Jelec (broń)
Budowa szabli - jelec (4)
Jelec – zwany także gardą, element broni białej służący do zabezpieczania ręki użytkownika przed ześlizgiwaniem się palców z rękojeści na głownię i do blokowania ciosów przeciwnika. Czasem terminem "jelec" lub "jelce" określano także całą rękojeść. Jelec miał różną formę w zależności od broni, na jakiej występował, i od rodzaju szermierki, do jakiej broń była wykorzystywana.
Rodzaje jelca[edytuj]
- mieczowy, składający się z krzyża, prostego lub wygiętego ku dołowi, oraz czasem wąsów.
- rapierowy, występujący w wielu typach, najczęściej z obłękami lub dzwonem
- szablowy
- otwarty (bezkabłąkowy), w którym dłoń trzymająca broń jest chroniona tylko przed cięciami ześlizgującymi się po głowni
- zamknięty (kabłąkowy), w którym dłoń jest chroniona również przed cięciami wymierzonymi w uchwyt
- szpadowy, w którym dłoń chroniona jest przed pchnięciami za pomocą tarczek
Niekiedy jako jelec klasyfikowana jest również japońska tsuba.
Bibliografia[edytuj]
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9
