Karen Horney: Różnice pomiędzy wersjami

Karen Horney
	; Karen Horney (1938)
Data i miejsce urodzenia	16 września 1885 ; Blankenese
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1952 ; Nowy Jork
Zawód, zajęcie	psychiatra, psychoanalityk, współtwórczyni neopsychoanalizy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:32, 22 lut 2022

Karen Horney z domu Danielsen (ur. 15 września 1885 w Eilbek, pod Hamburgiem^[1], zm. grudzień 1952 w Nowym Jorku^[2]) – niemiecka psychoanalityczka i psychiatra, najbardziej popularna przedstawicielka koncepcji psychodynamicznych, współtwórczyni neopsychoanalizy.

Biografia

Urodziła się 15 września 1885 roku w Hamburgu. Była córką kapitana morskiego norwerskiego pochodzenia^[3] Bernda Henrika Wackelsa Danielsena i jego drugiej żony Clothile Marie Danielsen, nazywanej Sonni^[1]^[4]. Kapitan Danielsen był o 18 lat starszy od swojej żony. Małżeństwo nie było harmonijne – Danielsen był autorytarnym i ponurym człowiekiem, tradycjonalistą i osobą o konserwatywnej religjności^[4]^[5]. Jego żona natomiast była pełną życia kobietą o postępowych poglądach^[6]. Do konfliktów przyczyniała się także czwórka dorosłych dzieci z pierwszego małżeństwa kapitana Danielsena. Ostatecznie małżeństwo Danielsonów rozwiodło się (decyzją Clothile) w 1904 roku^[1]^[5].

Karen Horney nie była szczególnie związana z ojcem ze względu na jego częste nieobecności w domu i wychowywała się pod wpływem matki. Jej uczucia wobec ojca były niejednoznaczne – Karen w swoich pamiętnikach opisuje go negatywnie, boi się go, choć jednocześnie go podziwia^[1]^[4]. Ojciec rozpieszczał starszego syna Karen, Brendta^[1]. Ze względu na to Karen dorastała w poczuciu braku rodzicielskiej miłości i w poczuciu bezwartościowości^[6].

W wieku 14 lat, pod wpływem życzliwego lekarza, Karen zdecydowała się zająć medycyną. Pomysł ten był popierany przez jej matkę^[3]. Studia medyczne rozpoczęła w 1906 roku we Freiburgu^[1], ukończyła je na Uniwersytecie Berlińskim^[2] w 1913 roku^[6], ze specjalizacją w psychiatrii^[7].

Podczas studiów poznała Oskara Horneya, przyszłego absolwenta prawa i wyszła za niego za mąż w 1909 roku^[4]^[5]. Para miała łącznie trzy córki^[6] – Brigitte, Marianne i Renate (urodzone kolejno w 1911, 1913 i 1915 roku)^[8]. Karen Horney nie była szczęśliwa w małżeństwie – stres wynikający z łączenia macierzyństwa i nauki (pierwszą córkę urodziła jeszcze studiując), spowodował u niej depresję^[9]; skarżyła się także na ciągłe zmęczenie, myśli samobójcze i bóle brzucha^[10]. Uważała, że mężowi brakuje namiętności, dumy i siły^[4].

Psychoanalizie poddawali ją niezwykle ówcześnie cenieni analitycy – Karl Abraham oraz Hanns Sachs^[2]. Horney poddała się jej po śmierci matki w 1911 roku, cierpiąc na zmęczenie i depresję. Choć była rozczarowana efektami ich pracy, wierzyła w psychoanalizę i od 1919 roku sama zaczęła przyjmować pacjentów^[8]^[11].

Od 1918 do 1932 związana była z Berlińskim Instytutem Psychoanalitycznym^[2], jako wykładowczyni, psychoanalityczka i osoba ucząca szkoląca innych z psychoanalizy^[6]. W 1932, na zaproszenie Franza Alexandra, wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych^[2], gdzie zaoferowano jej pracę jako wicedyrektorki Chicagowskim Instytutem Psychoanalitycznym^[4]. Horney wyjechała, mając nadzieję, że amerykańska instytucja lepiej będzie sprzyjać swobodnej ekspresji, niż skostniały Instytut Berliński, obawiała się też możliwych szykan ze strony nazistów, którzy uważali psychoanalizę za żydowską naukę (choć sama nie była żydowskiego pochodzenia)^[8]. W Chicago odnowiła znajomość ze znanym jej z czasów berlińskich Erichem Frommem i nawiązała z nim relację romantyczną^[12].

