Jelec (broń)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Jelec (także: garda) – element broni białej w formie „poprzeczki” umiejscowionej między rękojeścią a głownią. Funkcją jelca jest ochrona dłoni przed ciosami przeciwnika podczas walki, jednocześnie zabezpiecza on dłoń przed ześlizgnięciem się z rękojeści na głownię. Jelec przybiera różne formy w zależności od rodzaju broni w której jest stosowany. W swojej najbardziej rozbudowanej formie, łączony również z kabłąkiem i obłękami.
Rodzaje jelca[edytuj | edytuj kod]
- mieczowy - otwarty, prostopadły go głowni tworzący z nią formę krzyża, o ramionach prostych, lub wygiętych ku dołowi (w mieczach dwuręcznych czasem wzbogacony o dodatkowy „jelec” - wąsy)
- rapierowy, występujący w wielu zróżnicowanych formach, najczęściej z obłękami lub dzwonem
- szablowy
- otwarty (bezkabłąkowy), w którym dłoń trzymająca broń jest chroniona tylko przed cięciami ześlizgującymi się po głowni
- zamknięty (kabłąkowy), w którym dłoń jest chroniona również przed cięciami wymierzonymi w uchwyt
- szpadowy, w którym dłoń chroniona jest przed pchnięciami za pomocą tarczek
Niekiedy jako jelec klasyfikowana jest również japońska tsuba.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.