XIII Puchar Gordona Bennetta (balonowy)
| |||
Start balonów w Brukseli | |||
Data |
15 czerwca 1924 | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Organizator | |||
Liczba zawodników |
17 załóg | ||
Liczba reprezentacji |
7 | ||
Zwycięzcy | |||
Belgia |
XIII Puchar Gordona Bennetta (balonowy) – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane 15 czerwca 1924 roku w Brukseli.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zawody zorganizowano na terenie Solbosch Plain pod Brukselą. Start zawodników oglądało 200 000 widzów na miejscach dla nich przygotowanych[1] i około 100 000, którym nie udało się wejść[2]. Ernest Demuyter już dwukrotnie wygrał zawody. W razie trzeciej z kolei wygranej puchar ufundowany przez Gordona Bennetta mógł przejść na własność Aeroklubu belgijskiego. Oprócz Belga za faworytów uważani byli: Harry E. Honeywell i Maurice Bienaimé[3]. Francja pierwsza zgłosiła udział 3 zespołów w zawodach. Wśród zawodników znalazł się Maurice Bienaime, zwycięzca zawodów w 1912 roku i Georges Cormier, zwycięzca Grand Prix Francji w 1923 roku[4]. Udział w zawodach zgłosiło 7 krajów: Belgia, Francja, Stany Zjednoczone, Hiszpania, Szwajcaria, Włochy i Wielka Brytania[3].
Uczestnicy
[edytuj | edytuj kod]Zajęte
miejsce |
Balon[5] | Pojemność | Załoga
pilot pomocnik pilota[6] |
Kraj | Czas
lotu [h] |
Odległość
[w km][6] |
Miejsce lądowania
Państwo miejsce (najbliższe duże miasto)[6] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Belgica | Ernest Demuyter | Belgia | 43:16 | 714,00 | Wielka Brytania | |
2. | Ville de Bordeaux | Fernand Laporte
E. Jacqmotte |
Francja | 33:18 | 330,00 | Wielka Brytania | |
3. | Ciampino V | Giuseppe di Valle | Włochy | 21:34 | 301,00 | Francja | |
4. | Aerostiere III | cap. Giovanni Grassi | Włochy | 26:55 | 295,00 | Francja
Ecullez, Moret | |
5. | Espero | R. Casas
Mr. J. Jaurequy |
Hiszpania | 24:45 | 286,00 | Francja | |
6. | Uncle Sam | Harry E. Honeywell[7]C.W. Timmons | Stany Zjednoczone | 21:20 | 284,00 | Francja
Gouy par Boos | |
7. | Margaret[8] | kpt. Percival Green Spencer | Wielka Brytania | 21:45 | 256,00 | Francja | |
8. | Hellvetia | Paul Armbruster | Szwajcaria | 29:40 | 222,00 | Francja | |
9. | Capitan Penaranda | V. Balbas
E. Maldonado |
Hiszpania | 31:10 | 222,00 | Francja | |
10. | La Piccardie | Maurice Bienaimé
lt. Rene Latu |
Francja | 28:00 | 213,00 | Francja | |
11. | Banshee III[8] | Frederick Walker Baldwin
Lord. Grosvenor |
Wielka Brytania | 23:20 | 212,00 | Francja | |
12. | Ville de Bruxelles | Mathieu Labrousse
com. M. Dewandre |
Belgia | 24:45 | 207,00 | Francja | |
13. | Fernandez Duro | J. La Llave
E. Magdalena |
Hiszpania | 35:53 | 173,00 | Francja
Bergneuilles (Lottinghen) | |
14. | Godyear III | Ward Van Orman | Stany Zjednoczone | 35:17 | 170,00 | Holandia
Amstelveen (Amsterdam) | |
15. | Anjou IV | Georges Cormier | Francja | 23:35 | 144,00 | Francja
Herpy (Chateau Porcien) | |
16. | US Army | Norman W. Peek[7]
William Gray |
Stany Zjednoczone | 24:30 | 128,00 | Belgia
Ligneuville (Malmedy) | |
17. | Prince Leopold | Alexander Veenstra | Belgia | 33:20 | 112,00 | Belgia
Leffinghe (Ostenda) |
Przebieg zawodów
[edytuj | edytuj kod]Po 16 po południu jako pierwszy wystartował belgijski balon z Demuyterem jako pilotem. Kolejność startu pozostałych balonów: La Piccardie, Hellvetia, Godyear III, Aerostiere III, Margaret, Fernandez Duro, Ville de Bruxelles, Ville de Bordeaux, Uncle Sam, Ciampino V, Banshee III, Capitan Penaranda, Prince Leopold, Anjou, US Army, Espero[9].
Startujące balony miały problem z wiatrem, który zmieniał kierunek. Alexander Veenstra wpierw poleciał w kierunku Niemiec i po przelocie nad Zagłębiem Ruhry wróciła nad Brukselę. Po lądowaniu niedaleko Ostendy zajął ostatnie miejsce. Van Orman wylądował pod Amsterdamem po 35 godzinach lotu. Dwie francuskie załogi nie odniosły sukcesu, natomiast Laporte na balonie Ville de Bordeau pod koniec wyścigu przeleciał nad kanałem i wylądował w Sussex zdobywając 2 miejsce. W Szkocji wylądował zwycięzca wyścigu E. Demuyter[9].
Ernest Demyuter po powrocie do Brukseli 21 czerwca został powitany przez 50 000 rodaków, którzy czekali na niego pomimo padającego deszczu. Po powitaniu przez księcia Leopolda został zaproszony do ratusza[10].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]21 czerwca belgijska zwycięska drużyna została przyjęta przez króla Alberta. Ten odznaczył Ernesta Demuytera Orderem Leopolda[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 200,000 see flyers start Bennett Race, „Evening Star”, 16 czerwca 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
- ↑ R.E. O'Neil , Gordon Bennett Balloon Race, [w:] U.S. Air Services, t. T. 9, Air Service Publishing Company, 1924, s. 39-40 [dostęp 2020-01-29] (ang.).
- ↑ a b Storms may delay Bennett Cup Race, „Evening Star”, 14 czerwca 1924, s. 22, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
- ↑ Names Balloon team, „New Britain Herald”, 28 maja 1924, s. 14, ISSN 2643-4954 [dostęp 2020-01-29] .
- ↑ Bruksela, Belgia 1924 - Zawody o Puchar Gordona Bennetta - Balony - Medale na skrzydłach [online], medalenaskrzydlach.pl [dostęp 2020-01-19] .
- ↑ a b c 13th Coupe Aéronautique Gordon Bennett – Gordon Bennett Legend & History [online] [dostęp 2020-01-19] (ang.).
- ↑ a b Balloon Race Puts 3 in World Event, „Evening Star”, 26 kwietnia 1924, s. 2, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19] .
- ↑ a b John Dunville Dunville. [online] [dostęp 2020-01-17] .
- ↑ a b La CouGordon-Bennet 1924, „L'Aérophile” (nr 13-14), Gallica, 15 lipca 1924, s. 227-230 [dostęp 2020-01-29] (fr.).
- ↑ Belgian balloonist honored in Brusseles, „Evening Star”, 21 czerwca 1924, s. 12, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-29] .
- ↑ National Endowment for the Humanities , De Muyter Dines With King, „Evening Star”, 22 czerwca 1924, s. 21, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-01-19] .