Zbójcerze
Zbójcerze – grupa rycerzy-rozbójników występująca w komiksach serii Kajko i Kokosz autorstwa Janusza Christy. Nazwa to zbitka wyrazowa słów „zbójcy” i „rycerze”; przypomina niem. Raubritter, choć umundurowanie ich jest odwołaniem do krzyżaków.
Po raz pierwszy pojawiają się w komiksie Szkoła latania[1]. Dowodzi nimi Hegemon, zwany Krwawym Hegemonem[2][3], a jego zastępcą jest Kapral. Noszą białe mundury z czarnym krzyżem i okrągłą sprzączką. Ich ulubiona metoda walki to „ćwiartowanie na plasterki”, a okrzyk „NA PLASTERKI!” jest jednym z najbardziej popularnych cytatów z serii[4][5][6]. Zadanie, które sobie stawiają, to zdobycie Mirmiłowa – rodzimego grodu Kajka i Kokosza. Próbują tego za pomocą drabin[7], podkopów[8], maszyn oblężniczych[9] i taranów[10]. Prawie żadna z metod nie okazuje się skuteczna. Od albumu Urodziny Milusia (epizodu Łaźnia) ich liczba przez autora zostaje ograniczona do ośmiu. W tej liczbie zbójcerze występują w pozostałych 6 tomach, choć są wyjątki (np. w „Cudownym leku” w kilku kadrach widać dwunastkę). W nowych albumach Maćka Kura i Sławomira Kiełbusa autorzy powrócili do większej (nie sprecyzowanej) liczby Zbójcerzy.
Głównymi zbójcerzami są:
- Hegemon – wódz Zbójcerzy. Podstępny, żądny władzy, ale też narcystyczny i uważający się za geniusza strategii. W wersji animowanej głosu użyczył mu Grzegorz Pawlak.
- Kapral – Prawa ręka Hegemona. Krzykliwy i agresywny. Większość czasu przyklaskuje przywódcy i jest pochlebcą, jednak ilekroć nadarza się okazja próbuje go zdetronizować i samemu objąć dowództwo. W wersji animowanej głosu użyczył mu Jacek Kopczyński.
- Oferma – najbardziej leniwy[11], głupi[12] i nieporadny[13] ze wszystkich zbójcerzy, krzywdzony przez kamratów[14] i zawsze wypychany „na ochotnika”[15] do różnych niebezpiecznych zadań. Oferma wydaje się mieć bardziej neutralną relację z Kajkiem i Kokoszem, którzy wydają się być kompletnie nim nie przejęci. Postać Ofermy uważana jest za wzorowaną na Szwejku[16][17]. W wersji animowanej głosu Ofermie użyczył Abelard Giza.
- Siłacz – największy i najsilniejszy[18] ze wszystkich zbójcerzy.
Geneza
[edytuj | edytuj kod]Zbójcerze są parodią Niemców, co jest zwłaszcza widoczne przy postaci Kaprala, który ma „hitlerowski” wąsik. Christa początkowo nazwał ich „Szprechowie”, a na tarczach mieli nosić znak przypominający swastykę, ale zostało to odrzucone przez cenzurę w PRL-u jako zbyt kontrowersyjna aluzja nie odróżniająca „dobrych” Niemców z NRD i „złych” z RFN[19]. Krzysztof Janicz prowadzący bloga „Na plasterki!!!” poświęconego twórczości Christy przedstawił teorię, jakoby zbójcerze byli inspirowani żandarmami z serii filmów Żandarm z Louisem de Funèsem, które miały wówczas premierę w polskich kinach; Kapral był podobny do st. wachm. Cruchota, Hegemon do komendanta Gerbera, a Oferma do żandarma Fougasse’a[20].
Występy
[edytuj | edytuj kod]- Szkoła latania (w historii nie pojawia się Oferma, który debiutuje dopiero w kolejnym tomie)
- Wielki turniej
- Na wczasach
- Zamach na Milusia
- Łaźnia
- Urodziny Milusia
- Koncert Kaprala
- Srebrny denar (razem z powyższymi trzema historiami zebranymi w tomie „Urodziny Milusia”)
- Skarby Mirmiła
- Cudowny lek
- Festiwal czarownic
- Dzień Śmiechały
- W krainie borostworów
- Mirmił w opałach
- Obłęd Hegemona
- Słoń a sprawa Zbójcerska (w tomie Łamignat Straszliwy)
- Pojedynek (w tomie Łamignat Straszliwy)
- Królewska Konna
- Zaćmienie o zmierzchu
W krótkiej historii „Profesor Stokrotek” są tylko wspomniani.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 4.
- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 4, kadr 5,6.
- ↑ Bartek Koziczyński: 333 popkultowe rzeczy... PRL. Poznań: Vesper, 2007. ISBN 978-83-60159-64-4.
- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 11, kadr 3.
- ↑ Janusz Christa, Wielki turniej, KAW, Warszawa 1988, s. 21, kadr 2,4,8,10.
- ↑ Janusz Christa, Zamach na Milusia, wyd. Rój, Warszawa 1989, s. 26, kadr 3.
- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 34, kadr 9.
- ↑ Janusz Christa, Na wczasach, KAW, warszawa 1988, s. 3 kadr 9.
- ↑ Janusz Christa, Dzień Śmiechały, KAW, Warszawa 1988, s. 13, kadr 1,2.
- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 35, kadr 4.
- ↑ Janusz Christa, Dzień Śmiechały, KAW, Warszawa 1988, s. 11, kadr 5.
- ↑ Janusz Christa, Skarby Mirmiła, KAW, Warszawa 1985, s. 28, kadr 1-5.
- ↑ Janusz Christa, Skarby Mirmiła, KAW, Warszawa 1985, s. 25, kadr 9,10.
- ↑ Janusz Christa, Skarby Mirmiła, KAW, Warszawa 1985, s. 20, kadr 1.
- ↑ Janusz Christa, W krainie borostworów, KAW, Warszawa 1987, s. 4, kadr 5,6.
- ↑ Odliczanie do premiery serialu o Kajku i Kokoszu. Rewelacyjna obsada [online], trojmiasto.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ Kajko i Kokosz – na wskroś polscy woje – Szuflada.net [online], szuflada.net [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ Janusz Christa, Szkoła latania, KAW, Warszawa 1988, s. 10, kadr 7-9.
- ↑ Krzysztof Jaskułowski, „McNacjonalizm, czyli kultura popularna w służbie narodu”, Kultura Popularna, 2006, 3 (17), p. 9 – 17.
- ↑ Krzysztof Janicz: Żandarmi w Warowni. Na plasterki!!!, 2022-02-05. [dostęp 2011-01-20]. (pol.).