49°34′50″N 19°09′23″E/49,580556 19,156389Żabnica (województwo śląskie)
| ||||
| ||||
 Widok wsi z Baraniej Góry | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  śląskie
| |||
| Powiat | żywiecki | |||
| Gmina | Węgierska Górka | |||
| Liczba ludności (2008) | 3 120[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 33 | |||
| Kod pocztowy | 34-350 | |||
| Tablice rejestracyjne | SZY | |||
| SIMC | 0075274 | |||
Położenie na mapie gminy Węgierska Górka   Żabnica | ||||
Położenie na mapie Polski  Żabnica | ||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  Żabnica | ||||
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  Żabnica | ||||
| 49°34′50″N 19°09′23″E/49,580556 19,156389
| ||||
Żabnica – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Węgierska Górka. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Żabnica znajduje się w Beskidzie Żywieckim. Zabudowania i pola uprawne miejscowości znajdują się w dolinie potoku Żabniczanka i na zboczach wzniesień otaczających dolinę tego potoku: Abrahamów, Skała, Suchy Groń, Romanka, Rysianka, Lipowski Wierch, Boraczy Wierch, Redykalny Wierch, Prusów i Borucz, wnikają też w doliny dopływów Żabnicy. Dawniej pola uprawne od dna doliny dochodziły aż na grzbiet Prusowa i Abrahamowa, na stokach i grzbietach wzniesień były też liczne hale pasterskie, m.in. Hala Kupczykowa, Hala Brandysia, Hala Skórzacka, Cukiernica Niżna, Studzianka, Hala Boracza, Hala Borucz[2][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historycznie miejscowość jest częścią Księstwa oświęcimskiego[4]. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, znajdowała się w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[4]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.
Według Andrzeja Komonieckiego, autora Dziejopisu żywieckiego, najstarsza wzmianka o Żabnicy pochodzi z 1628. Miejscowość należała wówczas do parafii w Radziechowach i mieszkało tu 12 zarębników. W XVII wieku mieszkańcy zajmowali się głównie wypasem owiec, a kolonizacja postępowała w górę doliny. W 1838 wieś została sprzedana przez Adama Wielopolskiego arcyksięcu Karolowi Ludwikowi Habsburgowi.
W latach 1910-1914 z inicjatywy księdza Jana Figuły, wikariusza w Milówce, został tu wzniesiony drewniany kościół. Drewna na budowę dostarczyli Żabniczanie i arcyksiążę żywiecki Karol Stefan Habsburg. W 1918 została przy nim ustanowiona samodzielna placówka duszpasterska, obecnie parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy.
Tradycja górali żywieckich[edytuj | edytuj kod]
W Żabnicy nadal kultywowana jest tradycja górali żywieckich. Działa tu kilka zespołów regionalnych m.in. Dziecięcy Zespół Regionalny „Mały Haśnik”[5], kapela góralska „Romanka”[6], oraz Koło Gospodyń Wiejskich w Żabnicy[7]. Powszechnie wykorzystywanym instrumentem heligonka, na której grywa bardzo wielu mieszkańców tej wsi.
Na Hali Boraczej corocznie na św. Michała odbywa się redyk jesienny, czyli spęd owiec z hal. Na Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok utrzymywany jest zwyczaj grup kolędniczych zwanych „Dziadami”[8]. Co roku odbywa się tu tradycyjna góralska Msza Pasterska, w której oprawę muzyczną tworzą regionalne kapele góralskie oraz Parafialna Orkiestra Dęta „Barka”[9].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
- Obiekty turystyczne
- Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej,
- Pomnik Pamięci Pomordowanych, upamiętniający powieszonych przez niemieckiego okupanta 11 partyzantów
- Schron bojowy „Wąwóz”[10][11]- ciężki betonowy schron bojowy typu „D” z czasów II wojny światowej
- Kapliczka z dzwonnicą – przykład beskidzkiego budownictwa ludowego z początku XX w.
- „Opaniówka” – dom pracy twórczej Wojciecha Opani[12]
- Schronisko na Hali Boraczej – 1 godzinę drogi pieszo z Żabnicy Skałki
- Piesze szlaki turystyczne
Węgierska Górka – Żabnica – Abrahamów – Hala Pawlusia – Hala Rysianka (Główny Szlak Beskidzki)
Żabnica – Prusów – Schronisko PTTK na Hali Boraczej – Rajcza dw. PKP
Żabnica Skałka – Schronisko PTTK na Hali Rysiance – Schronisko PTTK na Hali Lipowskiej – Schronisko PTTK na Hali Boraczej – Milówka
Schronisko PTTK na Hali Boraczej – Żabnica Skałka – Hala Słowianka
Przez wieś biegnie także transbeskidzki szlak konny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowiny z Gminy nr 47/2008 (pol.). Serwis Internetowy Gminy Węgierska Górka. s. 5. [dostęp 2009-06-10].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ a b Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867.
- ↑ Węgierska-Górka / Folklor / Dziecięcy Zespół Regionalny „Mały Haśnik”.
- ↑ Węgierska-Górka / Folklor / Kapela góralska „Romanka”.
- ↑ Węgierska-Górka / Folklor / Koła Gospodyń Wiejskich.
- ↑ Węgierska-Górka / Folklor / Grupy Kolędnicze z Żywiecczyzny.
- ↑ Węgierska-Górka / Kultura / Parafialna Orkiestra Dęta „Barka” w Żabnicy.
- ↑ Ośrodek wypoczynkowy Żabnica.
- ↑ Kompania Forteczna "Węgierska Górka".
- ↑ Żabnica – Regiony – Przewodnik w Onet.pl.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Piotr Krzywda, Wojciech Wiśniewski: Beskid Żywiecki. Przewodnik. Pruszków: Oficyna wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 476-477. ISBN 83-89188-59-7.
- Magdalena Michniewska, Artur Michniewski, Marta Duda, Sebastian Wypych: Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 51. ISBN 83-89188-43-0.
- Hieronim Woźniak: Drewniana architektura sakralna - Kościół w Żabnicy pw. Matki Boskiej Częstochowskiej. W: Nad Sołą i Koszarawą - nr 4 (155) - rok VIII [on-line]. 15 lutego 2005. [dostęp 2011-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-23)].
| |||||||||||
