Królówka (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królówka
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Wschodnie
Góry Złote

Wysokość

779[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Królówka”
Ziemia50°19′44,73″N 16°54′49,52″E/50,329092 16,913756

Królówkawzniesienie o wysokości 779 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Wschodnichch, w Górach Złotych.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, w południowo-wschodniej części Gór Złotych, około 3,4 km na południowy wschód od centrum miejscowości Lądek-Zdrój, po zachodniej stronie od Przełęczy Karpowskiej[2].

Fizjografia[edytuj | edytuj kod]

Kopulaste wzniesienie o zróżnicowanej rzeźbie i ukształtowaniu oraz stromych zboczach z mało wyrazistą prawie płaską powierzchnia szczytową. Wznosi się w środkowej części bocznego, miejscami skalistego grzbietu, odchodzącego od Kobylej Kopy w kierunku południowo-zachodnim, który stromo opada do Doliny Białej Lądeckiej[2]. Wzniesienie wyraźnie wydzielają wykształcone górskie doliny. Od bliźniaczego wyższego wzniesienia Karpiak, położonego ok. 750 m. po północno-wschodniej stronie oddzielone jest niewielkim obniżeniem. Wzniesienie budują gnejsy gierałtowskie należące do jednostki geologicznej metamorfiku Lądka i Śnieżnika[2]. Na zachodnim stoku wzniesienia ponad przełomem Białej Lądeckiej wznosi się zespół gnejsowych skał – Stołowe Skały (Madejowe Skały, Skalne Baszty, Sztolne Skały, Stolarzowe Skały) które stanowią najliczniejszą grupę skalną w Górach Złotych ciągnąca się od wysokości 465 m n.p.m. aż do samego wierzchołka wzdłuż kierunku wschód-zachód, tworząc rozproszony łańcuch[2]. Najwyższe skałki tej grupy znajdują się w dolnej, zachodniej części zbocza, zaś najciekawsze to: Niżna, Mała, Wyżnia, Iglica i Skalny Ząb W partii szczytowej na grzbiecie wzniesienia znajduje się duże skupisko gnejsowych skałek dochodzących do 20m wysokości[3]. Zbocza wzniesienia w dolnej części pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich[2]. Cała powierzchnia wzniesienia porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego z niewielką domieszką drzew liściastych[2]. Zbocza wzniesienia przecina gęsta sieć leśnych dróg i znakowanych ścieżek spacerowych[2]. U południowo-zachodniego podnóża wzniesienia, położona jest miejscowość Stójków[2]. Położenie wzniesienia, kształt oraz mało wyraźny szczyt czynią wzniesienie trudno rozpoznawalnym w terenie.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. GeoLocator. [dostęp 2018-06-07].
  2. a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 109. ISBN 83-85773-01-0.
  3. Skałki gnejsowe okolic Lądka Zdroju w Sudetach Wschodnich str. 8
  4. Mapa turystyczna. [dostęp 2018-06-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0.
  • Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2.