Belma S.A. wchodzących w skład Polskiej Grupy Zbrojeniowej[1][2].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Samolot jest wykonanym z kompozytów górnopłatem z motylkowym usterzeniem i pchającym śmigłem zamontowanym na końcu ogona. Aparat startuje z niewielkiej wyrzutni pneumatycznej. Maksymalny pułap, jaki może osiągnąć, to 500 metrów, praktyczny pułap operacyjny wynosi 30-200 m. Maszyna charakteryzuje się 30-minutową długotrwałością lotu w promieniu do 10 km od naziemnego operatora. W praktyce promień działania uzależniony jest od warunków terenowych. Czas przygotowania aparatu do misji wynosi około 8 minut, planowane jest skrócenie tego czasu do około 3 minut. Dolot do rejonu patrolowania i obserwacji wykonywany jest przy użyciu układu nawigacji bezwładnościowej lub GPS i wspomagany pilotem automatycznym. Nad celem, kontrolę nad aparatem przejmuje jego operator. Cały system może być przenoszony przez dwóch żołnierzy[2][1]. Aparat przeznaczony jest głównie do użycia w terenie otwartym, mało i średnio zurbanizowanym. Spowodowane jest to tym, iż do przesyłania danych pomiędzy aparatem a stacją jego kontroli, wykorzystywane jest pasmo C. Charakteryzuje się ono dużą przepustowością, ale przeszkody terenowe, większe wzniesienia, budynki, mogą zakłócić łączność, odcinając kontrolę nad aparatem[14].



Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Mariusz Cielma, Warmate - nowy powietrzny środek wsparcia ogniowego, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (2016), s. 92-95, ISSN 1230-1655
  2. ↑ a b c Bartosz Głowacki, Uniwersalny towarzysz broni, „Raport”, nr 5 (2016), s. 24-28, ISSN 1429-270X
  3. ↑ a b c d Mariusz Cielma. „Wampir” skutecznie kąsa A2/AD. System rozpoznawczo-uderzeniowy Grupy WB. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2021, s. 14-17, wrzesień 2021. Magnum-X. 
  4. ↑ Mariusz Cielma, Warmate powstają w świętokrzyskim, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 6 (2023), s. 24-25, ISSN 1230-1655
  5. ↑ a b c Andrzej Kiński. FlyEye, Warmate i Gladius - kolejne bezzałogowce Grupy WB dla Sił Zbrojnych RP. „Wojsko i Technika”. Nr 5/2022, s. 10, maj 2022. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych. 
  6. ↑ a b Mariusz Cielma, Skarb państwa inwestuje w grupę WB, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 12 (2017), s. 58-59, ISSN 1230-1655
  7. ↑ a b Tomasz Dmitruk, Dwie dekady w NATO - modernizacja techniczna Sił Zbrojnych RP [3], „Nowa Technika Wojskowa”, nr 11 (2018), s. 8-17, ISSN 1230-1655
  8. ↑ Tomasz Kwasek, Warmate dla Sił Zbrojnych RP, „Lotnictwo”, nr 12 (2017), s. 10, ISSN 1732-5323
  9. ↑ Maciej Szopa, 1000 aparatów latających Warmate dla Sił Zbrojnych RP, „Lotnictwo Aviation International”, nr 12 (2017), s. 13, ISSN 2450-1298
  10. ↑ Warmate przekazane wojsku, „Skrzydlata Polska”, nr 1 (2018), s. 13, ISSN 0137-866x
  11. ↑ Pierwsze Warmate w Wojsku Polskim, „Wojsko i Technika”, nr 1 (2018), s. 4, ISSN 2450-1301
  12. ↑ Tomasz Kwasek, Lotniczy MSPO 2017, „Lotnictwo”, nr 10-11 (2017), s. 24, ISSN 1732-5323
  13. ↑ Warmate odnotowany w Libii, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 4 (2020), s. 6, ISSN 1230-1655
  14. ↑ Marek Dąbrowski, Amunicja krążąca - fakty i mity, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 10 (2018), s. 56-64, ISSN 1230-1655

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mariusz Cielma, Warmate – nowy powietrzny środek wsparcia ogniowego, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (2016), s. 92-95, ISSN 1230-1655.
  • Bartosz Głowacki, Uniwersalny towarzysz broni, „Rapot”, nr 5 (2016), s. 24-28, ISSN 1429-270X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=WB_Electronics_Warmate&oldid=72635814”