W 1934 roku, w wyniku sporów z Alexandrem przeniosła się do Nowego Jorku^[4], związała się z tamtejszym Instytutem Psychoanalitycznym, nauczała i prowadziła prywatną praktykę^[8]. Założyła Towarzystwo Rozwoju Psychoanalizy, a także Amerykański Instytut Psychoanalizy^[2]. W 1937 roku wydała swoją pierwszą książkę – Neurotyczna osobowość naszych czasów^[8].

Zmarła we śnie 4 grudnia 1952 na chorobę nowotworową^[13]^[14].

Poglądy

W swojej pracy Karen Horney inaczej interpretuje siły przyczyniające się do powstania nerwicy. Podobnie jak Freud stwierdziła, że przyczyną nerwicy są nierozwiązane wewnętrzne konflikty. Siłą napędową tych konfliktów są popędy, które zupełnie inaczej niż w koncepcji Freuda, są siłą specyficzną dla neurotyków. Rodzą się one z poczucia wyizolowania, bezradności, strachu, wrogości. Ich celem jest zdobycie poczucia bezpieczeństwa. Cechą charakterystyczną i przyczyną nerwicy jest neurotyczna struktura charakteru, nerwica charakteru. W tym ujęciu charakter składa się z sprzecznych (a więc konfliktowych, wzajemnie się wykluczających) tendencji, które neurotyk próbuje pogodzić, choć jest to całkowicie niemożliwe.

Przyczyną kształtowania się nerwicy charakteru jest zdaniem Karen Horney frustracja potrzeby bezpieczeństwa, która jest skutkiem niesprzyjających warunków w środowisku domowym np.:

niekonsekwencja rodziców
faworyzowanie któregoś z rodzeństwa
brak prawdziwych uczuć, szczerych i otwartych
nadopiekuńczość rodziców
zbyt mała opiekuńczość

Skutkiem tej frustracji jest pojawienie się lęku i wrogości. Wrogość jest naturalną reakcją na frustrację potrzeb. W tym jednak wypadku musi zostać wyparta, gdyż ujawnienie jej godziłoby w bezpieczeństwo dziecka. Są cztery przyczyny wyparcia wrogości:

bezradność – dziecko musi wypierać wrogość gdyż potrzebuje rodziców
strach – musi wypierać wrogość, gdyż boi się kary za okazywanie wrogości
miłość – dziecko wypiera wrogość, gdyż chce trzymać się złudnych namiastek miłości dawanej przez rodziców
poczucie winy – dziecko wypiera wrogość, gdyż gdyby ją okazywało – byłoby złym, niekochanym dzieckiem

Wyparta wrogość i lęk wynikłe z frustracji potrzeby bezpieczeństwa przyczyniają się do rozwijania lęku podstawowego, który jest osią nerwicy i głównym motorem napędowym. Dziecko musi łagodzić ten lęk. Są cztery główne sposoby obrony przed lękiem podstawowym:

uległość – dlatego aby nie dać powodu do wyrządzenia krzywdy
miłość – bo gdy dziecko zdobędzie miłość to nie będzie krzywdzone
władza – aby można było się samemu bronić przed spodziewaną krzywdą
izolacja – minimalizacja potrzeb i maksymalizacja samodzielności

Z czasem te sposoby obrony przed lękiem krystalizują się w sztywne i trwałe postawy, dla których charakterystyczna jest pewna struktura potrzeb:

postawa:	typowe potrzeby:
postawa „do”	miłości akceptacji zależności uległości
postawa „od”	niezależności, izolacji, samowystarczalności, doskonałości.
postawa „przeciw”	władzy, dominacji, uznania, rywalizacji.

