Yoel Romero

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yoel Romero Palacio
Ilustracja
Romero w 2008
Pseudonim

Soldier of God

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1977
Pinar del Río

Obywatelstwo

Kuba

Wzrost

178 cm

Masa ciała

93 kg

Styl walki

zapasy

Debiut

2009

Federacja

Bellator MMA

Kategoria wagowa

półciężka (2009–2011, 2021–obecnie)
średnia (2013–2020)

Klub

American Top Team

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

23

Zwycięstwa

16

Przez nokauty

13

Przez decyzje

3

Porażki

7

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kuba
Igrzyska olimpijskie
srebro Sydney 2000 zapasy
(st. wolny, 85 kg)
Mistrzostwa świata
brąz Teheran 1998 st. wolny, 85 kg
złoto Ankara 1999 st. wolny, 85 kg
brąz Krasnojarsk 2001 st. wolny, 85 kg
srebro Teheran 2002 st. wolny, 84 kg
srebro Budapeszt 2005 st. wolny, 84 kg
Igrzyska panamerykańskie
brąz Winnipeg 1999 st. wolny, 85 kg
złoto Santo Domingo 2003 st. wolny, 84 kg
Mistrzostwa panamerykańskie
złoto Winnipeg 1998 st. wolny, 85 kg
złoto Santo Domingo 2001 st. wolny, 85 kg
złoto Maracaibo 2002 st. wolny, 84 kg
złoto Gwatemala 2004 st. wolny, 96 kg
złoto San Salvador 2007 st. wolny, 84 kg
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów
złoto Maracaibo 1998 st. wolny, 84 kg

Yoel Romero Palacio (ur. 30 kwietnia 1977 w Pinar del Río) – kubański zapaśnik stylu wolnego, wicemistrz olimpijski (2000), multimedalista mistrzostw świata. Od 2009 roku zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Jest starszym bratem zawodowego boksera Yoana Pablo Hernándeza.

Kariera zapaśnicza[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie XX i XXI wieku był czołowym zapaśnikiem świata w wadze półciężkiej. Pierwszy znaczący sukces na arenie międzynarodowej odniósł w 1998 roku, zajmując 3. miejsce w mistrzostwach świata stylu wolnego. Rok później w Ankarze zdobył już czempionat globu.

W 2000 roku uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sydney. Zdobył srebrny medal, ulegając w turnieju wagi półciężkiej jedynie Rosjaninowi Adamowi Sajtijewowi.

W następnych latach był dwukrotnym wicemistrzem świata (2002, 2005) i mistrzem igrzysk panamerykańskich (2003). W swoim drugim występie olimpijskim, w 2004 roku w Atenach, znalazł się tuż poza podium, zajmując 4. miejsce. Pięciokrotnie wygrywał mistrzostwa panamerykańskie. Złoto na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1998. Zajął pierwsze miejsce w Pucharze Świata w 1998, 2000 i 2005; drugie w 1999; trzecie w 1997 roku.

W 2007 roku, podczas zawodów w Lipsku Romero zbiegł ze zgrupowania kadry i nie powrócił na Kubę[1]. Zamieszkał na stałe w Norymberdze. Utrzymywał się z posady trenera zapasów. Później dołączyła tam do niego żona z córką[2].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2009 roku w wieku 32 lat zadebiutował w zawodowym MMA. W ciągu półtora roku wygrał cztery walki z rzędu przed czasem (w tym w Dąbrowie Górniczej z polskim zawodnikiem Michałem Fijałką).

W lipcu 2011 roku podpisał kontrakt ze Strikeforce, drugą co do wielkości organizacją MMA na świecie[3]. Zadebiutował w niej 9 września, gdy podczas gali w Cincinnati zmierzył się z byłym mistrzem Strikeforce w wadze półciężkiej, Brazylijczykiem Rafaelem Cavalcante. Kubańczyk przegrał przez nokaut w drugiej rundzie[4].

UFC[edytuj | edytuj kod]

Mimo druzgocącej porażki z Cavalcante podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship. Zadebiutował tam 20 kwietnia 2013, nokautując uderzeniem kolanem z wyskoku Clifforda Starksa[5].

27 września 2014 pokonał przez techniczny nokaut Tima Kennedy’ego[6], a 27 czerwca 2015 zanotował największe zwycięstwo w swojej dotychczasowej karierze zawodnika MMA, pokonując przed czasem byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej Lyoto Machide[7].

8 lipca 2017 na UFC 213 zmierzył się o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze średniej z Australijczykiem Robertem Whittakerem, ostatecznie przegrywając z nim jednogłośnie na punkty[8].

