Przejdź do zawartości

Władysław Szulc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Szulc
Ilustracja
Władysław Szulc (2013)
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1933
Staszów

Data i miejsce śmierci

25 marca 2021
Sanok

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

fotografika, malarstwo

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Szulc (ur. 16 kwietnia 1933 w Staszowie, zm. 25 marca 2021 w Sanoku) – polski fotograf, malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Staszowie[1][2][3]. Rodzina ze strony ojca pochodziła ze spolonizowanych Niemców kolonizujących Kujawy w I połowie XIX w., ze strony matki dziadkowie byli uczestnikami powstania styczniowego z 1863[4].

Zdał maturę w Skarżysku-Kamiennej. W 1956 ukończył konserwatorstwo i zabytkoznawstwo (muzealnictwo) na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[5][1][3]. Po ukończeniu studiów był zatrudniony w pracowni witrażownictwa, a następnie w pracowni fotograficznej PKZ w tym mieście[2][3]. Początkowo zajmował się fotografią, w 1960 został członkiem Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, a w 1961 w Toruniu zorganizowano pierwszą wystawę jego zdjęć[5].

W 1964 wraz z żoną i córką zamieszkał w Sanoku[5][1], do czego namówił go pracujący w tym mieście Wojciech Kurpik. Rodzice artysty mieszkali w Sanoku przez krótki okres przed 1939, gdzie jego ojciec, Kazimierz Szulc, był lekarzem w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Przez 34 lata prowadził pracownię fotograficzną w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (w MBL pracę podjęła też jego żona)[5][2]. Zasiadał w komitecie redakcyjnym i był autorem okładek wydania czasopisma „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. W 1998 przeszedł na emeryturę[2][3].

Jako artysta uprawiał fotografię, od 1970 także malarstwo[2][3]. Malował technikami wodnymi (akwarela, gwasz) oraz pastelami. Malował głównie pejzaże podsanockie, a jego ulubionymi motywami były drzewa i domy[6]. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1962 w Toruniu[7]. Wystawiał w Polsce oraz Wielkiej Brytanii. W 1980 zorganizowano jego szóstą wystawę indywidualną (w Krośnie jako pierwszą)[7]. Do tego czasu jego prace pokazywano na 34 wystawach ogólnopolskich i 17 wojewódzkich oraz otrzymał 23 nagrody i wyróżnienia[7]. W Sanoku wystawiał w latach 1974 i 1978, a także od 1980 w „Sanockim Salonie Grudniowym”. Czasowe wystawy Władysława Szulca prezentowane były w Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz Biurze Wystaw Artystycznych w Sanoku. Prace artysty znajdują się w muzeach w Sanoku, Krośnie oraz zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Od 2001 członek Związku Polskich Artystów Fotografików[8][3].

W MBL tworzył struktury NSZZ „Solidarność”[9]. Jako przedstawiciel MBL 15 marca 1981 zasiadł w prezydium Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”[10]. W okresie stanu wojennego zajmował się kolportażem podziemnych wydawnictw oraz udzielał pomocy osobom internowanym, przebywającym w szpitalu w Sanoku[9]. Był aresztowany w listopadzie 1992 i ponownie w 1993, szykanowany i rozpracowywany przez SB w sprawie pod kryptonimem „Skansen”[9]. Po reaktywacji „Solidarności” został przewodniczącym struktur związku w MBL[9].

Był autorem dwóch zdjęć przedstawiających panoramę miasta Sanoka, wydrukowanych na zewnętrznej okładce książki-monografii Sanok. Dzieje miasta z 1995[11]. W 2005 wydano publikację zatytułowaną Mojość, którego autorami był duet Janusz Szuber i Władysław Szulc a treścią publikacji były przedstawiające Sanok słowo pisane pierwszego z nich oraz fotografie drugiego z artystów (ISBN 83-919470-8-4)[1][3].

W 1998 przeszedł na emeryturę[9]. Uzyskał status pokrzywdzonego wydany przez Instytut Pamięci Narodowej[9].

