Went (herb szlachecki)

Went (Wendt) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym korona złota, z której wyrastają dwa skrzydła orle srebrne, między którymi gwiazda złota.

Klejnot ramię zbrojne, między skrzydłami orlimi jak w godle.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Nadany 10 kwietnia 1590 Grzegorzowi Wendtowi, generalnemu prokuratorowi skarbu królewskiego w Prusach i jego bratu, Walentemu^[2].

Tadeusz Gajl wymienia dwa rody herbowne uprawnione do używania tego herbu:

Sienkiewicz, Went (Węda, Wenda, Wendt).

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Herb Went z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 311. ISBN 83-7181-217-5.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna