Brzęczek kolumbijski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
Nowy gatunek kolibra
Znacznik: Utworzenie usuniętej strony
(Brak różnic)

Wersja z 10:35, 9 kwi 2020

Brzęczek kolumbijski
Chaetocercus astreans[1]
(Bangs, 1899)[2]
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

kolibry

Plemię

Mellisugini

Rodzaj

Chaetocercus

Gatunek

brzęczek kolumbijski

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Brzęczek kolumbijski[7] (Chaetocercus astreans) – gatunek ptaka z rodziny kolibrów (Trochilinae) w rodzinie kolibrowatych (Trochilidae). Gatunek słabo poznany, występujący w Ameryce Południowej; według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Brzęczek kolumbijski występuje endemicznie w górach Sierra Nevada de Santa Marta w północnej Kolumbii[8].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1899 roku amerykański ornitolog Outram Bangs nadając mu nazwę Acestrura astreans[2]. Opis ukazał się w czasopiśmie Proceedings of the New England Zoölogical Club. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Bangs wyznaczył „San Sebastian w Kolumbii na wysokości 6600 stóp”[2]. Holotypem był dorosły samiec (numer katalogowy: 6840) z kolekcji Edwarda i Outrama Bangsów, upolowany 19 lipca 1899 roku przez W.W. Browna Jr.[2].

Czasami umieszczany w rodzaju Acestrura[9] wraz z C. mulsant, C. bombus, C. heliodor i C. berlepschi ale brak dowodów morfologicznych uzasadniających oddzielenie tych taksonów od C. jourdanii[8]. Najprawdopodobniej bilsko spokrewniony z C. heliodor[8][10]. Gatunek monotypowy[8].

Etymologia

  • Chaetocercus: gr. χαιτη khaitē „długie, faliste włosy”; κερκος kerkos „ogon”[11].
  • astreans: łac. astreans, astreantis „lśniący jak gwiazda”, od astrum, astri „gwiazda”, od gr. αστρον astron „gwiazda”[12].

Morfologia

Długość ciała około 7 cm[8]. Samiec posiada prosty czarny dziób. Głowa koloru lśniąco zielonego, reszta górnych części ciała lśniąco niebieskawa; kryza rudawa, wydłużona, tworzy pęki uszne, pierś szara, z białą plamką na bokach (występuje również u samicy). Ogon rozwidlony, sterówki środkowe szczątkowe, zaś zewnętrzne wydłużone i ostre na końcu[9]. Upierzenie samca poza okresem godowym nieznane; przypuszczalnie wygląda podobnie do C. heliodor, z bladym gardłem[9]. U samicy górne części ciała brązowo-zielone zaś dolne blado cynamonowo-rdzawe. Ogon zaokrąglony, koloru cynamonowego z czarnym paskiem na środku, sterówki środkowe zielone[13]. Ptaki młodociane przypominają dorosłą samicę[8].

Ekologia

Brzęczek kolumbijski zamieszkuje krawędzie górskich lasów, tereny lesiste i zacienione miejsca na plantacjach kawy, czasami w sub-páramo, na wysokości od 825 do 2000 m n.p.m.[8][13].

Prawdopodobnie pieśń składa się z regularnie powtarzanej pojedynczej, modulowanej nuty; podczas spożywania pokarmu i zwisu wydają serię pojedynczych płynnych nut „tsit” lub podwójnych „ti-tsit”[8]. Skrzydła podczas unoszenia się wydają niski, buczący dźwięk przypominający pszczołę[8].

Brzęczek kolumbijski żywi się nektarem i owadami; nie obserwowano go żerującego na żadnych konkretnych roślinach, ale przypuszczalnie odwiedza te same kwiaty, co blisko spokrewnione gatunki, takich jak kwitnące drzewa Inga i podobne; strategia polowania podobna do strategii stosowanej przez brzęczka białobrzuchego[8].

Nie ma żadnych informacji na temat okresu godowego, rozmnażania oraz wychowu młodych[8].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern „najmniejszej troski”)[6]. Gatunek ten nie jest globalnie zagrożony[6]. Wymieniony w II załączniku CITES[14]. Gatunek o ograniczonym zasięgu: obecny jedynie w górach Sierra Nevada de Santa Marta; lokalnie powszechny[6]. Nie odnotowano bezpośrednich zagrożeń, choć część jego siedlisk jest zagrożone wylesianiem; niemniej jednak ptak ten łatwo adoptuje się w siedliskach stworzonych przez człowieka, takich jak plantacje kawy[8].

Uwagi

  1. Nie Ornismya mulsanti Bourcier, 1843
  2. Niepoprawna, późniejsza pisownia epitetu gatunkowego astreans.

Przypisy

  1. Chaetocercus astreans, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e O. Bangs. On a small collection of birds from San Sebastian, Colombia. „Proceedings of the New England Zoölogical Club”. 1, s. 76, 1899. (ang.). 
  3. O. Salvin & F.D. Godman. On a Collection of Birds from the Sierra Nevada of Santa Marta, Columbia. „Ibis”. Fourth series. 3, s. 205, 1879. (ang.). 
  4. W. Brabourne & Ch. Chubb: The Birds of South America. London: R.H. Porter, 1912, s. 145. (ang.).
  5. E. Simon: Histoire naturelle des "Trochilidae" (synopsis et catalogue). Paris: L. Mulo, 1921, s. 239. (fr.).
  6. a b c d Chaetocercus astreans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-1 (ang.).
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Mellisugini Gray,GR, 1848 (wersja: 2020-03-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-08].
  8. a b c d e f g h i j k l T. Züchner & P.F.D. Boesman: Santa Marta Woodstar (Chaetocercus astreans), version 1.0.. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana: Birds of the World. Ithaca: Cornell Lab of Ornithology. DOI: 10.2173/bow.samwoo2.01. (ang.).
  9. a b c Graves 1986 ↓, s. 220.
  10. J.A. McGuire, C.C. Witt, J.V. Remsen Jr., A. Corl, D.L. Rabosky, D.L. Altshuler & R. Dudley. Molecular phylogenetics and diversification of the hummingbirds. „Current Biology”. 24 (8), s. 910–916, 2014. DOI: 10.1016/j.cub.2014.03.016. (ang.). 
  11. Jobling 2020 ↓, s. Chaetocercus.
  12. Jobling 2020 ↓, s. astreans.
  13. a b Graves 1986 ↓, s. 221.
  14. Checklist of CITES Species. CITES - Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).

Bibliografia

  1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. [dostęp 2020-04-08]. (ang.).
  2. G.G. Graves. Systematics Of The Gorgeted Woodstars (Aves, Trochilidae, Acestrura). „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 99 (2), s. 218–224, 1986. (ang.).