Przejdź do zawartości

Zasłonak srebrzysty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zasłonak srebrzysty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

zasłonak

Gatunek

zasłonak srebrzysty

Nazwa systematyczna
Cortinarius argentatus (Pers.) Fr.
Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 279 (1838) [1836–1838]

Zasłonak srebrzysty, zasłonak srebrny (Cortinarius argentatus (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus argentatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1838 r.[1]

Synonimy[2]:

  • Agaricus argentatus Pers. 1801
  • Cortinarius argentatus var. griseobrunneus Bidaud & Reumaux 2002
  • Gomphos argentatus (Pers.) Kuntze 1891
  • Inoloma argentatum (Pers.) Wünsche 1877
  • Inoloma argentatum var. gracile Killerm. 1930

Franciszek Błoński w 1888 r. nadał mu polską nazwę zasłonak srebrzysty. Andrzej Nespiak w 1975 r. zmienił ją na zasłonak srebrny. Władysław Wojewoda w 2003 r. zaakceptował nazwę podaną przez F. Błońskiego[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 4–9 cm, początkowo dzwonkowaty, później wypukły, często z garbkiem, czasem z wklęsłym środkiem. Powierzchnia sucha, jedwabista, czasem pomarszczona, biaława, białawo-fioletowa, jasnosrebrna, pośrodku jaśniejsza, po wyschnięciu żółtawa, jasnoochrowa[4].

Blaszki

Grube, wąskie, ząbkowane, najpierw białe lub kremowe, później czerwonobrązowe[4].

Trzon

Wysokość 7–10 cm, grubość 1–2 cm, cylindryczny, czasami nieco wrzecionowaty z niewielkim zgrubieniem u podstawy, początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia jedwabiście włóknista, gładka, biaława lub tej samej barwy co kapelusz[4].

Miąższ

Wodnisty, blado białawy, o słabym zapachu rzodkiewki[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników rdzawobrązowy. Zarodniki 8–10 μm, migdałkowate, z brodawkowatą powierzchnią[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie tego gatunku we wschodniej części Ameryki Północnej (W USA i Kanadzie), w Europie i w Rosji[5]. W Polsce do 2003 r. znane były tylko trzy stanowiska, wszystkie już historyczne, bo z lat 1888–1900. Na podanych stanowiskach zasłonak srebrzysty rósł na ziemi w lasach liściastych lub mieszanych. Według W. Wojewody jest to już gatunek na terenie Polski wymarły[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-09-27].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2021-09-27].
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e Cortinarius argentatus. Павутинник сріблястий [online] [dostęp 2021-09-27].
  5. Mapa zasięgu Cortinarius argentatum (Pers/) Fr. [online] [dostęp 2021-09-27].