Struktura tych potrzeb jest neurotyczna gdyż są:

kompulsywne – zaspokajanie ich jest przymusem
nienasycone – niemożliwe jest ich zaspokojenie, gdyż u ich podstaw leży niezaspokojona potrzeba bezpieczeństwa
sztywne – reakcja która zaspokaja tę potrzebę jest taka sama
wewnętrznie sprzeczne – istnieje konflikt między potrzebami dominującymi a tymi wypartymi
zaburzona jest ich hierarchia – z uwagi na to, że wyparte popędy są niezaspokajane – nasilają się

Z uwagi na taką ich strukturę występuje konflikt pomiędzy postawami, który trzeba jakoś rozwiązać. Jest na to kilka sposobów:

Potrzeby sprzeczne z dominującą – utrwaloną zwiększają lęk, istnieje zatem konieczność ich wyparcia
Istnieją sprzeczne przekonania, uczucia, które występują w takiej izolacji, że nie stanowią sprzeczności
Uczucia są kontrolowane – nie można uświadomić sobie uczuć sprzecznych z własną postawą
Wszystko co nie pasuje do idealnego obrazu JA ulega projekcji
Postawa, która jest dominująca ulega gloryfikacji – a to z uwagi na:
1. konieczność uzyskania spójności
2. silny napór wypartych postaw przeciwnych

Zaczyna zatem działać mechanizm idealizacji własnej postawy, własnego JA. Pojawia się tutaj egocentryzm i JA – idealne. Tutaj nastąpić musi rozłam z rzeczywistością. Im bardziej wyidealizowany jest obraz tym mniejszy ma związek z rzeczywistością.

Takie wyidealizowany obraz JA jest mało stabilny, z jednej strony osoba widzi siebie jako wielką, lepszą od innych, a z drugiej strony brak jej pewności siebie. Antycypuje zatem dwie rzeczy:

antycypacja odrzucenia przez ludzi
antycypacja zawalenia się obrazu własnego JA

Te dwa elementy zasilają lęk wtórny. Lęk ten jest powodem objawów wegetatywnych i z tym lękiem pacjenci trafiają do lekarza. Bardzo istotne jest, że w koncepcji Karen Horney mamy do czynienia z dwoma rodzajami lęku:

Lęk pierwotny
Lęk wtórny

Publikacje

Autoanaliza
Nasze wewnętrzne konflikty
Nerwica a rozwój człowieka
Neurotyczna osobowość naszych czasów, przeł. Helena Grzegołowska, PWN, Warszawa 1981, ss. 190, ISBN 83-01-04119-6
Nowe drogi w psychoanalizie, przeł. Krzysztof Mudyń, PWN, Warszawa 1987, ss. 303, ISBN 83-01-07427-2
Psychologia kobiety
Wykłady ostatnie

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f SusanS. Quinn SusanS., A Mind of Her Own: The Life of Karen Horney, Plunkett Lake Press, 16 sierpnia 2019 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Calvin S.C.S. Hall Calvin S.C.S., Teorie osobowości, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, s. 160, ISBN 83-01-14678-8, OCLC 749815600 .
↑ ^a ^b BarbaraB. Engler BarbaraB., Personality Theories, Cengage Learning, 1 marca 2013, s. 111, ISBN 978-1-285-67532-9 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g IrvingI. Solomon IrvingI., Karen Horney and Character Disorder: A Guide for the Modern Practitioner, Springer Publishing Company, 7 września 2005, s. 2, ISBN 978-0-8261-2996-3 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Karen Horney (1885-1952) [online], psychologia.edu.pl [dostęp 2021-12-27] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Duane P.D.P. Schultz Duane P.D.P., Sydney EllenS.E. Schultz Sydney EllenS.E., A History of Modern Psychology, Cengage Learning, 26 czerwca 2015, s. 338, ISBN 978-1-305-54891-6 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ Judith M.J.M. Hughes Judith M.J.M., Freudian Analysts/Feminist Issues, Yale University Press, 1999, s. 62, ISBN 978-0-300-14718-6 [dostęp 2022-02-21] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e BarbaraB. Sicherman BarbaraB., Carol HurdC.H. Green Carol HurdC.H., Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary, Harvard University Press, 1980, s. 352, ISBN 978-0-674-62733-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).
↑ Robert B.R.B. Lawson Robert B.R.B., Jean E.J.E. Graham Jean E.J.E., Kristin M.K.M. Baker Kristin M.K.M., A History of Psychology: Globalization, Ideas, and Applications, Routledge, 6 października 2015, s. 354, ISBN 978-1-317-35144-3 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ Duane P.D.P. Schultz Duane P.D.P., Sydney EllenS.E. Schultz Sydney EllenS.E., A History of Modern Psychology, Cengage Learning, 26 czerwca 2015, s. 339, ISBN 978-1-305-54891-6 [dostęp 2021-12-27] (ang.).
↑ Judith M.J.M. Hughes Judith M.J.M., Freudian Analysts/Feminist Issues, Yale University Press, s. 63, ISBN 978-0-300-14718-6 [dostęp 2022-02-21] (ang.).
↑ EugeneE. Taylor EugeneE., The Mystery of Personality: A History of Psychodynamic Theories, Springer Science & Business Media, 7 lipca 2009, s. 108, ISBN 978-0-387-98104-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).
↑ BarbaraB. Sicherman BarbaraB., Carol HurdC.H. Green Carol HurdC.H., Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary, Harvard University Press, 1980, s. 353, ISBN 978-0-674-62733-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).
↑ Irving SolomonI.S. PhD Irving SolomonI.S., Karen Horney and Character Disorder: A Guide for the Modern Practitioner, Springer Publishing Company, 7 września 2005, s. 5, ISBN 978-0-8261-2996-3 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f SusanS. Quinn SusanS., A Mind of Her Own: The Life of Karen Horney, Plunkett Lake Press, 16 sierpnia 2019 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[:2-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Calvin S.C.S. Hall Calvin S.C.S., Teorie osobowości, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, s. 160, ISBN 83-01-14678-8, OCLC 749815600 .

[:3-3] BarbaraB. Engler BarbaraB., Personality Theories, Cengage Learning, 1 marca 2013, s. 111, ISBN 978-1-285-67532-9 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[:1-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g IrvingI. Solomon IrvingI., Karen Horney and Character Disorder: A Guide for the Modern Practitioner, Springer Publishing Company, 7 września 2005, s. 2, ISBN 978-0-8261-2996-3 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[:4-5] Karen Horney (1885-1952) [online], psychologia.edu.pl [dostęp 2021-12-27] .

[:5-6] Duane P.D.P. Schultz Duane P.D.P., Sydney EllenS.E. Schultz Sydney EllenS.E., A History of Modern Psychology, Cengage Learning, 26 czerwca 2015, s. 338, ISBN 978-1-305-54891-6 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[7] Judith M.J.M. Hughes Judith M.J.M., Freudian Analysts/Feminist Issues, Yale University Press, 1999, s. 62, ISBN 978-0-300-14718-6 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[:6-8] BarbaraB. Sicherman BarbaraB., Carol HurdC.H. Green Carol HurdC.H., Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary, Harvard University Press, 1980, s. 352, ISBN 978-0-674-62733-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[9] Robert B.R.B. Lawson Robert B.R.B., Jean E.J.E. Graham Jean E.J.E., Kristin M.K.M. Baker Kristin M.K.M., A History of Psychology: Globalization, Ideas, and Applications, Routledge, 6 października 2015, s. 354, ISBN 978-1-317-35144-3 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[10] Duane P.D.P. Schultz Duane P.D.P., Sydney EllenS.E. Schultz Sydney EllenS.E., A History of Modern Psychology, Cengage Learning, 26 czerwca 2015, s. 339, ISBN 978-1-305-54891-6 [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[11] Judith M.J.M. Hughes Judith M.J.M., Freudian Analysts/Feminist Issues, Yale University Press, s. 63, ISBN 978-0-300-14718-6 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[12] EugeneE. Taylor EugeneE., The Mystery of Personality: A History of Psychodynamic Theories, Springer Science & Business Media, 7 lipca 2009, s. 108, ISBN 978-0-387-98104-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[13] BarbaraB. Sicherman BarbaraB., Carol HurdC.H. Green Carol HurdC.H., Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary, Harvard University Press, 1980, s. 353, ISBN 978-0-674-62733-8 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[14] Irving SolomonI.S. PhD Irving SolomonI.S., Karen Horney and Character Disorder: A Guide for the Modern Practitioner, Springer Publishing Company, 7 września 2005, s. 5, ISBN 978-0-8261-2996-3 [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

@@ Linia 15: / Linia 15: @@
  |www                  =
 }}
-'''Karen Horney''' [[nazwisko rodowe|z domu]] Danielsen (ur. 15 września [[1885]] w Eilbek, pod Hamburgiem<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Susan Quinn |tytuł = A Mind of Her Own: The Life of Karen Horney |data = 2019-08-16 |data dostępu = 2021-12-27 |wydawca = Plunkett Lake Press |url = https://books.google.pl/books?id=-o-pDwAAQBAJ&pg=PT7&dq=Karen+Horney&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjPybqz6oT1AhWIrosKHbIaB-MQ6AF6BAgFEAI#v=onepage&q=Karen%20Horney&f=false |język = en}}</ref>, zm. grudzień [[1952]] w Nowym Jorku<ref name=":2">{{Cytuj |autor = Calvin S. Hall |tytuł = Teorie osobowości |data = 2013 |isbn = 83-01-14678-8 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN |s = 160 |oclc = 749815600}}</ref>) – niemiecka [[psychoanaliza|psychoanalityk]] i [[psychiatria|psychiatra]], najbardziej popularna przedstawicielka koncepcji [[Psychologia psychodynamiczna|psychodynamicznych]], współtwórczyni [[Szkoły psychoanalizy|neopsychoanalizy]].
+'''Karen Horney''' [[nazwisko rodowe|z domu]] Danielsen (ur. 15 września [[1885]] w Eilbek, pod Hamburgiem<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Susan Quinn |tytuł = A Mind of Her Own: The Life of Karen Horney |data = 2019-08-16 |data dostępu = 2021-12-27 |wydawca = Plunkett Lake Press |url = https://books.google.pl/books?id=-o-pDwAAQBAJ&pg=PT7&dq=Karen+Horney&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjPybqz6oT1AhWIrosKHbIaB-MQ6AF6BAgFEAI#v=onepage&q=Karen%20Horney&f=false |język = en}}</ref>, zm. grudzień [[1952]] w Nowym Jorku<ref name=":2">{{Cytuj |autor = Calvin S. Hall |tytuł = Teorie osobowości |data = 2013 |isbn = 83-01-14678-8 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN |s = 160 |oclc = 749815600}}</ref>) – niemiecka [[psychoanaliza|psychoanalityczka]] i [[psychiatria|psychiatra]], najbardziej popularna przedstawicielka koncepcji [[Psychologia psychodynamiczna|psychodynamicznych]], współtwórczyni [[Szkoły psychoanalizy|neopsychoanalizy]].
 == Biografia ==
@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 Karen Horney nie była szczególnie związana z ojcem ze względu na jego częste nieobecności w domu i wychowywała się pod wpływem matki. Jej uczucia wobec ojca były niejednoznaczne – Karen w swoich pamiętnikach opisuje go negatywnie, boi się go, choć jednocześnie go podziwia<ref name=":0" /><ref name=":1" />. Ojciec rozpieszczał starszego syna Karen, Brendta<ref name=":0" />. Ze względu na to Karen dorastała w poczuciu braku rodzicielskiej miłości i w poczuciu bezwartościowości<ref name=":5" />.
-W wieku 14 lat, pod wpływem życzliwego lekarza, Karen zdecydowała się zająć medycyną. Pomysł ten był popierany przez jej matkę<ref name=":3" />. Studia medyczne rozpoczęła w 1906 roku we Freiburgu<ref name=":0" />, ukończyła je na Uniwersytecie Berlińskim<ref name=":2" /> w 1913 roku<ref name=":5" />. Podczas studiów poznała Oskara Horneya, przyszłego absolwenta prawa i wyszła za niego za mąż w 1909 roku<ref name=":1" /><ref name=":4" />. Para miała łącznie trzy córki<ref name=":5" />. Karen Horney nie była szczęśliwa w małżeństwie – stres wynikający z łączenia macierzyństwa i nauki (pierwszą córkę urodziła jeszcze studiując), spowodował u niej depresję<ref>{{Cytuj |autor = Robert B. Lawson, Jean E. Graham, Kristin M. Baker |tytuł = A History of Psychology: Globalization, Ideas, and Applications |data = 2015-10-06 |data dostępu = 2021-12-27 |isbn = 978-1-317-35144-3 |wydawca = Routledge |s = 354 |url = https://books.google.pl/books?id=E8yqCgAAQBAJ&pg=PA354&dq=Karen+Horney+1885&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiwuYW264T1AhWRvIsKHceZDCo4ChDoAXoECAsQAg#v=onepage&q=Karen%20Horney%201885&f=false |język = en}}</ref>; skarżyła się także na ciągłe zmęczenie, myśli samobójcze i bóle brzucha<ref>{{Cytuj |autor = Duane P. Schultz, Sydney Ellen Schultz |tytuł = A History of Modern Psychology |data = 2015-06-26 |data dostępu = 2021-12-27 |isbn = 978-1-305-54891-6 |wydawca = Cengage Learning |s = 339 |url = https://books.google.pl/books?id=HEcwBQAAQBAJ&pg=PA338&dq=Karen+Horney+1885&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiwuYW264T1AhWRvIsKHceZDCo4ChDoAXoECAYQAg#v=onepage&q=Karen%20Horney%201885&f=false |język = en}}</ref>. Uważała, że mężowi brakuje namiętności, dumy i siły<ref name=":1" />.
