Przejdź do zawartości

Zygmunt Wnorowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zygmunt Wnorowski (ur. 1 grudnia 1905, zm. 14 lutego 1977[1]) – inżynier rolnik, porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 był oficerem rezerwy 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich w Postawach.

W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako dowódca plutonu w 2 szwadronie Warszawskiego Pułku Ułanów, ppłk dypl. Józefa Trepto, zorganizowanym 13 września w Radzyniu Podlaskim.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 24-3-4,5)[1].

Grób Zygmunta Wnorowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Awanse służbowe

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cmentarz Stare Powązki: WNOROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 129, 603.
  • Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 366.