Wierch Gronia
 Widok z Pasma Pewelskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
641 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Jeleśnia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°37′47,0″N 19°21′10,8″E/49,629722 19,353000
| |
Wierch Gronia (750 m n.p.m.)[1] lub Gronik[2] – najbardziej na południowy zachód wysunięte wzniesienie Pasma Laskowskiego, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[3], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[4], a w najszerszym rozumieniu do Beskidu Żywieckiego[5]. Na mapach zaznaczane jest jako szczyt[6][2], jednak jest to tylko wypłaszczenie na południowo-zachodnim grzbiecie szczytu Łazek (Łosek)[6].
Słowo „groń” (w języku słowackim „grúň”), zdrobniale „gronik” jest pochodzenia wołoskiego, jest często używane w Karpatach i oznacza stromy brzeg nad rzeką lub potokiem lub grzbiet między dwoma strumieniami[7].
Cały południowo-zachodni grzbiet Łazka, w tym Wierch Gronia, są porośnięte lasem. Na południe Wierch Gronia opada do rzeki Koszarawy, w jego wschodnie i północne zbocza wcinają się dolinki kilku potoków, w tym Linoszków Potok i Klinik. Znajduje się w granicach miejscowości Jeleśnia w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Jeleśnia[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5)', [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań data=2021, s. 481–496.
- ↑ Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 350–442.