+W wieku 14 lat, pod wpływem życzliwego lekarza, Karen zdecydowała się zająć medycyną. Pomysł ten był popierany przez jej matkę<ref name=":3" />. Studia medyczne rozpoczęła w 1906 roku we Freiburgu<ref name=":0" />, ukończyła je na Uniwersytecie Berlińskim<ref name=":2" /> w 1913 roku<ref name=":5" />, ze specjalizacją w psychiatrii<ref>{{Cytuj |autor = Judith M. Hughes |tytuł = Freudian Analysts/Feminist Issues |data = 1999 |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-300-14718-6 |wydawca = Yale University Press |s = 62 |url = https://books.google.pl/books?id=PWrAzprV9XMC&pg=PA62&dq=horney+sachs&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjpxIyp3JH2AhVu-SoKHQvhArYQ6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=horney%20sachs&f=false |język = en}}</ref>.
+Podczas studiów poznała Oskara Horneya, przyszłego absolwenta prawa i wyszła za niego za mąż w 1909 roku<ref name=":1" /><ref name=":4" />. Para miała łącznie trzy córki<ref name=":5" /> – Brigitte, Marianne i Renate (urodzone kolejno w 1911, 1913 i 1915 roku)<ref name=":6">{{Cytuj |autor = Barbara Sicherman, Carol Hurd Green |tytuł = Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary |data = 1980 |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-674-62733-8 |wydawca = Harvard University Press |s = 352 |url = https://books.google.pl/books?id=CfGHM9KU7aEC&pg=PA352&dq=horney+sachs&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiqoM2u3JH2AhWSyIsKHZ3GAq8Q6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=horney%20sachs&f=false |język = en}}</ref>. Karen Horney nie była szczęśliwa w małżeństwie – stres wynikający z łączenia macierzyństwa i nauki (pierwszą córkę urodziła jeszcze studiując), spowodował u niej depresję<ref>{{Cytuj |autor = Robert B. Lawson, Jean E. Graham, Kristin M. Baker |tytuł = A History of Psychology: Globalization, Ideas, and Applications |data = 2015-10-06 |data dostępu = 2021-12-27 |isbn = 978-1-317-35144-3 |wydawca = Routledge |s = 354 |url = https://books.google.pl/books?id=E8yqCgAAQBAJ&pg=PA354&dq=Karen+Horney+1885&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiwuYW264T1AhWRvIsKHceZDCo4ChDoAXoECAsQAg#v=onepage&q=Karen%20Horney%201885&f=false |język = en}}</ref>; skarżyła się także na ciągłe zmęczenie, myśli samobójcze i bóle brzucha<ref>{{Cytuj |autor = Duane P. Schultz, Sydney Ellen Schultz |tytuł = A History of Modern Psychology |data = 2015-06-26 |data dostępu = 2021-12-27 |isbn = 978-1-305-54891-6 |wydawca = Cengage Learning |s = 339 |url = https://books.google.pl/books?id=HEcwBQAAQBAJ&pg=PA338&dq=Karen+Horney+1885&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiwuYW264T1AhWRvIsKHceZDCo4ChDoAXoECAYQAg#v=onepage&q=Karen%20Horney%201885&f=false |język = en}}</ref>. Uważała, że mężowi brakuje namiętności, dumy i siły<ref name=":1" />.
-Od 1932 pracownik Instytutu Psychoanalitycznego w Berlinie. W 1932 wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie wraz z [[Erich Fromm|Erichem Frommem]] założyła [[Amerykański Instytut Psychoanalityczny]]. W swoich pracach podkreślała społeczno-kulturowe uwarunkowania rozwoju osobowości i zaburzeń, dystansując się wobec biologizmu koncepcji [[Sigmund Freud|Sigmunda Freuda]]. Jej najsłynniejsze dzieło to ''Neurotyczna osobowość naszych czasów'' (1937).
