Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa

	Unia Europejska
	; Ten artykuł jest częścią serii o: ; Relacjach zewnętrznych; Unii Europejskiej
	Polityka zewnętrzna Unii Europejskiej Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Rada Europejska Przewodniczący Rady Europejskiej; ; Rada Unii Europejskiej ds. ogólnych i stosunków zewnętrznych; Wysoki przedstawiciel Europejska Służba Działań Zewnętrznych; ; ; Inne działania zewnętrzne Unii Europejskiej Komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego; Komisarz ds. rozszerzenia i polityki sąsiedztwa; Reprezentacje Komisji Europejskiej w krajach trzecich; ; Stosunki z państwami europejskimi Oficjalni kandydaci Czarnogóra • Islandia • Serbia • Turcja • Macedonia Północna; ; Proces stabilizacji i stowarzyszenia Bośnia i Hercegowina • Albania; ; Pozostali Kosowo; ; EFTA / EOG Szwajcaria • Norwegia • Liechtenstein; ; Europejska Polityka Sąsiedztwa Partnerstwo Wschodnie Mołdawia • Azerbejdżan • Armenia • Ukraina • Gruzja • Białoruś; ; Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego Izrael • Maroko • Tunezja • Algieria; ; Wymiar Północny; Polityka arktyczna Unii Europejskiej; ; Stosunki z koloniami i obszarami zamorskimi państw członkowskich duńskie Grenlandia • Wyspy Owcze; ; francuskie Nowa Kaledonia • Polinezja Francuska • Majotta • Wallis i Futuna • Saint-Pierre i Miquelon; ; niderlandzkie Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius, Sint Maarten; ; Główne kierunki polityki zagranicznej Unii Państwa OACPS Republika Zielonego Przylądka • RPA; ; Rosja; Relacje transatlantyckie USA • Kanada; ; Azja i Pacyfik Chiny • Indie • Australia • Nowa Zelandia • Japonia • Iran; ; Relacje latynoamerykańskie Brazylia • Chile • Argentyna; ; Stolica Apostolska; Współpraca z organizacjami międzynarodowymi NATO a Unia Europejska; Unia Zachodnioeuropejska a Unia Europejska; ONZ a Unia Europejska; Tematy powiązane Polityka bezpieczeństwa • CSDP • Misje ESDP • Eurosfera • CARDS • TACIS • MEDA • TAIEX

Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy
	; Logo Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych
	Obecny wysoki przedstawiciel
	; Federica Mogherini, obecna wysoka przedstawicielka
	Stanowisko
Organizacja	Unia Europejska
Data utworzenia	1999
Pierwszy wysoki przedstawiciel	Jürgen Trumpf
Długość kadencji	5 lat
Obecny wysoki przedstawiciel	Federica Mogherini
Siedziba	Bruksela
	Strona internetowa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 19 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (pot. Monsieur PESC albo Madame PESC^[1]) – organ Unii Europejskiej odpowiedzialny za prowadzenie Wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Wysoki przedstawiciel jest powoływany na pięcioletnią kadencję. Pierwszym był Niemiec Jürgen Trumpf, a od 1 listopada 2014 r. funkcję tę sprawuje Włoszka Federica Mogherini.

Historia

Geneza tego organu sięga poprzedzającej szczyt Unii w 1997 r. Konferencji Międzyrządowej, która odbywała się rok wcześniej i była poświęcona reformie WPZiB. Wówczas państwa członkowskie UE postanowiły podnieść rolę Sekretariatu, a jednocześnie zapewnić większą skuteczność polityki zagranicznej UE. Sprawiło to, iż traktat amsterdamski ustanowił urząd wysokiego przedstawiciela do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Stanowisko to zostało wówczas połączone z funkcją Sekretarza Generalnego Rady. Pierwszą osobą wybraną na to stanowisko był Javier Solana, który nieformalnie rozdzielił stanowisko wysokiego przedstawiciela i Sekretarza Generalnego, przekazując kompetencje tego drugiego swojemu zastępcy.

Traktat z Lizbony dokonał reformy tego stanowiska, m.in. zmieniając jego nazwę na wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Obecnie zadaniem tego organu, jest dowodzenie unijną dyplomacją. Działa on z upoważnienia Rady. Jest mianowany przez Radę Europejską, która wybiera go kwalifikowaną większością głosów, za zgodą przewodniczącego Komisji. Jego wybór musi zostać zatwierdzony przez Parlament Europejski^[2]. Jego kadencja może zostać zakończona w ten sam sposób^[3]. Zgodnie z art. 5 Protokołu dołączonego do TUE^[4], kadencja wysokiego przedstawiciela jest połączona z kadencją Komisji Europejskiej, w efekcie trwa 5 lat. W wykonywaniu jego obowiązków wspiera go Europejska Służba Działań Zewnętrznych, która współpracuje ze służbami dyplomatycznymi państw członkowskich. Składa się ona z urzędników właściwych służb Sekretariatu Generalnego Rady i Komisji oraz osób wyznaczonych przez krajowe służby dyplomatyczne^[5].

