Wojciech Eckert (oficer)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Eckert
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1883
Nowe Kramsko

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1942
Zbąszyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

56 pułk piechoty Wielkopolskiej
84 pułk piechoty
76 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

powstanie wielkopolskie

Odznaczenia
Medal Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Wojciech Eckert (ur. 21 kwietnia 1883 w Nowym Kramsku, zm. 19 kwietnia 1942 w Zbąszyniu) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wawrzyńca i Małgorzaty z domu Fabiś. Był z zawodu nauczycielem. Uczył w szkołach ludowych w Jerce, Śmiglu i Goździchowie.

W 1914 zmobilizowany do armii niemieckiej, w szeregach 7 pułku grenadierów służył na froncie zachodnim. Dwukrotnie ranny, jako inwalida zwolniony ze służby wojskowej.

W listopadzie 1918 organizował na terenie powiatu babimojskiego drużyny bojowe, na czele których wziął udział w rozbrajaniu Niemców. W czasie powstania wielkopolskiego walczył kolejno w Oddziale Wielkołackim, Kompanii Wolsztyńskiej, Kompanii Parzęczewskiej i Grupie Zachód. Następnie pełnił służbę w 56 pułku piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 335. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony w tym oddziale na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu[3]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy II batalionu[4]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy II batalionu[6][7]. W maju 1927 unieważniono jego przeniesienie do 84 pułku piechoty na stanowisko dowódcy II batalionu z równoczesnym zwolnieniem ze stanowiska dowódcy II batalionu 56 pp i oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[8][9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy I batalionu[10][11].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

Zmarł 19 kwietnia 1942. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zbąszyniu.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 174, 610.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 550.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 407.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260, 349.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 273.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 159.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 98, tu ogłoszono przeniesienie do 84 pp na stanowisko dowódcy II batalionu.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 138.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 90, 173.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 990.
  13. ↑ M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284.
  15. ↑ M.P. z 1928 r. nr 296, poz. 727 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu wielkopolskim”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Eckert_(oficer)&oldid=69338326”