Warcz gruboogonowy
Bdeogale crassicauda[1] | |||
Peters, 1852[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
warcz gruboogonowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] | |||
Zasięg występowania | |||
Warcz gruboogonowy[8] (Bdeogale crassicauda) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Herpestinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestidae).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1852 niemiecki zoolog Wilhelm Peters, nadając mu nazwę Bdeogale crassicauda[2]. Holotyp pochodził z Tete, Mozambiku[9].
Niektórzy autorzy uważają podgatunek omnivora za odrębny gatunek[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają pięć podgatunków[10]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek | Oryginalna nazwa | Autor i rok opisu | Miejsce typowe |
---|---|---|---|
B. c. nigrescens | Bdeogale crassicauda nigrescens | Sale & M.E. Taylor, 1970 | Góry Lukenya, Kenia[11]. |
B. c. omnivora | Bdeogale crassicauda omnivora | Heller, 1913 | Mazeras, Prowincja Nadmorska, Kenia[12]. |
B. c. puisa | Bdeogale puisa | Peters, 1852 | Mossimboa, (11°S), Mozambik[13]. |
B. c. tenuis | Bdeogale tenuis | O. Thomas & Wroughton, 1908 | Wyspa Zanzibar, Tanzania[14]. |
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Bdeogale: gr. βδεέιν bdeēin „śmierdzieć”; γαλεή galeē lub γαλή galē „łasica”[15].
- crassicauda: łac. crassus „gruby”[16]; cauda „ogon”[17].
- nigrescens: łac. nigrescens, nigrescentis „czarniawy”, od nigrescere „stać się czarnym”, od niger „czarny”[18].
- omnivora: łac. omnis „wszystko”[19]; -vorus „jedzący”, od vorare „spożywać”[20].
- puisa: rodzima nazwa puīsa używana przez rdzenną ludność Mozambiku dla warcza[3].
- tenuis: łac. tenuis, tenue „smukły, kruchy, cienki, drobny”[21].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Warcz gruboogonowy występuje w środkowej i wschodniej Afryce, zamieszkując w zależności od podgatunku[10]:
- B. crassicauda crassicauda – Demokratyczna Republika Konga, Zambia, Malawi, Mozambik i Zimbabwe.
- B. crassicauda nigrescens – Kenia (góry Lukenya).
- B. crassicauda omnivora – przybrzeżne lasy Kenii i skrajnie północno-wschodniej Tanzanii.
- B. crassicauda puisa – wschodnia Tanzania i północno-wschodni Mozambik.
- B. crassicauda tenuis – Tanzania (wyspa Zanzibar w archipelagu Zanzibar).
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 40–50 cm, długość ogona 18–30 cm, długość ucha 2–3,9 cm, długość tylnej stopy 7–9,4 cm; masa ciała 1,3–2,1 kg[22].
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Warcz gruboogonowy, jak wskazuje nazwa, ma bardzo obficie owłosiony ogon. Jego ciało jest dość silnie zbudowane. Ma szeroki pysk i małe kończyny. To płochliwe nocne zwierzę w ciągu dnia często śpi w norach opuszczonych przez inne zwierzęta lub też w pustych pniach drzew. W nocy poluje na owady, w tym termity, gryzonie, węże i inne małe zwierzęta.
Nic nie wiadomo na temat rozmnażania tego gatunku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bdeogale crassicauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Peters 1852 ↓, s. 81.
- ↑ a b Peters 1852 ↓, s. 82.
- ↑ O. Thomas & R.Ch. Wroughton. The Rudd exploration of South Africa.—IX. List of mammals obtained by Mr. Grant on the Gorongoza Mountains, Portuguese S.E. Africa. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1908 (2), s. 168, 1908. (ang.).
- ↑ J.B. Sale & M.E. Taylor. A new four-toed mongoose from Kenya, Bdeogale crassicauda nigrescens, ssp. nov. „Journal of the East Africa Natural History Society and National Museum”. 28, s. 11, 1970. (ang.).
- ↑ E. Heller. New Antelopes and Carnivores from British East Africa. „Smithsonian Miscellaneous Collection”. 61 (13), s. 12, 1914. (ang.).
- ↑ P.A. White i inni, Bdeogale crassicauda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-23] (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 143. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Bdeogale crassicauda. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-23].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 414. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#42367.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#42368.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#42369.
- ↑ Zijlstra ↓, s. N#42370.
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 135, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 61.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 43.
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, nigrescens [dostęp 2022-04-23] .
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 153.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 253.
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, tenuis [dostęp 2022-04-23] .
- ↑ J.S. Gilchrist, A.P. Jennings, G. Veron, P. Cavallini (koordynator): Family Herpestidae (Mongooses). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 318–319. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- W.C.H. Peters. Mittheilung über die in Mossambique beobachteten Mangusten. „Bericht über die zur Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Konigl. Preuss. Akademie der Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1852, s. 81–82, 1852. (niem.).
- Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
- J.S. Zijlstra: Home. Hesperomys project. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).