Cmentarz prawosławny w Łaskowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Łaskowie
Ilustracja
Nagrobki z pocz. XX w.
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Łasków

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,3 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

XIX w.

Data ostatniego pochówku

1944

Położenie na mapie gminy Mircze
Mapa konturowa gminy Mircze, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Łaskowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Łaskowie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Łaskowie”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Łaskowie”
Ziemia50°37′24″N 23°55′41″E/50,623333 23,928056

Cmentarz prawosławny w Łaskowienekropolia wyznania prawosławnego w Łaskowie, założona prawdopodobnie w XIX w. jako unicka, przemianowana w 1875 na prawosławną, użytkowana do zniszczenia wsi w 1944.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został prawdopodobnie wytyczony w XIX w. z przeznaczeniem dla miejscowej ludności unickiej, przy kaplicy tego wyznania. W 1875 został, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, przemianowany, podobnie jak cerkiew, na prawosławny. Był użytkowany do 1944[1]. 10 marca tego roku wieś została spalona przez oddział Armii Krajowej w ramach większej akcji przeciwko wsiom uznanym przez wywiad AK za ośrodki ukraińskiej partyzantki (tego samego dnia zniszczono również Sahryń i Szychowice); podczas ataku polscy żołnierze zabili 250–300 miejscowych cywilnych Ukraińców, w tym prawosławnego duchownego Lwa Korobczuka[2][3][4]. Ofiary zbrodni zostały pochowane na cmentarzu[4]. Lew Korobczuk, kanonizowany w 2003 jako jeden z męczenników chełmskich i podlaskich, został pochowany w pobliżu wejścia na teren nekropolii (dokładnie miejsce pochówku nie zostało ustalone[5]). Tam też ustawiony został pomnik upamiętniający zamordowanego duchownego oraz wszystkich zmarłych mieszkańców Łaskowa od powstania wsi do jej spalenia w 1944. Jego fundatorką jest Lidia Własiuk-Kołomijec, Ukrainka urodzona w Łaskowie, która jako jedyna ze swojej rodziny nie zginęła podczas pacyfikacji wsi[4].

Na początku lat 90. XX wieku na cmentarzu znajdowały się trzy kamienne nagrobki – krzyże lub postumenty – oraz dwa krzyże drewniane, w tym jeden z datą 1944. Na nagrobkach widnieją inskrypcje cerkiewnosłowiańskie[1]. Cmentarz został wysprzątany i odremontowany w 2007 przez studentów z Ukrainy[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b D. Kawałko, Cmentarze..., s. 154.
  2. Redrawing nations: ethnic cleansing in East-Central Europe, 1944–1948, Philipp Ther, Ana Siljak, Lanham, Md.: Rowman & Littlefield, 2001, s. 174, ISBN 978-0-7425-1094-4, OCLC 46640630.
  3. M. Zajączkowski, Ukraińskie podziemie na Lubelszczyźnie w okresie okupacji niemieckiej 1939–1944, Instytut Pamięci Narodowej, Instytut Studiów Politycznych PAN, Lublin–Warszawa 2015, s. 300.
  4. a b c A. Matreńczyk, Mam w parafii cerkiew i 49 cmentarzy, „Przegląd Prawosławny”, grudzień 2008, nr 12 (282).
  5. Święty kapłan-męczennik Lew (Korobczuk) [online], www.lublin.cerkiew.pl [dostęp 2016-04-16].
  6. Posprzątali prawosławny cmentarz [online], lublin.wyborcza.pl [dostęp 2016-04-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.