Walery Choroszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walery Choroszewski
Data i miejsce urodzenia

20 września 1922
Wilno

Data i miejsce śmierci

16 lutego 2010
Londyn

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941)

Walery Choroszewski (ur. 20 września 1922 w Wilnie, zm. 16 lutego 2010 w Londynie) – polski działacz emigracyjny, minister w Rządzie RP na uchodźstwie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1942 przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskiej Marynarki Wojennej i służył na ORP Piorun. Po wojnie pozostał na emigracji, w 1951 ukończył studia zawodowe w zakresie spedycji morskiej. W latach 1951-1959 pracował w Shipping and Forwarding Agency w Londynie, od 1959 prowadził własną firmę Odra Shipping Agency. W 1990 przeszedł na emeryturę.

Od lat 60. XX wieku angażował się w życie społeczne i polityczne emigracji. Był członkiem, a następnie wiceprezesem Niezależnej Grupy Społecznej. W 1965 został członkiem komitetu organizacyjnego Światowego Zjazdu Polski Walczącej organizowanego przez Egzekutywę Zjednoczenia Narodowego. W 1968 został jednym z sekretarzy Egzekutywy odpowiedzialnym za sprawy emigracji. Z ramienia NGS był członkiem V, VI, VII i VIII Rady Narodowej RP (1973-1991), w VI Radzie Narodowej był jednym z wiceprzewodniczących Prezydium. W listopadzie 1982 został ministrem spraw emigracji w trzecim rządzie Kazimierza Sabbata i pełnił tę funkcję do stycznia 1984. W latach 1989-1990 był ministrem informacji w drugim rządzie Edwarda Szczepanika.

Grób Walerego Choroszewskiego

Został pochowany na North Sheen Cemetery (25 CG grób nr 137)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).
  2. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 15, Nr 3 z 31 grudnia 1984. 
  3. M.P. z 2009 r. nr 41, poz. 647.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]