Miejsce pochówku Wandy i Władysława Szulców

Zmarł 25 marca 2021[12]. 31 marca 2021 jego prochy zostały pochowane w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie wcześniej spoczęły prochy jego żony Wandy (1930-2019). Ich córką jest Joanna Połdiak, nauczycielka języka niemieckiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku[13][14].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL” (1974)[15]
  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym TTF i WDK w Rzeszowie z okazji Roku Ochrony Zabytków (1975)[16]
  • Nagroda Miasta Sanoka II stopnia w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1997 za osiągnięcia w zakresie fotografii i plastyki (29 kwietnia 1998)[17][18][19][1]
  • Nagroda wojewody krośnieńskiego w dziedzinie kultury (1998)[20]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 538, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  2. ↑ a b c d e Laureaci Nagród Miasta Sanoka A.D. 1997. Władysław Szulc. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 4, 8 maja 1998. 
  3. ↑ a b c d e f g Sulikowski 2010 ↓, s. 203.
  4. ↑ Władysław Szulc, Uzależniony od rzeczywistości (autobiografia), 2013.
  5. ↑ a b c d Czesław Skrobała. Malując o zmierzchu. „Podkarpacie”. Nr 6, s. 12, 5 lutego 1981. 
  6. ↑ Dorota Mękarska. Malarz ludzkiego istnienia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 16, s. 4, 4 września 1991. 
  7. ↑ a b c Romuald Biskupski. Wrażliwy twórca. „Podkarpacie”. Nr 9, s. 5, 20 lutego 1980. 
  8. ↑ Tomasz Chomiszczak: 50x50 Władysław Szulc fotografia (Toruń – fotografie 1958-1962). Sanok: 2012, s. 6. ISBN 978-83-62960-06-4.
  9. ↑ a b c d e f g Zasłużeni dla „Solidarności”. „Kurier Podkarpacki”. Nr 51/52, s. 29, 17 grudnia 2008. 
  10. ↑ Powstała Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9, s. 1, 20–31 marca 1981. 
  11. ↑ Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 4. ISBN 83-86077-57-3.
  12. ↑ Zmarł Władysław Szulc (1933-2021). facebook.com, 2021-03-26. [dostęp 2021-03-30].
  13. ↑ Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 1, s. 2, 3 stycznia 2020. 
  14. ↑ Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (1520), s. 2, 2 kwietnia 2021. 
  15. ↑ Rozstrzygnięto Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny pn. „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL”. „Nowiny”. Nr 190, s. 4, 12 lipca 1974. 
  16. ↑ Konkursy fotograficzne. „Nowiny”. Nr 165, s. 4, 28 lipca 1975. 
  17. ↑ Jolanta Ziobro. Nagrody Miasta Sanoka AD 1997. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 1, 8 maja 1998. 
  18. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 347, 2001. 
  19. ↑ Nagroda Miasta Sanoka. W: Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 124. ISBN 83-909787-3-3.
  20. ↑ Nagrody wojewody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (345), s. 2, 19 czerwca 1998. 
  21. ↑ Międzynarodowa konferencja skansenowska. „Nowiny”. Nr 121, s. 2, 29 maja 1978. 
  22. ↑ Wojciech Salwa. Międzynarodowa Konferencja Skansenowska w Sanoku w dniach 27–30 maja 1978. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 25, s. 7, 1979. 
  23. ↑ Sanocki fotografik uhonorowany [online], Onet, 25 listopada 2013 [dostęp 2013-12-05] (pol.).
  24. ↑ Na podstawie zdjęcia z 25 czerwca 2013.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Malarstwo Polski południowo-wschodniej 1900-1980. Rzeszów: BWA, 1982.
  • Tomasz Chomiszczak: 50x50 Władysław Szulc fotografia (Toruń – fotografie 1958-1962). Sanok: 2012. ISBN 978-83-62960-06-4.
  • Szulc – artysta osobny [online], Miejska Biblioteka Publiczna w Sanoku [dostęp 2014-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-12].
  • Andrzej Sulikowski: Epos sanocki Janusza Szubera. Szczecin: Volumina.pl, 2010, s. 1-316. ISBN 978-83-62355-59-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Szulc&oldid=69091022”