Przejdź do zawartości

Witold Niesiołowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Niesiołowski
Ilustracja
Witold Niesiołowski (1928)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1866
Suchy Grunt

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1954
Bytom

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

17 Pułk Piechoty Austro-Węgier
Dowództwo Okręgu Generalnego „Kraków”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Witold Gawin z Niesiołowic Niesiołowski herbu Nałęcz (ur. 4 sierpnia 1866 w Suchym Gruncie, zm. 7 stycznia 1954 w Bytomiu) – polski zoolog, entomolog, tytularny pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Gimnazjum w Tarnowie, następnie studiował w Akademii Handlowej w Wiedniu i w Akademii Wojskowej. Po ukończeniu studiów został oficerem c. i k. armii. Służył jako oficer zawodowy w garnizonach Galicji i Karyntii. Na kapitana został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1906 roku. W 1914 roku pełnił służbę w c. i k. 17 pułku piechoty w Klagenfurcie[1].

Od 1919 roku w Wojsku Polskim. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”[2]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika piechoty[3][4][5][6]. Później został zweryfikowany w stopniu tytularnego pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów stanu spoczynku piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[7].

Stworzył znaczący zbiór motyli, bogaty przede wszystkim w okazy rodzajów Parnassius i Erebia. Opracował lepidopterofaunę okolic Krakowa, Tatr, Podola i Czarnohory. W latach okupacji zajmował się żądłówkami pasożytniczymi powiatu Dąbrowa Tarnowska.

Zmarł w 1954 w Bytomiu. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 216, 412.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 595.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 741.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1582.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1411.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 890.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 940.
  8. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 246.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]