Zdobycie Sint Eustatius
| IV wojna angielsko-holenderska | |||
.jpg) Grafika mająca przedstawiać flotę w porcie Sint Eustatius | |||
| Czas |
luty 1781 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo brytyjskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Morza Karaibskiego  | |||
 17°29′00,0″N 62°58′00,0″W/17,483333 -62,966667
| |||
Zdobycie Sint Eustatius – operacja sił brytyjskich przeciw holenderskiej kolonii Sint Eustatius, zakończona jej zdobyciem w lutym 1781 roku podczas IV wojny angielsko-holenderskiej.
Wyspa, z racji neutralności Holandii, była ważnym centrum handlowym, dostarczającym także zaopatrzenie wszystkim walczącym stronom. Większe korzyści odnosili z tego Francuzi i Amerykanie, ponieważ mieli mniej baz niż Brytyjczycy, a ponadto sympatie Holendrów skłaniały się bardziej ku tym pierwszym (kupcy holenderscy odmawiali np. sprzedaży lin okrętowych okrętom brytyjskim, twierdząc – fałszywie – że ich nie mają na składzie). Gdy więc 27 stycznia przyszedł pilny list z Londynu nakazujący atak na posiadłości holenderskie, Rodney i gen. John Vaughan, dowódca sił lądowych, zareagowali natychmiast. Trzy dni po nadejściu rozkazów 6 okrętów liniowych zostało wysłanych, by miało oko na francuską eskadrę w Port Royal, a pozostałych 15, zaokrętowawszy 3000 żołnierzy wypłynęło z Saint Lucia 30 stycznia 1781 r.[1]
Straż przednia, pod dowództwem Samuela Hooda zablokowała port w St. Eustatius, a siły główne ostentacyjnie przepłynęły wzdłuż wybrzeży Martyniki, by odstraszyć stacjonujących tam Francuzów od próby interwencji. Rodney przybył do St. Eustatius 3 lutego i wysłał wiadomość do gubernatora Johannesa de Graaffa, sugerując kapitulację, aby uniknąć zbędnego rozlewu krwi[2]. Jednak dwa brytyjskie okręty ostrzelały bez rozkazu holenderską fregatę „Mars”, za co Rodney udzielił kapitanom napomnienia odpowiedzialnym za ten brak dyscypliny[3]. Następnego dnia poddały się również pobliskie wyspy Sint Maarten i Saba[2].
Na zdobytej wyspie znaleziono niebywałe bogactwa. Rodney wstępnie szacował wartość zdobytych towarów w ciągnących się na dwa kilometry składach na dwa miliony funtów (ostatecznie oszacowano je na ok. trzy miliony – w przeliczeniu na wartość z 2001 roku dawałoby to 300 milionów funtów). Około 130 statków handlowych zostało zajętych, do tego zdobyto holenderską fregatę „Mars” i pięć mniejszych amerykańskich okrętów wojennych. W wyniku niewielkiej potyczki do portu zawrócono konwój trzydziestu statków, który wypłynął trzydzieści sześć godzin wcześniej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Clowes 1897 ↓, s. 479-480.
- ↑ a b c Trew 2006 ↓, s. 102.
- ↑ Trew 2006 ↓, s. 102-103.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- William Laird Clowes: The Royal Navy: a history from the earliest times to the present. T. 3. London: Sampson Low, Marston and Company, 1897.
- Peter Trew: Rodney & The Breaking of the line. Pen & Sword, 2006.