10 lutego 2018 na UFC 221 znokautował w trzeciej odsłonie rundowej Luke'a Rockholda[9]. Początkowo ten pojedynek miał toczyć się o pas tymczasowy UFC w wadze średniej, jednak przez to, że Romero nie zrobił wagi, nie mógł zdobyć tego tytułu[10].

Cztery miesiące później doszło do rewanżowego starcia z Robertem Whittakerem[11]. Romero ponownie nie wykonał limitu wagowego, w związku z tym, w razie zwycięstwa nie miał szansy zdobyć tytułu[12]. Pojedynek po pięciu rundach decyzją niejednogłośną zwyciężył Australijczyk[13].

Dwie następne walki przegrał także na punkty, m.in. z Paulo Costą[14] oraz Israelem Adesanyą (pojedynek o pas mistrzowski w wadze średniej)[15]. Po tych porażkach został zwolniony z najlepszej federacji MMA na świecie[16].

Bellator MMA[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2020 ogłoszono, że podpisał kontrakt z jedną z czołowych, amerykańskich organizacji, Bellator MMA[17].

9 lutego 2021 roku ogłoszono, że weźmie udział w turnieju Bellator Light Heavyweight World Grand Prix. 16 kwietnia w ćwierćfinale na Bellator 257 miał zmierzyć się z Anthonym Johnsonem, jednak 26 marca ogłoszono, że walka zostanie przeniesiona na późniejszą galę Bellator 258[18][19]. 29 kwietnia ogłoszono, że Yoelowi nie udało się przejść testów medycznych z powodu problemów z oczami, przez co walka została wycofana z karty[20]. Na jego miejsce w turnieju wszedł Jose Augusto[21].

Oficjalny debiut dla organizacji odbył 18 września 2021 roku na gali Bellator 266. Jego rywalem był Phil Davis[22]. Przegrał walkę przez niejednogłośną decyzję sędziów[23].

Oczekiwano, że 6 maja 2022 roku na Bellator 280 zmierzy się z doświadczonym Melvinem Manhoefem, jednak Holender wycofał się z walki z powodu kontuzji ręki i został zastąpiony przez Alexa Polizzi[24][25]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w ostatnich sekundach trzeciej rundy[26].

Walka z niedoszłym Manhoefem została tym razem przełożona na przypadającą 23 września 2022 roku galę Bellator 285[27]. Romero brutalnie znokautował łokciami w trzeciej rundzie swojego rywala, dla którego była to ostatnia walka w karierze[28].

16 czerwca 2023 w walce wieczoru gali Bellator 297 w Chicago przystąpił do walki o pas mistrzowski Bellator MMA wagi półciężkiej, mierząc się z Wadimem Niemkowem[29]. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów (49-46, 49-46, 49-46)[30].

24 lutego 2024 na mistrzowskiej gali PFL vs. Bellator: CHAMPS w Rijadzie zmierzył się z Thiago Santosem[31]. W pojedynku w karcie głównej wydarzenia pokonał rywala jednogłośną decyzją sędziów[32].

