Egodystoniczna orientacja seksualna

Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną

{{{nazwa naukowa}}}
Synonimy	{{{synonimy}}}
Specjalizacja	{{{specjalizacja}}}
Objawy	{{{objawy}}}
Powikłania	{{{powikłania}}}
Początek	{{{początek}}}
Czas trwania	{{{czas trwania}}}
Typy	{{{typy}}}
Przyczyny	{{{przyczyny}}}
Czynniki ryzyka	{{{czynniki ryzyka}}}
Rozpoznanie	{{{rozpoznanie}}}
Różnicowanie	{{{różnicowanie}}}
Zapobieganie	{{{zapobieganie}}}
Leczenie	{{{leczenie}}}
Leki	{{{leki}}}
Rokowanie	{{{rokowanie}}}
Zapadalność	{{{zapadalność}}}
Śmiertelność	{{{śmiertelność}}}
Klasyfikacje
ICD-11	{{{ICD11}}} {{{ICD11 nazwa}}}
ICD-10	F66
DSM-5	{{{DSM-5}}} {{{DSM-5 nazwa}}}
DSM-IV	{{{DSM-IV}}} {{{DSM-IV nazwa}}}

{{Choroba infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | zapadalność = | commons = | ICD11 nazwa = | DSM-5 = | DSM-5 nazwa = | typy = | specjalizacja = | czas trwania = | leki = | synonimy = | powikłania = | DSM-IV = | śmiertelność = | DSM-IV nazwa = | czynniki ryzyka = | leczenie = | zapobieganie = | objawy = | rozpoznanie = | początek = | nazwa naukowa = | ICD11 = | opis grafiki = | różnicowanie = | alt grafiki = | przyczyny = | rokowanie = Nieznane pola: "DSM nazwa", "ICD10.0", "ICD10.7", "nazwa łacińska", "ICD10.5", "podpis grafiki", "ICD10.2", "ICD10.6", "ICD10.9", "ICD10.8", "MeshYear", "DSM", "DSM nazwa łacińska", "ICD10.1", "ICD10.4" oraz "ICD10.3".

Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną – kategoria diagnostyczna, do której zalicza się:

• Zaburzenia dojrzewania seksualnego – cierpienie z powodu niepewności co do własnej tożsamości płciowej lub orientacji seksualnej, które prowadzi do wystąpienia lęku lub depresji. Większość przypadków występuje u młodzieży, która ma wątpliwości, jaka jest ich orientacja seksualna albo u osób z ustaloną orientacją, które będąc często w długotrwałych związkach zauważyły, że ich orientacja seksualna ulega zmianie.
• Orientacja seksualna niezgodna z ego (egodystoniczna) – zaburzenie, w którym seksualne preferencje czy identyfikacja płciowa nie budzą wątpliwości, ale dana osoba chce zmienić orientację seksualną z powodu współistniejących zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Często zaburzenie to jest wynikiem niekorzystnych i nietolerancyjnych postaw w społeczeństwach lub też konfliktu pomiędzy popędami seksualnymi a systemem wierzeń.
• Zaburzenie związków seksualnych – trudności z nawiązaniem i utrzymaniem związku z powodu nieprawidłowej identyfikacji płciowej lub nieprawidłowych preferencji seksualnych.
• Inne zaburzenia rozwoju psychoseksualnego
• Zaburzenia rozwoju psychoseksualnego, nie określone

Następujące kody służą do wskazania odmian rozwoju seksualnego lub orientacji seksualnej, które dla pacjenta mogą stanowić problem:

• F66.x0 – Heteroseksualna
• F66.x1 – Homoseksualna
• F66.x2 – Biseksualna
• F66.x8 – Inne, w tym występujące przed okresem dojrzewania

W klasyfikacji ICD-10 znajduje się przy tym informacja, że „Orientacja seksualna jako taka nie powinna być uznawana za zaburzenie”.

Usunięcie kategorii diagnostycznej przez WHO

W 2013 roku Stały Komitet Lekarzy Europejskich i World Professional Association for Transgender Health, a w 2014 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne i powołana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) Grupa Robocza ds. Klasyfikacji Zaburzeń Seksualnych i Zdrowia Seksualnego zarekomendowały WHO usunięcie tej kategorii diagnostycznej z klasyfikacji ICD-11, której publikacja planowana była wtedy na rok 2018. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), zgodnie z tymi rekomentacjami, podjeła decyzję 23 kwietnia 2014 r. o usunięciu tej kategorii. Decyzja ta została opublikowana 17 czerwca tego samego roku.

Argumenty za usunieciem podane przez WHO

1. Gdyby podkategoria F66 była rzeczywiście powszechnie stosowana, powinien istnieć dowód tego zastosowania. Zamiast tego wydaje się jednak, że osoby o orientacji homoseksualnej są zazwyczaj leczone pod kątem powszechnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia lękowe i problemy związane z używaniem substancji. W pojedynczym badaniu nad treścią powszechnych obaw osób homoseksualnych obawy dotyczące orientacji seksualnej były stosunkowo rzadkie.
2. Istnienie tych kategorii może być szkodliwe, ponieważ zwracają one uwagę na treść (np. na rozpad związku z osobą tej samej płci w przeciwieństwie do partnera innej płci) lub na indywidualne cechy, które nie mają znaczenia klinicznego lub które patologizują reakcje normalne.
3. Kategorie "zaburzenia dojrzewania seksualnego" i "zaburzenie związków seksualnych" nie były przedmiotem publikacji naukowych według stanu na dzień 10 stycznia 2014 roku. Ostatnie zweryfikowane odniesienie do "homoseksualizmu ego-dystonicznego" zostało opublikowane w 1995 roku.
4. Przeszukanie literatury nie ujawniło żadnych naukowych doniesień na temat leczenia zaburzeń F66. Ponadto, nie było dowodów na to, że problem tożsamości płciowej lub orientacji seksualnej wymaga zastosowania specjalnych interwencji, które znacznie różnią się od powszechnych metod leczenia niepokoju, lęku, depresji i innych zaburzeń psychicznych. Najkorzystniejsza opieka kliniczna dla osób o orientacji seksualnej nie różni się niczym od opieki nad osobami heteroseksualnymi.
5. Terapie mające na celu zmianę orientacji seksualnej danej osoby zostały uznane za wykraczające poza zakres praktyki etycznej.