53°51′02″N 21°37′58″E/53,850556 21,632778Woźnice
| Artykuł |
53°51'02"N 21°37'58"E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°54'N, 21°37'E |
| - błąd |
20780 m |
| Odległość |
75 m |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Woźnice |
| Liczba ludności (2011) |
847[1] |
| Strefa numeracyjna |
87 |
| Kod pocztowy |
11-730[2] |
| Tablice rejestracyjne |
NMR |
| SIMC |
0762371 |
Położenie na mapie gminy Mikołajki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego  | |
| 53°51′02″N 21°37′58″E/53,850556 21,632778
| |
Woźnice (niem.: Wosnitzen, 1938–1945 Julienhöfen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki[3][4]. Do 1954 roku siedziba gminy Woźnice.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
W odległości ok. 2 km od Woźnic przebiega szlak turystyczny wokół jeziora Łuknajno i do Rezerwatu Czapliniec.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1046688 | Osa | część wsi |
| 0762388 | Pszczółki | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tereny te w epoce kamiennej były penetrowane przez łowców i myśliwych, natomiast nowi osadnicy ze wschodu prowadzili gospodarkę pastersko-hodowlaną. Ceramikę tych ludów charakteryzował ornament w postaci sznura. Galindowie również zamieszkiwali tereny Woźnic, odkryto tu cmentarzysko ciałopalne o długotrwałych tradycjach i bogatym wyposażeniu.
Woźnice zostały założone w 1548 przez Stefana Pomaskę[5]. Zabudowa wsi uformowana jest w kształcie ulicówki na ożywionym trakcie Mikołajki – Orzysz. Znaczący jest budynek zabytkowej szkoły. Pierwszą szkołę wieś otrzymała przed 1740 r. Obecnie w budynku dawnej szkoły mieści się poczta. Nową szkołę zbudowano w 1936 r.
W 1785 r. był tu majątek ziemski na prawie chełmińskim liczący 6 dymów; około 1900 r. należało do niego ponad 26 włók, jako własność adwokata Cygana z Ełku.
Historyczna nazwa miejscowości została zmieniona w okresie tzw. chrztów hitlerowskich na Julienhofen[6] (w lipcu 1938). Po II wojnie światowej PGR.
W 1973 r. do sołectwa Woźnice należały także miejscowości: Grabnik Mały, Lelek, Leśny Dwór, Łuknajno, Mateuszek, Osa, Pszczółki, Urwitałt.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Woźnice w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2017-06-04] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1483 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Jan Bałdowski "Warmia i Mazury, mały przewodnik" Wydawnictwo Sport i Turystyka Warszawa 1977 s. 223
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Bałdowski, Kraina Wielkich Jezior Mazurskich (przewodnik), Sport i Turystyka, Warszawa, 1986. ISBN 83-217-2343-8 (str. 136)
- Historia Woźnic. woznice.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-16)].
- Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn, 1975, 488 str.
| Siedziba gminy | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
