Wieża widokowa na Baraniej Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wieża widokowa na Baraniej Górze
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Typ budynku

wieża widokowa

Wysokość całkowita

15,2 m

Ukończenie budowy

1991

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Barania Góra, wieża widokowa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Barania Góra, wieża widokowa”
Ziemia49°36′41,4″N 19°00′37,9″E/49,611500 19,010528

Wieża widokowa na Baraniej Górze – turystyczna wieża widokowa na Baraniej Górze (1215 m) w Beskidzie Śląskim.

Szczyt Baraniej Góry jest bezleśny, jednak jest tak dużym płaskowyżem, że widoki z niego są ograniczone, ponadto drzewa podrastające na zachodnim stoku przesłaniają widok. W 1991 r. z inicjatywy Koła Przewodników Beskidzkich w Katowicach wybudowano wieżę widokowa według projektu Jerzego Jakscha i Czesława Koniecznego. Jest konstrukcji stalowej, ma wysokość 15,2 m i masę 11 ton. Z jej platformy widokowej rozpościera się dookólna panorama na góry Polski, Słowacji i Czech. Widoczne są: Beskid Mały, Makowski, Żywiecki, Śląski, Śląsko-Morawski, Tatry, Mała Fatra, Jaworniki, Góry Strażowskie. Przy szczególnie dobrej widoczności widoczne są nawet Jesioniki w Sudetach[1]. Na wieży zamontowano cztery wygrawerowane tablice z opisem panoram widokowych na wszystkie cztery strony świata.

Wewnątrz konstrukcji wieży widokowej znajduje się betonowy słup. Jest to punkt triangulacyjny, Barania Góra jest bowiem węzłowym miejscem dla pomiarów geodezyjnych. Dawniej stała nad nim drewniana wieża triangulacyjna, obecnie na jej miejscu jest wieża stalowa[1].

Szlaki piesze[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny czerwony Ze schroniska na Przysłopie – 1 h, z powrotem 45 min,
szlak turystyczny żółty szlak turystyczny czarny z Kamesznicy – 3 h, z powrotem 2:45 h,
szlak turystyczny czerwony z Przełęczy Kubalonka przez Stecówkę – 3 h, z powrotem 2:45 h,
szlak turystyczny czerwony z Węgierskiej Górki – 4:30 h, z powrotem 3:45 h,
szlak turystyczny zielony ze Skrzycznego – 3:30 h, z powrotem 3:30 h,
szlak turystyczny niebieski z Wisły Czarne doliną Białej Wisełki – 2:30 h, z powrotem 2 h,
szlak turystyczny niebieski szlak turystyczny czerwony ze Zwardonia – 6 h (szlak niebieski do schroniska, później czerwony),
szlak turystyczny czarny szlak turystyczny czerwony z Wisły Czarne doliną Czarnej Wisełki 2:30 h, z powrotem 2 h (szlak czarny do schroniska, później czerwony)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
  2. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.