Przejdź do zawartości

Wacław Klinke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Klinke
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1919
Kisielów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

28 pułk Strzelców Kaniowskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-czechosłowacka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Wacław Klinke (ur. 9 stycznia 1892 w Warszawie, zm. 30 stycznia 1919 w Kisielowie) – żołnierz armii rosyjskiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Aleksandra i Emilii z Zollerów. Uczeń gimnazjum w Kamieńcu Podolskim. Został z niego wydalony za przynależność do tajnych organizacji młodzieżowych. Absolwent gimnazjum w Kijowie[1].

W 1914 wcielony do armii rosyjskiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. W czasie walk dostał się do niewoli niemieckiej[1]

Dekretem Wodza Naczelnego z dnia 3 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[2]. Otrzymał przydział do 28 pułku Strzelców Kaniowskich. Na czele 11 kompanii brał udział w walkach na froncie cieszyńskim[1]. 30 stycznia 1919 zginął w walce w Kisielowie[3] pod Skoczowem w chwili gdy poderwał oddział do ataku. Pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Skoczowie[1]. Za czyny bojowe został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]