Walentino

Walentino – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu łapa w pas, z której wyrastają dwie wici skręcone w wąs, barwy nieznane.

Taki wizerunek zachował się na nagrobku w katedrze krakowskiej. Na wizerunku z rękopisu Biblioteki Narodowej w Paryżu, godło jest w słup.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany 21 kwietnia 1531 Janowi Andrzejowi de Valentinis z Modeny, kanonikowi krakowskiemu i sandomierskiemu, lekarzowi królowej Bony i sekretarzowi wielkiemu koronnemu.

Herbowni

Ponieważ herb Walentino był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Walentino (de Valentinis).

Przypisy

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 310. ISBN 83-7181-217-5.

[1] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[1]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna