Złotopiór niebieskoszyi

Złotopiór niebieskoszyi
	Galbula cyanicollis
	Cassin, 1851
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dzięciołowe
Podrząd	złotopiórowce
Rodzina	złotopióry
Rodzaj	Galbula
Gatunek	złotopiór niebieskoszyi
Synonimy
	Galbula albirostris cyanicollis Cassin, 1851; Galbula cyaneicollis Cassin, 1851; Galbula cyanocollis Cassin, 1851;
	Galbula albirostris cyanicollis Cassin, 1851; Galbula cyaneicollis Cassin, 1851; Galbula cyanocollis Cassin, 1851;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Złotopiór niebieskoszyi^[4] (Galbula cyanicollis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny złotopiórów (Galbulidae). Występuje w Brazylii, Boliwii i Peru^[3]. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia i systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek monotypowy^[5]^[6]. On i złotopiór żółtodzioby (Galbula albirostris) były kiedyś uznawane za konspecyficzne (należące do tego samego gatunku), ale od około 1974 roku traktuje się je jako supergatunek^[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Złotopiór niebieskoszyi mierzy od 19 do 22 cm i waży od 21 do 26 g. U samca górne części ciała są lśniąco zielone, a spód kasztanowy. Twarz ma kolor stalowoniebieski do zielonego – zmienia gradient od wschodu zasięgu występowania na zachód. Samica jest bardziej matowa, a jej spód ciała jest płowobrązowy^[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Złotopiór niebieskoszyi występuje na wschód od Andów i na południe od Amazonki. Spotykany we wschodnim Peru, daleko na północy Boliwii oraz w Brazylii na wschód do Maranhão i na południe do Rondônia i północnego Mato Grosso. Zamieszkuje wnętrza lasów terra firme i várzea. Występuje tam w niższych warstwach. Obecny również w lasach galeriowych w brazylijskim cerrado. Na wysokości do 900 m n.p.m.^[5]

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Dieta złotopióra składa się z szerokiej gamy owadów. Przesiaduje na odsłoniętych gałęziach i stamtąd wyskakuje, aby złapać lecącą zdobycz^[5].

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Nory gniazdowe złotopióra zostały znalezione w Brazylii w nadrzewnych gniazdach termitów na wysokości 1–2 m nad ziemią – jedna w czerwcu, a druga w październiku; w każdej z nich znajdowały się dwa jaja. Gniazdujące ptaki stwierdzono we wrześniu^[5].

Wokalizacje[edytuj | edytuj kod]

Głos złotopióra niebieskoszyjego jest zasadniczo taki sam jak żółtodziobego^[5].

Status zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje złotopióra niebieskoszyjego za gatunek najmniejszej troski (least concern – LC). Trend populacyjny jest malejący^[3]. Występuje na kilku obszarach chronionych i jest zazwyczaj pospolity w obrębie swego zasięgu występowania. Jednak, jak zauważają Tobias i inni, wykazuje większą zależność od nienaruszonego podszytu leśnego, co, podobnie jak u G. albirostris, wiąże się prawdopodobnie z większą podatnością na wylesianie niż większość innych złotopiórów^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Galbula cyanicollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c D.D. Lepage D.D., Blue-necked Jacamar Galbula cyanicollis, [w:] Avibase [online] [dostęp 2023-12-10] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Galbula cyanicollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Galbulidae Vigors, 1825 - złotopióry - Jacamars (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-12-10].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Joseph A.J.A. Tobias Joseph A.J.A. i inni, Blue-cheeked Jacamar (Galbula cyanicollis), version 1.0, [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana), 2020, DOI: 10.2173/bow.bucjac1.01 [dostęp 2023-12-10] (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2023-12-10]. (ang.).
↑ J.V.J.V. Remsen J.V.J.V., jr. i inni, Version 27 November 2023. A classification of the bird species of South America [online], Museum of Natural Science, Louisiana State University [dostęp 2023-12-10] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Śpiew: [1], nawoływanie: [2]. xeno-canto (ang.)

[itis-1] Galbula cyanicollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[avibase-2] D.D. Lepage D.D., Blue-necked Jacamar Galbula cyanicollis, [w:] Avibase [online] [dostęp 2023-12-10] (ang.).

[iucn-3] Galbula cyanicollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Galbulidae Vigors, 1825 - złotopióry - Jacamars (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-12-10].

[botw-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Joseph A.J.A. Tobias Joseph A.J.A. i inni, Blue-cheeked Jacamar (Galbula cyanicollis), version 1.0, [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana), 2020, DOI: 10.2173/bow.bucjac1.01 [dostęp 2023-12-10] (ang.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2023-12-10]. (ang.).

[SACClist3-7] J.V.J.V. Remsen J.V.J.V., jr. i inni, Version 27 November 2023. A classification of the bird species of South America [online], Museum of Natural Science, Louisiana State University [dostęp 2023-12-10] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]