Zbrocze
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania

Pruski bagnet z wyraźnie widocznym zbroczem

Puukko ze zbroczem na głowni.
Zbrocze – szerokie, płytkie wgłębienie wzdłuż głowni broni siecznej, na długość do połowy lub nieco dalej głowni, np. miecza. Zbrocze zwiększenia sztywność głowni i zmniejsza jej ciężar, jednak jednocześnie zwiększa podatność głowni na złamanie. Zbrocze może występować podwójne, a nawet potrójne. Bruzdą, bruzdeczką nazywa się wąskie zbrocze, najmniejsze zbrocze dekoracyjne jest nazywane struziną.
Błędnie uważa się, że podczas walki spływała nim krew, jest to jednak element konstrukcyjny - technologiczny.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: PWN, 2010, s. 4. ISBN 978-83-01-16260-3.