Przejdź do zawartości

Zdzisław Gawlik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Gawlik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 września 1960
Dębica

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Zdzisław Gawlik (z prawej) z Piotrem Adamowiczem na konferencji prasowej w Sejmie (2024)

Zdzisław Gawlik (ur. 12 września 1960 w Dębicy) – polski prawnik, polityk i nauczyciel akademicki, w latach 2007–2012 podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, a w latach 2013–2015 sekretarz stanu w tym resorcie, poseł na Sejm VIII i X kadencji, członek Trybunału Stanu w latach 2019–2023.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (Filia w Rzeszowie), po czym w 1984 został asystentem na tej uczelni. Na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej uzyskiwał następnie stopnie doktora (w 1991 na podstawie pracy zatytułowanej Wpływ zmiany stosunków na zobowiązania w prawie cywilnym) i doktora habilitowanego nauk prawnych (w 2005 w oparciu o rozprawę Oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania w celu prywatyzacji). W 2007 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Prawa Cywilnego UMCS, a rok wcześniej w Wyższej Szkole Administracji i Zarządzania w Przemyślu. Wykładał też na innych uczelniach wyższych. W pracy naukowej specjalizuje się w zakresie prawa cywilnego.

Od 1991 związany także z administracją rządową w ramach Ministerstwa Przekształceń Własnościowych i następnie Ministerstwa Skarbu Państwa. Był głównym specjalistą w delegaturze resortu w Rzeszowie, a w latach 1999–2007 dyrektorem tej delegatury MSP. Jednocześnie zasiadał w radach nadzorczych spółek prawa handlowego. 21 listopada 2007 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa. W wyborach w 2011 bez powodzenia kandydował z ramienia Platformy Obywatelskiej do Senatu (nie należąc do tej partii)[1]. 15 czerwca 2012 odszedł ze stanowiska w MSP. Kilka tygodni później został powołany na wiceprezesa zarządów spółek PGE Energia Jądrowa i PGE EJ 1, wchodzących w skład Polskiej Grupy Energetycznej i zajmujących się programem energetyki jądrowej[2]. 1 lipca 2013 powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa. W listopadzie tegoż roku zakończył urzędowanie na stanowisku wiceministra skarbu państwa.

Już jako członek PO wystartował do Sejmu z jej listy wyborach parlamentarnych w 2015 w okręgu rzeszowskim. Otrzymał 8414 głosów, uzyskując tym samym mandat posła VIII kadencji[3]. W maju 2017 został komisarzem PO na województwo podkarpackie[4], a później w tym samym roku przewodniczącym regionalnych struktur partii[5]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji do Spraw Energii i Skarbu Państwa, Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach[6]. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji[7]. 21 listopada 2019 Sejm IX kadencji z rekomendacji Koalicji Obywatelskiej powołał go na członka Trybunału Stanu[8].

W 2021 został członkiem zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania w Warszawie[9]. W wyniku wyborów w 2023 powrócił do niższej izby polskiego parlamentu, uzyskał wówczas mandat posła X kadencji (zdobywając 7054 głosy)[10].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2011 Platforma Obywatelska Senat VIII kadencji nr 56 29 138 (16,81%)N[1]
2015 Sejm VIII kadencji nr 23 8414 (1,66%)T[3]
2019 Koalicja Obywatelska Sejm IX kadencji 14 305 (2,43%)N[7]
2023 Sejm X kadencji 7054 (1,05%)T[10]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi[11].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Kodeks cywilny. Komentarz (współautor), tom 1–3, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009–2010.
  • Oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania w celu prywatyzacji, Wyd. WSAiZ, Przemyśl 2005.
  • Podstawy prawa cywilnego. Część ogólna (współautor), Wyd. Prawnicze PWN, Warszawa 1999.
  • Podstawy prawa cywilnego. Prawo rzeczowe (współautor), Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2001.
  • Podstawy prawa cywilnego. Zobowiązania. Część ogólna (współautor), Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2003.
  • Zarys prawa cywilnego. Część ogólna (współautor), Wyd. WSAiZ, Przemyśl 1998.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2012-06-19].
  2. ↑ Aleksander Grad szefem „jądrowych” spółek PGE. forbes.pl, 9 lipca 2012. [dostęp 2012-07-18].
  3. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  4. ↑ PO rozwiązała struktury na Podkarpaciu. Powołano komisarza. wp.pl, 26 maja 2017. [dostęp 2017-07-05].
  5. ↑ Poseł Zdzisław Gawlik przewodniczącym PO w regionie. onet.pl, 3 grudnia 2017. [dostęp 2021-10-16].
  6. ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-28].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  8. ↑ Sejm powołał nowych członków Trybunału Stanu. onet.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21].
  9. ↑ Michał Wojtczuk: Prezesem warszawskiego MPO zostanie szef podkarpackich struktur Platformy Obywatelskiej?. wyborcza.pl, 16 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-17].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  11. ↑ M.P. z 2008 r. nr 3, poz. 31

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Gawlik&oldid=74951986”