Przejdź do zawartości

Żabniczanka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żabniczanka
Żabnica
Ilustracja
Żabniczanka w Żabnicy
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Beskid Żywiecki

Potok 3 rzędu
Długość 12,59 km
Powierzchnia zlewni

37,03 km²

Źródło
Miejsce pod Przełęczą Pawlusią
Wysokość

ok. 1150

Współrzędne

49°32′46″N 19°14′07″E/49,546111 19,235278

Ujście
Recypient Soła
Miejsce

Węgierska Górka

Wysokość

ok. 406

Współrzędne

49°36′14″N 19°06′24″E/49,603889 19,106667

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Żabniczanka (Żabnica[1][2]) – potok w Beskidzie Żywieckim, prawy dopływ Soły[3] o długości 12,59 km[4] i powierzchni zlewni 37,03 km²[5].

Spływa w północno-zachodnim kierunku przez miejscowość Żabnica głęboką doliną. Jej orograficznie prawe zbocza tworzy grzbiet Gronia, Abrahamowa, Suchego Gronia i Romanki, lewe – grzbiet Redykalnego Wierchu, Prusowa, Boruczy i Palenicy.

Źródła Żabniczanki Hydroportal umieszcza na wysokości ok. 1150 m n.p.m.[6], tuż poniżej Przełęczy Pawlusiej, przy północno-zachodnim skraju Hali Pawlusiej[4]. Jednocześnie mapa Geoportalu źródłowy tok Żabniczanki nazywa Zimną Raztoką, a jego początek umieszcza na wysokości ok. 1260 m n.p.m. (p. niżej). Według tegoż Geoportalu nazwa "Żabniczanka" pojawia się od momentu połączenia się Zimnej Raztoki z Boraczą, poniżej osiedla Kamienna. W miejscowości Węgierska Górka Żabniczanka uchodzi do Soły na wysokości około 406 m n.p.m.[7].

Dopływami Żabniczanki są potoki: Zimna Raztoka (mający źródła na wysokości około 1260 m na północno-wschodnich stokach Rysianki), Boracza, Romanka, Studziański, Myców, Potok Rycyjski[3].

Żywiecki wójt Andrzej Komoniecki w swym "Dziejopisie Żywieckim" na początku XVIII w. podawał, iż ...Żabnica z trzech także potoków bierze swój początek: z jednego spod Szendzielnego, z drugiego spod Boraczego, z trzeciego spod Płonnego, źródeł mianowanych[8]. Ów trzeci potok to bez wątpienia wspomniana Romanka, spływająca doliną pod Płonem, co wskazywałoby, iż nazwa "Żabnicy" ("Żabniczanki") funkcjonowała wówczas dopiero od okolic dzisiejszej Skałki. Jednocześnie Komoniecki chwalił jakość wód Żabniczanki: ...gdyż tam rzeka kamienista jest i woda w całym Państwie najlepsza i najlekciejsza, bo ją niegdy między inszemi ważono wodami (...)[8].

Wzdłuż koryta Żabniczanki prowadzi droga do Żabnicy, raz z prawej, raz z lewej strony jej brzegu (trzykrotnie mostami przekracza Żabniczankę)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Żabniczanka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (gazeter) PPWK - Warszawa 1991; Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Protokół z posiedzenia KNMiOF w dniach 14 - 15 marca 2005 [dostęp 2018-01-12].
  2. a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
  3. a b Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 18, 181, 235, 244, 278, 329, 333, ISBN 83-239-9607-5.
  4. a b Żabniczanka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-12].
  5. Żabniczanka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-01-12].
  6. Geoportal [1]
  7. Żabniczanka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2018-01-12].
  8. a b Komoniecki Andrzej: Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, red. Grodziski Stanisław, Dwornicka Irena, wyd. Towarzystwo Miłośników Ziemi Żywieckiej, Żywiec 1987, s. 10-14