Wilhelm Seidl
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
| Zawód, zajęcie |
sędzia |
| Odznaczenia | |
| |
Wilhelm Seidl (ur. 1850 w Grybowie, zm. 3 maja 1915 w Krakowie) – c. k. radca dworu, sędzia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1850 w Grybowie[1]. Jego bratem był Wacław Seidl (1867-1939), lekarz[2].
Ukończył studia prawnicze. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby sądowniczej. Początkowo pracował w rodzinnym Grybowie, a od 1892 w Krakowie[1]. Był sekretarzem sądowym w Krakowie, po czym we wrześniu 1897 został mianowany c. k. radcą sądu krajowego w Krakowie[1][3][4]. Został wybrany na czteroletnią kadencję od 4 grudnia 1901 wiceprzewodniczącym dla trybunału sądu przysięgłych przy c. k. sądzie obwodowym w Rzeszowie (przewodniczącym został Leonard Łukaszewski)[5]. Przez pewien czas był wiceprezydentem sądu cywilnego w Rzeszowie[1]. Do 1906 był wiceprezydentem Sądu Krajowego cywilnego w Krakowie[1]. Do początku 1906 był tymczasowo przydzielony do Ministerstwa Sprawiedliwości, pracując na stanowisku kierownika Referatu Spraw Administracyjnych i Osobowych dla Zachodniej Galicji[6], po czym został mianowany prezydentem Sądu Obwodowego w Rzeszowie (jako następca L. Łukaszewskiego)[1]. Publikował w czasopiśmie „Reforma Sądowa”[7].
W maju 1899 został wybrany członkiem zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej w Krakowie[8]. Był wybierany prezesem Towarzystwa Kasynowego w Rzeszowie 21 stycznia 1901, 31 stycznia 1902 (wiceprezesem wybierany Jan Karol Całczyński)[9][10]. W 1902 był członkiem wydziału gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastyczne „Sokół” w Rzeszowie oraz był ojcem chrzestnym sztandaru[11]. Był także prezesem Rady Opiekuńczej.
W 1914 został odznaczony Orderem Leopolda[12].
Zmarł 3 maja 1915 w Krakowie w wieku 66 lat[13][14]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 6 maja 1915 (kwatera 1)[15][16]. Pogrzebowi przewodniczył ks. biskup Nowak[17].
Jego żoną była Wanda, ich dziećmi byli Stanisław Helena (po mężu Mendlowska), Anna[18].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Nowi prezydenci sądów. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 7-8, 14 kwietnia 1906.
- ↑ Krzysztof Brożek: Wacław Seidl. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2017-06-28].
- ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 209 z 14 września 1897.
- ↑ Streszczenie przepisów. „Reforma Sądowa”, s. 217, Nr 9 i 10 z 1897.
- ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 9, Nr 256 z 7 listopada 1901.
- ↑ Nowy rzecznik spraw polskich w Wiedniu. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 8, 14 kwietnia 1906.
- ↑ Adam Redzik: „Reforma Sądowa”. Od miesięcznika poświęconego nowym ustawom procesowym do organu Krajowego Związku Sędziów (10). palestra.pl. [dostęp 2016-03-18].
- ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 117 z 25 maja 1899.
- ↑ Kronika. Z Kasyna. „Głos Rzeszowski”. 27, s. 4, 27 stycznia 1901.
- ↑ Kronika. Z towarzystwa kasynowego w Rzeszowie. „Głos Rzeszowski”. 5, s. 2, 2 lutego 1902.
- ↑ Sprawozdanie z czynności Wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Rzeszowie za rok 1910. Rzeszów: 1911, s. 36, 39.
- ↑ Kronika. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 2 z 22 lutego 1914.
- ↑ Nekrolog. Wilhelm Seidl. „Czas”, s. 3, Nr 240 z 4 maja 1915.
- ↑ Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 2 z 2 stycznia 1916.
- ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 137. ISBN 83-08-01428-3.
- ↑ Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. cmentarium.sowa.website.pl. [dostęp 2016-03-19].
- ↑ Pogrzeb ś.p. Wilhelma Seidla, Czas s.2 nr 244 z 6 maja 1915 [online].
- ↑ Od Administracyi „Czasu”. „Czas”, s. 3, Nr 240 z 4 maja 1915.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowi prezydenci sądów. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 7-8, 14 kwietnia 1906.
- Nekrologia. † Wilhelm Seidl. „Czas”. Nr 240, s. 3, 4 maja 1915.