Kompetencje

Jest reprezentantem Unii w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Wyraża jej stanowisko w organizacjach międzynarodowych i na konferencjach międzynarodowych^[6]
Prowadzi WPZiB oraz WPBiO. Poprzez swoje propozycje, przyczynia się do opracowania tych polityk i realizuje je^[7]
Prowadzi dialog polityczny ze stronami trzecimi^[6]
Czuwa nad spójnością działań zewnętrznych Unii^[8]
Uczestniczy w pracach Rady Europejskiej^[9]
Zapewnia wykonanie decyzji przyjętych przez Radę Europejską i Radę Unii Europejskiej^[10]
Jest przewodniczącym Rady do Spraw Zagranicznych^[11] oraz jednym z wiceprzewodniczących Komisji^[8]
Odpowiada w ramach Komisji za jej obowiązki w dziedzinie stosunków zewnętrznych i koordynację innych aspektów działań zewnętrznych Unii^[8]
Może przedkładać Radzie swoje wnioski^[12] oraz zalecenia w sprawach wydania upoważnienia do podjęcia negocjacji odnośnie umowy międzynarodowej^[13]. Może do niej również zwracać się z wszelkimi pytaniami dotyczącymi WPZiB^[14].
Musi się regularnie konsultować z Parlamentem Europejskim w zakresie głównych spraw związanych z WPZiB oraz WPBiO. Musi również informować go o rozwoju tych polityk. Do jego obowiązków należy należyte uwzględnienie poglądów Parlamentu^[15].
W przypadku przeprowadzania misji utrzymania pokoju, zapobiegania konfliktom i wzmacniania międzynarodowego bezpieczeństwa, czuwa nad koordynacją cywilnych i wojskowych ich aspektów^[16]
W przypadkach wymagających szybkiej decyzji może w ciągu 48 godzin zwołać, z inicjatywy własnej albo na wniosek państwa członkowskiego, nadzwyczajne posiedzenie Rady. W razie bardzo pilnej potrzeby może to nastąpić szybciej^[17].
Poszukuje rozwiązania w sytuacji, gdy jeden z członków Rady oświadczy, że ze względów polityki krajowej zamierza sprzeciwić się podjęciu decyzji podejmowanej większością kwalifikowaną^[18].
Wraz z Radą czuwa nad poszanowaniem zasad lojalności i solidarności działań państw członkowskich UE w dziedzinie stosunków zewnętrznych^[19]. Zapewnia z nią jednolitość, spójność i skuteczność działań Unii^[20].

Lista Wysokich Przedstawicieli

Lp.	Osoba	Kraj	Okres urzędowania		Uwagi
1.	Jürgen Trumpf	Niemcy	1 maja 1999	18 października 1999	Także Sekretarz Generalny Rady UE
2.	Javier Solana	Hiszpania	18 października 1999	1 grudnia 2009	Także Sekretarz Generalny Rady UE
3.	Catherine Ashton	Wielka Brytania	1 grudnia 2009	1 listopada 2014	Działa na zasadach traktatu lizbońskiego
4.	Federica Mogherini	Włochy	1 listopada 2014		Działa na zasadach traktatu lizbońskiego

Przypisy

↑ Fr. Politique Étrangère et de Sécurité Commune – Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 17, ust. 7.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 1.
↑ Protokół do TUE, art. 5 http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2007:306:0159:0164:PL:PDF.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 3.
↑ ^a ^b Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 2.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 2.
↑ ^a ^b ^c Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 4.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 15, ust. 2.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 1.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 3.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 22, ust. 2.
↑ Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 218, ust. 3.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 30, ust. 1.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 36.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 43, ust. 2.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 30, ust. 2.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 31, ust. 2.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 24, ust. 3.
↑ Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 26, ust. 3.

Linki zewnętrzne

Common Foreign and Security Policy (CFSP) Statements. Portal Europa.eu. [dostęp 15 lutego 2011]. (ang.).
Justyna Skrzeczyńska: Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Portal UniaEuropejska.org, 2010-12-17. [dostęp 2011-08-07]. (pol.).
Tomasz Betka: WPZiB i EPBiO od Maastricht do Lizbony. UniaEuropejska.org, 2011-03-27. [dostęp 2011-08-07]. (pol.).
Mateusz Fiszer: Instytucje WPZiB. Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tishnera. [dostęp 15 lutego 2011]. (pol.).

[1] Fr. Politique Étrangère et de Sécurité Commune – Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa.

[2] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 17, ust. 7.

[3] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 1.

[4] Protokół do TUE, art. 5 http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2007:306:0159:0164:PL:PDF.

[5] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 3.

[autonazwa1-6] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 2.

[7] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 2.

[autonazwa2-8] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 4.

[9] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 15, ust. 2.

[10] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 27, ust. 1.

[11] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 18, ust. 3.

[12] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 22, ust. 2.

[13] Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 218, ust. 3.

[14] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 30, ust. 1.

[15] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 36.

[16] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 43, ust. 2.

[17] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 30, ust. 2.

[18] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 31, ust. 2.

[19] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 24, ust. 3.

[20] Traktat lizboński, wersja skonsolidowana, art. 26, ust. 3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]