Witalij Pawłow

Witalij Pawłow
Виталий Павлов
Pełne imię i nazwisko	Witalij Grigorjewicz Pawłow
Data i miejsce urodzenia	30 września 1914 ; Barnauł
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 2005 ; Moskwa
	Kierownik Grupy „Narew” KGB w Warszawie
Okres	od 1973; do 1984
Przynależność polityczna	KPZR
Poprzednik	Jakow Pawłowicz Skomorochin
Następca	Wasilij Dożdalew
	Odznaczenia

Witalij Grigorjewicz Pawłow, ros. Виталий Григорьевич Павлов (ur. 17 września^?/30 września 1914 w Barnaule, zm. 11 kwietnia 2005 w Moskwie^[1]) – generał major, funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych KGB, szef przedstawicielstwa KGB w Polsce.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły (1930), pracował w Zakładach Naprawy Parowozów w Barnaule. W 1938 został absolwentem Sybirskiego Instytutu Drogownictwa (Сибирский автодорожный институт) w Omsku, i wcielony do pracy w organach NKWD ZSRR. Skierowany na Kurs przy Centralnej Szkole NKWD oraz do Szkoły Specjalnego Znaczenia (Школa особого назначения) Gł. Zarządu BP NKWD. Po ich ukończeniu powierzono mu funkcję stażysty Sekcji Amerykańskiej 5 Wydziału, detektywa, zastępcy naczelnika 1 Sekcji 5 Wydziału GZBP NKWD (1940).

W czasie II wojny światowej jako z-ca nacz. 2 Sekcji 3 Wydziału I Zarządu NKWD, m.in. przebywał pod przykryciem kuriera dyplomatycznego w USA (operacja „Śnieg”).

Kierował rezydenturą NKWD/NKGB w Kanadzie (1942–1945), zajmując oficjalnie stanowisko I sekretarza i kierującego Wydziałem Konsularnym Poselstwa ZSRR. W 1945 został uznany za osobę non grata i wydalony z Kanady. Pełnił funkcję nacz. Sekcji Wydziału Informacyjnego I Zarządu Gł. MGB (1946–), st. pomocnikiem nacz. 1 Wydziału 5 Zarządu, st. pomocnikiem nacz., z-cą nacz., nacz. Wydz. Amerykańskiego Wywiadu Nielegalnego Komitetu Informacji przy RM ZSRR (1949-1952), nacz. 1 Wydziału I Zarządu I Zarządu Gł. MGB ZSRR (1952–1953), nacz. Wydziału Nielegalnego, z-cą nacz. 1 Wydziału II Zarz. Gł. MWD (1953–1954); w 1954 kontrolował rezydentury w Austrii, we Włoszech, Szwajcarii, Francji i Belgii; z-ca nacz., nacz. Zarządu Specjalnego I Zarz. Gł. KGB (1959–1961), z-ca nacz. I Zarz. Gł. KGB (1961–1966); rezydentem KGB w Austrii (1966-1970), nacz. Instytutu KGB im. Andropowa (Краснознамённый имени Ю. В. Андропова институт КГБ СССР) (1971–1973); kierownikiem Grupy „Narew” KGB w Warszawie (1973–1984). W 1984 został awansowany na generała^[2]. W 1987 przeszedł na emeryturę.

W książce pt. Byłem rezydentem KGB opisał kulisy swojej pracy^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonego Sztandaru
Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Odznaka „Honorowy Funkcjonariusz Bezpieczeństwa”

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Павлов Виталий Григорьевич. svr.gov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-01)]..
↑ Sowiecki ślad, Polskie Radio, 6 grudnia 2006.
↑ Witalij Pawłow: Byłem rezydentem KGB, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1994, ISBN 83-7066-559-4

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Энциклопедия секретных служб России, Moskwa 2003.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Павлов Виталий Григорьевич. svr.gov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-01)]..

[2] Sowiecki ślad, Polskie Radio, 6 grudnia 2006.

[3] Witalij Pawłow: Byłem rezydentem KGB, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1994, ISBN 83-7066-559-4

[1]

[2]

[3]