Władymirko

Władymirko
	książę dźwinogrodzki
Okres	od 1124; do 1129
Poprzednik	Wołodar Rościsławicz
Następca	Iwan Berładnik
	I książę halicki
Okres	od 1141; do 1153
Poprzednik	---
Następca	Jarosław Ośmiomysł
	książę przemyski
Okres	od 1129; do 1153
Poprzednik	Rościsław Wołodarewicz
Następca	Wołodymyr Jarosławowicz od 1187
	książę trembowelski
Okres	od 1141; do 1153
Poprzednik	Grzegorz Wasylkowicz
Następca	od 1210 Izjasław Włodzimierzowicz
	Dane biograficzne
Data urodzenia	1104
Data śmierci	1153
Ojciec	Wołodar Rościsławicz
Małżeństwo	córka Kolomana Uczonego; od 1117
Dzieci	Jarosław Ośmiomysł

Władymirko^[1] (ur. 1104, zm. 1153^[1]^[2]) – książę dźwinogrodzki, książę halicki od 1141, syn Wołodara Rościsławowicza.

W 1124 został księciem na Dźwinogrodzie, w którym wzniósł murowaną cerkiew i budynek rezydencjonalny^[3]. W 1129 roku po śmierci brata Rościsława został księciem przemyskim.

Po księstwie przemyskim do księstwa dźwinogrodzkiego przyłączył księstwo trembowelskie, a następnie po śmierci swojego kuzyna Iwana Wasylowicza (1141) zajął księstwo halickie, co spowodowało, że Władymirko z połączonych ziem utworzył jedno księstwo, którego stolicą około 1144 roku ustanowił Halicz^[4].

Władając rozległymi ziemiami zjednoczonego Księstwa halickiego, zamierzał zjednoczyć pod swoim berłem również ziemie ruskie położone na wschodzie, jednak doznał porażki z rąk księcia kijowskiego Wsiewołoda II Olegowicza. W 1144 rozgromił powstanie bojarów halickich, którzy na tron chcieli powołać jego krewnego Iwana Berładnika, któremu na krótko udało się zdobyć Halicz.

Występował jako sojusznik księcia Jerzego Dołgorukiego w jego walce z księciem Izjasławem i pomógł mu zdobyć Kijów. Prowadził ciągłą walkę z Królestwem Węgier, opierając się na sojuszu z cesarzem bizantyjskim Manuelem Komnenem. W 1152 zawarł pokój z królem węgierskim Gejzą II.

Dwukrotnie walczył z księciem polskim Bolesławem Krzywoustym. W 1124 zorganizował udaną łupieżczą wyprawę na Biecz, co spowodowało odwetową wyprawę Bolesława Krzywoustego, zakończoną przegraną przez Władymirka bitwą pod Wilichowem. Do kolejnych walk z Polakami doszło w 1135, kiedy Władymirko najechał Małopolskę i zdobył Wiślicę.

Jego żoną była przypuszczalnie^[1] nieznana z imienia córka króla Węgier Kolomana Uczonego, którą poślubił około roku 1117. Miał z nią syna Jarosława zwanego Ośmiomysłem.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c W. Dworzaczek, Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 31.
↑ Encyklopedia ukrainoznawstwa podaje rok śmierci 1152
↑ Zarys stanu badań nad wczesnośredniowieczną murowaną architekturą sakralna Rusi Halickiej | Studenckie Koło Naukowe Archeologii Doświadczalnej [online], archeologiadoswiadczalna.wordpress.com [dostęp 2017-11-27] (pol.).
↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 524, ISBN 83-85719-85-7 .

Bibliografia

Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 1, s. 313

Linki zewnętrzne

Dźwinogród, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 310 .

[Dworzaczek31-1] W. Dworzaczek, Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 31.

[2] Encyklopedia ukrainoznawstwa podaje rok śmierci 1152

[3] Zarys stanu badań nad wczesnośredniowieczną murowaną architekturą sakralna Rusi Halickiej | Studenckie Koło Naukowe Archeologii Doświadczalnej [online], archeologiadoswiadczalna.wordpress.com [dostęp 2017-11-27] (pol.).

[4] MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 524, ISBN 83-85719-85-7 .

[1]

[2]

[3]

[4]