+Psychoanalizie poddawali ją niezwykle ówcześnie cenieni analitycy – [[Karl Abraham]] oraz [[Hanns Sachs]]<ref name=":2" />. Horney poddała się jej po śmierci matki w 1911 roku, cierpiąc na zmęczenie i depresję. Choć była rozczarowana efektami ich pracy, wierzyła w psychoanalizę i od 1919 roku sama zaczęła przyjmować pacjentów<ref name=":6" /><ref>{{Cytuj |autor = Judith M. Hughes |tytuł = Freudian Analysts/Feminist Issues |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-300-14718-6 |wydawca = Yale University Press |s = 63 |url = https://books.google.pl/books?id=PWrAzprV9XMC&pg=PA62&dq=horney+sachs&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjpxIyp3JH2AhVu-SoKHQvhArYQ6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=horney%20sachs&f=false |język = en}}</ref>.
+Od 1918 do 1932 związana była z Berlińskim Instytutem Psychoanalitycznym<ref name=":2" />, jako wykładowczyni, psychoanalityczka i osoba ucząca szkoląca innych z psychoanalizy<ref name=":5" />. W 1932, na zaproszenie [[Franz Alexander|Franza Alexandra]], wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych<ref name=":2" />, gdzie zaoferowano jej pracę jako wicedyrektorki Chicagowskim Instytutem Psychoanalitycznym<ref name=":1" />. Horney wyjechała, mając nadzieję, że amerykańska instytucja lepiej będzie sprzyjać swobodnej ekspresji, niż skostniały Instytut Berliński, obawiała się też możliwych szykan ze strony nazistów, którzy uważali psychoanalizę za ''żydowską naukę'' (choć sama nie była żydowskiego pochodzenia)<ref name=":6" />. W Chicago odnowiła znajomość ze znanym jej z czasów berlińskich [[Erich Fromm|Erichem Frommem]] i nawiązała z nim relację romantyczną<ref>{{Cytuj |autor = Eugene Taylor |tytuł = The Mystery of Personality: A History of Psychodynamic Theories |data = 2009-07-07 |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-387-98104-8 |wydawca = Springer Science & Business Media |s = 108 |url = https://books.google.pl/books?id=I4us43Ee7VIC&pg=PA107&dq=horney+abraham+sachs&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjbzvSZ35H2AhXnmIsKHYSDBCkQ6AF6BAgDEAI#v=onepage&q=horney%20abraham%20sachs&f=false |język = en}}</ref>.
+W 1934 roku, w wyniku sporów z Alexandrem przeniosła się do Nowego Jorku<ref name=":1" />, związała się z tamtejszym Instytutem Psychoanalitycznym, nauczała i prowadziła prywatną praktykę<ref name=":6" />. Założyła Towarzystwo Rozwoju Psychoanalizy, a także Amerykański Instytut Psychoanalizy<ref name=":2" />. W 1937 roku wydała swoją pierwszą książkę – ''Neurotyczna osobowość naszych czasów''<ref name=":6" />.
+Zmarła we śnie 4 grudnia 1952 na chorobę nowotworową<ref>{{Cytuj |autor = Barbara Sicherman, Carol Hurd Green |tytuł = Notable American Women: The Modern Period : a Biographical Dictionary |data = 1980 |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-674-62733-8 |wydawca = Harvard University Press |s = 353 |url = https://books.google.pl/books?id=CfGHM9KU7aEC&pg=PA352&dq=horney+sachs&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiqoM2u3JH2AhWSyIsKHZ3GAq8Q6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=horney%20sachs&f=false |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Irving Solomon PhD |tytuł = Karen Horney and Character Disorder: A Guide for the Modern Practitioner |data = 2005-09-07 |data dostępu = 2022-02-21 |isbn = 978-0-8261-2996-3 |wydawca = Springer Publishing Company |s = 5 |url = https://books.google.pl/books?id=Bt66f5VFTZ0C&pg=PA2&dq=Karen+Horney+1885&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjEpr-m64T1AhVQpYsKHQVYAy8Q6AF6BAgFEAI#v=onepage&q=Karen%20Horney%201885&f=false |język = en}}</ref>.
 == Poglądy ==
@@ Linia 119: / Linia 127: @@
 == Przypisy ==
 {{Przypisy}}
-== Linki zewnętrzne ==
-* [http://plaza.ufl.edu/bjparis/index.html International Karen Horney Society] – Międzynarodowe Towarzystwo Horneyowskie {{lang|en}}
 {{Kontrola autorytatywna}}