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 16-7 Brazylia Thiago Santos (22-11. 1 NC) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 PFL vs. Bellator: CHAMPS 24.02.2024 Arabia Saudyjska Rijad
Przegrana 15-7 Rosja Wadim Niemkow (16-2. 1 NC) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 297 16.06.2023 Stany Zjednoczone Chicago Pojedynek o pas mistrzowski Bellator MMA w wadze półciężkiej. Main Event
Wygrana 15-6 Holandia Melvin Manhoef (32-15-1) KO (łokcie) 3 3:34 Bellator 285 23.09.2022 Irlandia Dublin Co-Main Event
Wygrana 14-6 Stany Zjednoczone Alex Polizzi (10-1) TKO (ciosy pięściami w parterze) 3 4:59 Bellator 280 06.05.2022 Francja Paryż Co-Main Event
Przegrana 13-6 Stany Zjednoczone Phil Davis (22-6) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 Bellator 266 18.09.2021 Stany Zjednoczone Uncasville Debiut w Bellator MMA. Powrót do wagi półciężkiej. Main Event
Przegrana 13-5 Nigeria Israel Adesanya (18-0) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 248 07.03.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Pojedynek o pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Main Event
Przegrana 13-4 Brazylia Paulo Costa (12-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 241 17.08.2019 Stany Zjednoczone Anaheim Bonus za walkę wieczoru
Przegrana 13-3 Australia Robert Whittaker (19-4) Decyzja (niejednogłośna) 5 5:00 UFC 225 09.06.2018 Stany Zjednoczone Chicago Pojedynek o pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Romero po raz drugi nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 13-2 Stany Zjednoczone Luke Rockhold (16-3) KO (ciosy) 3 1:28 UFC 221 10.02.2018 Australia Perth Pojedynek o tymczasowy pas mistrzowski UFC w wadze średniej, Kubańczyk nie zrobił wagi i w razie jego zwycięstwa nie otrzymał tytułu mistrzowskiego. Main Event
Przegrana 12-2 Australia Robert Whittaker (18-4) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 213 08.07.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas Pojedynek o tymczasowy pas mistrzowski UFC w wadze średniej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 12-1 Stany Zjednoczone Chris Weidman (13-1) TKO (latające kolano i ciosy pięściami w parterze) 3 0:24 UFC 205 12.11.2016 Stany Zjednoczone Nowy Jork Bonus za występ wieczoru
Wygrana 11-1 Brazylia Ronaldo Souza (22-3) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 194 12.12.2015 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 10-1 Brazylia Lyoto Machida (22-6) KO (ciosy łokciami) 3 1:38 UFC Fight Night: Machida vs. Romero 27.06.2015 Stany Zjednoczone Hollywood Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana 9-1 Stany Zjednoczone Tim Kennedy (18-4) TKO (ciosy pięściami) 3 0:38 UFC 178 27.09.2014 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 8-1 Stany Zjednoczone Brad Tavares (12-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on Fox: Werdum vs. Browne 19.04.2014 Stany Zjednoczone Orlando
Wygrana 7-1 Stany Zjednoczone Derek Brunson (11-2) TKO (ciosy pięściami) 3 3:23 UFC Fight Night: Rockhold vs. Philippou 15.01.2014 Stany Zjednoczone Duluth Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 6-1 Brazylia Ronny Markes (14-1) KO (ciosy pięściami) 3 1:39 UFC: Fight for the Troops 3 06.11.2013 Stany Zjednoczone Fort Campbell
Wygrana 5-1 Stany Zjednoczone Clifford Starks (8-1) KO (cios kolanem z wyskoku) 1 1:32 UFC on Fox 7 - Henderson vs. Melendez 20.04.2013 Stany Zjednoczone San Jose Debiut w wadze średniej. Debiut w UFC. Bonus za nokaut wieczoru
Przegrana 4-1 Brazylia Rafael Cavalcante (10-3) KO (ciosy pięściami) 2 4:51 Strikeforce: Barnett vs. Kharitonov 10.09.2011 Stany Zjednoczone Cincinnati
Wygrana 4-0 Węgry Laszlo Eck (0-0) KO (cios pięścią) 1 0:33 Fight of the Night 2011 27.05.2011 Niemcy Greding
Wygrana 3-0 Łotwa Nikita Petrovs (1-4) TKO (niezdolność do walki) 1 2:58 SFC 3: MMA Fight Night 05.03.2011 Niemcy Gießen
Wygrana 2-0 Polska Michał Fijałka (6-1) TKO (niezdolność do walki) 3 4:05 IFF 1: Odwieczna walka 08.10.2010 Polska Dąbrowa Górnicza
Wygrana 1-0 Austria Sascha Weinpolter (7-1) TKO (ciosy pięściami) 1 0:48 Fight of the Night 2009 20.12.2009 Niemcy Norymberga Debiut w MMA

