Zenon Kononowicz
Ten artykuł od 2018-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Zenon Kononowicz (ur. 15 maja 1903 w zaścianku Ustroń na Wileńszczyźnie, zm. 27 listopada 1971 w Kazimierzu Dolnym) – polski malarz, grafik i pedagog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1918–1923 studiował w Riazaniu, w latach 1923–1929 w krakowskiej ASP pod kierunkiem Felicjana Kowarskiego i Józefa Pankiewicza, a w latach 1929–1933 w warszawskiej ASP. Dyplom uzyskał w ASP w Warszawie w 1933.
Był asystentem Kowarskiego w krakowskiej ASP, wykładał w Szkole Rysunku i Malarstwa w Lublinie oraz w Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie.
Od 1953 mieszkał w Kazimierzu Dolnym w Kamienicy Białej przy ulicy Senatorskiej 17.
Malował przede wszystkim pejzaże i martwe natury z kwiatami. Brał udział w wystawach w kraju i za granicą.
W 1970 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wysokie odznaczenia państwowe dla działaczy i pracowników kultury. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 140, s. 1, 23 maja 1970.