Wiesław Nagórko

Wiesław Jan Nagórko

Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1944 Łodygowice
profesor nauk technicznych
Specjalność: mechanika budowli, teoria konstrukcji
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	13 maja 1974
Habilitacja	20 czerwca 1990 Politechnika Warszawska
Profesura	30 grudnia 2009
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Okres zatrudn.	1968-2017
Odznaczenia

Wiesław Jan Nagórko (ur. 17 czerwca 1944 w Łodygowicach) – polski profesor zwyczajny.

Kariera naukowa

Absolwent Liceum Pedagogicznego w Żywcu, które ukończył w 1963. W 1964 rozpoczął studia na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego jako finalista Olimpiady Matematycznej. Studiował matematykę, natomiast jako swoją specjalność wybrał mechanikę.

Praca

Zatrudniony w 1968 na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, w Katedrze Analizy Matematycznej. W 1970 został przeniesiony do nowo utworzonego Instytutu Mechaniki, (który w 1987 przemianowano na Instytut Matematyki Stosowanej i Mechaniki), kolejno na stanowiska asystenta (1968–1974) i adiunkta (1974–1994). W 1974, na podstawie rozprawy Dyskretyzowane ciała sprężyste jako kontinua ze sterowanymi więzami, uzyskał (na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego) tytuł doktora nauk matematycznych. W latach 1975–1977 był członkiem Senatu UW, oraz członkiem Komisji Senatu ds. Młodej Kadry. W latach 1983–1985 był przedstawicielem adiunktów (z wyboru) w Radzie Wydziału Matematyki Informatyki i Mechaniki UW. W latach 1984–1987 był wicedyrektorem Instytutu Mechaniki UW. W 1990, po postępowaniu przeprowadzonym na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, na podstawie rozprawy: Modele powierzchniowe i mikrolokalne płyt sprężystych, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa. W latach 1993–1995 prowadził zajęcia na Międzywydziałowych Studiach Ochrony Środowiska na UW, w tym samym czasie pracował w SGGW na stanowisku adiunkta, a od 1995 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 2000–2002 był kierownikiem Katedry Budownictwa i Geodezji SGGW, natomiast w latach 2002-2005 prodziekanem ds. nauki Wydziału Inżynierii i Kształtowania Środowiska SGGW. Od 2002 do 2014 był kierownikiem Zakładu Mechaniki i Konstrukcji Budowlanych SGGW. W latach 2000–2006 był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, a w latach 2007-2011 był jego prezesem. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 prezydent Lech Kaczyński nadał mu tytuł naukowy profesora nauk technicznych.

Odbył dwa staże zagraniczne, na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. M.W. Łomonosowa oraz w International Centre for Mechanical Sciences w Udine.

Przebywał także na rocznych pobytach naukowych na Uniwersytecie w Pizie (1977/1978), Kilonii (1980/1981) i Wilnie (1989/1990).

Od 2017 roku jest emerytem.

Prace i działalność naukowa

Jest autorem około 180 publikacji w tym 7 książek. Stały recenzent ogólnokrajowych czasopism naukowych. Członek rad redakcyjnych:

• „Annals of Warsaw University of Life Sciences – SGGW”
• „Challenges of Modern Technology”
• „Electronic Journal of Polish Agricultural Universities – EJPAU”
• „Journal of Theoretical and Applied Mechanics”
• „Scientific Research of Institute of Mathematics and Computer Science”

Od 2002 organizował także konferencje krajowe Inżynierskie i przestrzenne aspekty kształtowania obszarów niezurbanizowanych (m.in. 21–22.11.2002, Warszawa – Rogów, 16–18.09.2004, Warszawa, 15–17.10.2007, Warszawa – Rogów). Od wielu lat jest uczestnikiem i współorganizatorem (w 1997) oraz organizatorem (w 2005) międzynarodowych polsko-ukraińskich konferencji Current problems of mechanics of nonhomogeneous media. Konferencje odbywają się co dwa lata na przemian w Polsce i na Ukrainie.

Członek Rady Towarzystw Naukowych przy Prezydium PAN, od 2019 roku jej wiceprzewodniczący.

Wypromował pięcioro doktorów: Marcina Piwowarskiego, Jarosława Zielińskiego, Tomasza Jurczaka, Katarzynę Jeleniewicz i Vazgena Bagdasariana.

Działalność dydaktyczna

Wiesław Nagórko prowadził zajęcia na obu wydziałowych kierunkach studiów – Budownictwie i Inżynierii Środowiska. Wykaz prowadzonych przedmiotów obejmuje mechanikę ogólną, wytrzymałość materiałów, mechanikę budowli, teorię sprężystości, konstrukcje cienkościenne, teorię płyt i metody komputerowe.

Życie prywatne

Jest żonaty; jego żona Alicja pracowała na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, na stanowisku profesora. Ojciec dwu córek Aleksandry Marii i Anny Julii oraz syna Andrzeja Maksymiliana.