[33]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Yoel Romero wystąpi na IFF 1 w Dąbrowie Górniczej. mmarocks.pl, 22 września 2010. [dostęp 2011-09-14].
  2. ↑ Maggie Hendricks: Yoel Romero’s long road to Strikeforce debut. sports.yahoo.com, 9 września 2011. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
  3. ↑ Mike Chiappetta: Former Olympian Yoel Romero Signs with Strikeforce, Will Face Feijao In Debut. mmafighting.com, 27 lipca 2011. [dostęp 2011-09-14]. (ang.).
  4. ↑ Brian Knapp: Barnett, Cormier Bound for Final. sherdog.com, 10 września 2011. [dostęp 2011-09-11]. (ang.).
  5. ↑ Wyniki walk UFC on FOX 7: Henderson vs. Melendez – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  6. ↑ UFC 178 – wyniki i relacja [online], Lowking.pl [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  7. ↑ UFC Fight Night 70: Machida vs. Romero – wyniki i relacja na żywo – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  8. ↑ Brian Knapp: Robert Whittaker Outlasts Yoel Romero in UFC 213 Headliner, Seizes Interim Title. sherdog.com, 2017-07-08. [dostęp 2017-07-08]. (ang.).
  9. ↑ Wyniki UFC 221: Romero brutalnie znokautował Rockholda, Blaydes zdominował Hunta [online], MMANews, 10 lutego 2018 [dostęp 2022-09-24].
  10. ↑ Yoel Romero nie zrobił wagi i po raz kolejny nie będzie mógł zdobyć pasa. Zabrakło niewiele! [WIDEO] [online], MMA PL, 8 czerwca 2018 [dostęp 2019-08-24] (pol.).
  11. ↑ Yoel Romero potwierdza: Rewanż z Whittakerem na UFC 225 w Chicago [online], MMA PL, 13 marca 2018 [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  12. ↑ Pojedynek Robert Whittaker vs Yoel Romero 2 na UFC 225 traci status walki o pas – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  13. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 225: Whittaker lepszy w rewanżu, Covington nowym mistrzem [online], sportowefakty.wp.pl, 10 czerwca 2018 [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  14. ↑ Polsatsportpl, UFC 241: Jak oni to wytrzymali?! Costa pokonał Romero po wielkiej wojnie - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  15. ↑ Israel Adesanya pokonał po nudnej walce Yoela Romero, obronił pas mistrzowski [online], Lowking.pl [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  16. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. Sensacyjne rozstanie! Yoel Romero zwolniony z UFC [online], sportowefakty.wp.pl, 5 grudnia 2020 [dostęp 2022-09-24] (pol.).
  17. ↑ Yoel Romero jednak nie w KSW. Weteran podpisał kontrakt z dużą organizacją – może zawalczyć z byłymi gwiazdami UFC [online], FanSportu.pl - MMA , Boks, najnowsze wiadomości z świata sportu., 15 grudnia 2020 [dostęp 2023-03-28] (pol.).
  18. ↑ Bellator announces 8-man light heavyweight grand prix featuring 'Rumble' vs. Romero [online], MMA Junkie, 9 lutego 2021 [dostęp 2024-02-26] (ang.).
  19. ↑ Alexander K. Lee, Anthony Johnson vs. Yoel Romero moved to Bellator 258 amid light heavyweight grand prix schedule shift [online], MMA Fighting, 26 marca 2021 [dostęp 2024-02-26] (ang.).
  20. ↑ Jacek Łosak, Yoel Romero wypadł z walki z Anthonym Johnsonem [online], mmarocks.pl, 30 kwietnia 2021 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  21. ↑ Yoel Romero out of Bellator Light Heavyweight World Grand Prix after failing pre-fight medical screening [online], CBSSports.com, 30 kwietnia 2021 [dostęp 2024-02-26] (ang.).
  22. ↑ Borys Rudz, Yoel Romero we wrześniu zadebiutuje w Bellator MMA! Rywalem były mistrz [online], NaszeMMA, 13 sierpnia 2021 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  23. ↑ Krzysztof Kordys, Bellator 266: Nieudany debiut Yoela Romero! Phil Davis wygrał przez decyzję w walce wieczoru [online], mmarocks.pl, 19 września 2021 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  24. ↑ Alexander K. Lee, Yoel Romero vs. Melvin Manhoef announced for Bellator Paris co-main event [online], MMA Fighting, 10 lutego 2022 [dostęp 2024-02-26] (ang.).
  25. ↑ Yoel Romero spotka się z Alexem Polizzim na gali Bellator 280 po wycofaniu się Melvina Manhoefa – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  26. ↑ Yoel Romero odniósł pierwsze zwycięstwo w Bellatorze po dominacji w walce z Alexem Polizzi na gali Bellator 280 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  27. ↑ Marcel Dorff, BELLATOR DUBLIN | MANHOEF VS. ROMERO OPNIEUW INGEPLAND, DITMAAL OP 23 SEPTEMBER [online], www.eurosport.nl, 7 maja 2022 [dostęp 2024-02-26] (niderl.).
  28. ↑ (VIDEO) Mordercze łokcie z góry! Yoel Romero brutalnie ubił Melvina Manhoefa! [online], Lowking.pl [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  29. ↑ Bellator 297: Yoel Romero zawalczy o pas. Pitbull spróbuje zdobyć trzeci tytuł! - myMMA.pl [online], 27 marca 2023 [dostęp 2023-03-28] (pol.).
  30. ↑ Krzysztof Kordys, Bellator 297: Vadim Nemkov pewnie pokonał Yoela Romero i obronił pas wagi półciężkiej! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-17] (pol.).
  31. ↑ Thiago Santos vs. Yoel Romero na gali PFL vs. Bellator [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 17 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  32. ↑ Jakub Madej, BELLATOR 2:0 PFL. 46-letni Yoel Romero pokonał Thiago Santosa jednogłośną decyzją sędziów [online], mmarocks.pl, 24 lutego 2024 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  33. ↑ Yoel Romero ("Soldier of God") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-02-26] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zapaśnicy Kuby na igrzyskach olimpijskich – Sydney 2000
styl klasyczny
styl wolny
Zapaśnicy Kuby na igrzyskach olimpijskich – Ateny 2004
styl klasyczny
styl wolny
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yoel_Romero&oldid=72995681”