Przejdź do zawartości

Łowczyk białogrzbiety

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łowczyk białogrzbiety
Todiramphus albonotatus[1]
(E.P. Ramsay, 1884)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

ptaki neognatyczne

Rząd

kraskowe

Rodzina

zimorodkowate

Podrodzina

łowce

Rodzaj

Todiramphus

Gatunek

łowczyk białogrzbiety

Synonimy
  • Halcyon (Cyanalcyon) albonotata E.P. Ramsay, 1884
  • Halcyon albonotata E.P. Ramsay, 1884[2]
  • Todirhamphus albonotatus (E.P. Ramsay, 1884)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Łowczyk białogrzbiety[4], łowiec białogrzbiety[5] (Todiramphus albonotatus) – gatunek małego ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae). Jest endemitem wyspy Nowa Brytania z Archipelagu Bismarcka, administracyjnie należącej do Papui-Nowej Gwinei. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened)[3].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszego naukowego opisu gatunku dokonał australijski zoolog Edward Pierson Ramsay w 1884 roku, nadając mu nazwę Halcyon (Cyanalcyon) albonotata. Opis ukazał się na łamach „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. Autor jako miejsce typowe wskazał wyspę Nowa Brytania[2][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[7][8][9]. Zwyczajowo łowczyk białogrzbiety razem z następującymi gatunkami: łowczyk molucki, łowczyk lazurowy, łowczyk leśny, łowczyk różoworzytny i łowczyk białoszyi tworzy grupę gatunków[10].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Todiramphus: rodzaj Todus Brisson, 1760 (płaskodziobek); gr. ῥαμφος rhamphos „dziób”[11].
  • albonotata: łac. albus – biały, łac. notatus – oznaczony[12].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Mały ptak o dużym, szerokim u nasady, czarnym dziobie, którego górna część jest nieco jaśniejsza, a dolna u nasady często ma kolor rogu. Nogi i stopy szaro-czarne. Tęczówki ciemnobrązowe. Występuje niewielki dymorfizm płciowy. Góra głowy niebieska z lekkim turkusowym odcieniem; poniżej czarna, dosyć wąska maska obejmująca nasadę dzioba, od górnej szczęki poprzez okolice oczu rozciągająca się wokół głowy. Pomiędzy nią a górą głowy, w okolicy nozdrzy biała plamka. Podgardle, gardło, szyja, kark, brzuch i boki białe, podobnie jak pokrywy podogonowe, grzbiet i kuper. Skrzydła ciemnoniebieskie, ogon dość krótki, także ciemnoniebieski. U samicy dolna część grzbietu i kuper ciemnoniebieskie. Młode osobniki mają matowe ubarwienie, a na białych częściach ciała płowożółte przebarwienia. Długość ciała 16–18 cm, masa ciała jednego zbadanego samca – 32 g[13].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Łowczyk białogrzbiety występuje tylko na jednej wyspie z Archipelagu BismarckaNowej Brytanii, administracyjnie należącej do Papui-Nowej Gwinei. Występuje głównie na terenach położonych do wysokości 1000 m n.p.m.[3][14] Jego zasięg występowania według szacunków organizacji BirdLife International obejmuje około 63,4 tys. km²[14].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Głównym habitatem łowczyka białogrzbietego są wilgotne nizinne lasy tropikalne – pierwotne i wtórnego wzrostu oraz ich obrzeża. Jest gatunkiem osiadłym[13]. Długość pokolenia jest określana na 4 lata[14]. Dieta tego gatunku składa się z dużych owadów, głównie prostoskrzydłych (Orthoptera), w tym świerszczy (Grylloidea). Zdobyczy często wypatruje siedząc na gałęziach w górnych partiach lasu[13].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Niewiele wiadomo o rozmnażaniu i gniazdowaniu tego gatunku. Okres lęgowy trwa od sierpnia do października. Gniazduje w nadrzewnych termitierach zlokalizowanych na wysokości około 2 m nad ziemią – oba ptaki z pary wykopują w nich tunel zakończony komorą lęgową. W lęgu 2–3 jaja[13].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN łowczyk białogrzbiety jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). Liczebność populacji jest szacowana jest na więcej niż 2,5 tys., a mniej niż 10 tys. dorosłych osobników. Trend populacji uznawany jest za spadkowy, z powodu zagrożeń związanych ze zmniejszaniem się habitatu[3][14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Todiramphus albonotatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Denis Lepage: New Britain Kingfisher Todiramphus albonotatus (Ramsay, EP 1884). Avibase. [dostęp 2023-05-03]. (ang.).
  3. a b c d Todiramphus albonotatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: ALCEDINIDAE Rafinesque, 1815 - ZIMORODKOWATE - KINGFISHERS (wersja: 2023-04-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-03].
  5. P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 163, 1999. 
  6. E.P. Ramsay. Descriptions of two new species of Birds from the Austro-Malayan region. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 9, s. 863, 1885. Sydney. (ang.). 
  7. Alan P. Peterson, CORACIIFORMES, Wersja 4.013 (2021-11-24) [online], Zoonomen Nomenclatural data, 2023 [dostęp 2023-05-03] (ang.).
  8. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Rollers, ground rollers, kingfishers. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-05-03]. (ang.).
  9. Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 6: Mousebirds to Hornbills. Barcelona: Lynx Edicions, 2001, s. 216. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
  10. P.F. Woodall: Blue-and-white Kingfisher Todiramphus diops, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-05-03]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  11. Todiramphus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-04-29] (ang.).
  12. albonotata, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-05-03] (ang.).
  13. a b c d P.F. Woodall: New Britain Kingfisher Todiramphus albonotatus, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-05-03]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  14. a b c d New Britain Kingfisher Todiramphus albonotatus. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-05-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]