Góra Prusów
 Widok na Prusów i Borucz ze szlaku na Słowiankę | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1010 m n.p.m. |
| Wybitność |
160[1] m |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°33′32,2″N 19°08′43,3″E/49,558944 19,145361
| |
Prusów (1010 m) – szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim. Wznosi się w bocznym, północno-zachodnim grzbiecie Redykalnego Wierchu, który poprzez Prusów, Borucz i Palenicę ciągnie się do doliny Soły w Węgierskiej Górce[2].
Prusów stanowi wyraźnie wydzielony masyw, ograniczany od północnego wschodu doliną potoku Żabniczanka, od południa doliną Milowskiego Potoku, a od zachodu doliną Soły. Masyw Prusowa leży na terenie gmin Milówka (część południowa) i Węgierska Górka (część północna)[3].
Niezalesiony odcinek szczytowego spłaszczenia grzbietu Prusowa stanowi dobre miejsce widokowe. Panorama obejmuje wschodnie stoki Beskidu Śląskiego, znaczną część Kotliny Żywieckiej, zachodnią część Beskidu Małego oraz szereg szczytów Beskidu Żywieckiego[4].
Stosunkowo wyrównany i płaski grzbiet Prusowa ma długość około 1 km. Dawniej pola orne zajmowały cały ten grzbiet oraz znaczną część stoków Prusowa. Obecnie już od dawna nie są uprawiane. Pozostałością po nich są łąki, miedze, zagony i liczne kupy zbieranych z pól kamieni na granicach działek. Kamienie te zarośnięte są borówkami czarnymi, malinami i jeżynami, a szczeliny między kamieniami stanowią schronienie dla jaszczurek, węży, drobnych gryzoni, łasic. Na łąkach, które zarosły dawne pola, licznie rośnie kostrzewa czerwona i bliźniczka psia trawka[4]. Znaczna część opuszczonych pól, podobnie jak w całym Beskidzie Żywieckim, została zalesiona, lub samoistnie zarasta lasem[5].
Przez szczyt biegnie szlak turystyczny, oraz ścieżka edukacyjna "Węgierska Górka – Romanka". Na szczycie Prusowa jest jej 9 przystanek[4].
- Szlak turystyczny
Żabnica PKS – Prusów – schronisko PTTK na Hali Boraczej – Sucha Góra – Rajcza
Węgierska Górka – Romanka
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Introduction to Poland z listą 453 szczytów o wybitności co najmniej 100 m
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-09-10].
- ↑ a b c Na podstawie zamontowanej na szczycie Prusowa tablicy informacyjnej
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.